Pytanie:
Inwestor zgłosił zamiar wykonania placu zabaw częściowo zlokalizowanego pod siecią wysokiego napięcia 15 kV.
Czy place zabaw można lokalizować na terenach znajdujących się pod liniami wysokiego napięcia?
Odpowiedź:
Co do zasady nie ma przepisów wprost zakazujących lokalizacji placów zabaw pod liniami energetycznymi. Takie usytuowanie placu zabaw jest jednak wysoce wątpliwe ze względu na bezpieczeństwo jego użytkowania.
Uzasadnienie:
W pierwszej kolejności należy wskazać, że mimo, iż przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie - dalej r.w.t. odnoszą się do placów zabaw (ich nasłonecznienia, usytuowania na terenie biologicznie czynnym, odległości od linii rozgraniczających ulicę, od okien pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi oraz od miejsc gromadzenia odpadów, a także odległości wydzielonych miejsc postojowych, w tym również zadaszonych, lub otwartego garażu wielopoziomowego dla samochodów osobowych – § 19 ust. 1 r.w.t. oraz § 40 r.w.t., to już przepisy tego rozporządzenia nie odnoszą się do kwestii usytuowania placów zabaw od linii energetycznych.
Niezależnie od powyższego należy zauważyć, że zgodnie z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym, place zabaw (traktowane jako budowle) mogą być sytuowane w odległości nie mniejszej niż 10 m od granicy obszaru kolejowego, z tym że odległość ta od osi skrajnego toru nie może być mniejsza niż 20 m.
Dalej należy zauważyć, że linie energetyczne należą do grupy urządzeń emitujących pola elektromagnetyczne, przez co rozumie się pole elektryczne, magnetyczne oraz elektromagnetyczne o częstotliwościach od 0 Hz do 300 GHz (art. 3 pkt 18 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska – dalej p.o.ś.). Ich oddziaływania nie traktuje się jako niebezpiecznego dla ludzi pod warunkiem zachowania podstawowych wymogów określonych w przepisach ustawy oraz w przepisach wykonawczych. Zgodnie z art. 121 p.o.ś., ochrona przed polami elektromagnetycznymi polega na zapewnieniu jak najlepszego stanu środowiska poprzez: utrzymanie poziomów pól elektromagnetycznych poniżej dopuszczalnych lub co najmniej na tych poziomach oraz poprzez zmniejszanie poziomów pól elektromagnetycznych co najmniej do dopuszczalnych, gdy nie są one dotrzymane.
Dopuszczalne poziomy pól elektromagnetycznych w środowisku określone zostały w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 30 października 2003 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymania tych poziomów – dalej d.p.p.e. Rozporządzenie określa dopuszczalne poziomy pól elektromagnetycznych w środowisku, między innymi, dla miejsc dostępnych dla ludności (a takimi bez wątpienia są place zabaw). Zgodnie z § 2 pkt 2 d.p.p.e, zróżnicowane dopuszczalne poziomy pól elektromagnetycznych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia, z tym że dopuszczalne poziomy pól elektromagnetycznych charakteryzowane przez dopuszczalne wartości parametrów fizycznych dla miejsc dostępnych dla ludności, ustalone są w kolumnie 2 i 3 tabeli 2 załącznika nr 1 do d.p.p.e; zakres częstotliwości pól elektromagnetycznych, dla których określa się parametry fizyczne charakteryzujące oddziaływanie pól elektromagnetycznych na środowisko ustalone są w kolumnie 1 tabeli 2 załącznika nr 1 do d.p.p.e.
Metody sprawdzania dotrzymania dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. Co jednak ważne, zgodnie z pkt 33 załącznika nr 2, pomiary poziomów pól elektromagnetycznych w otoczeniu stacji i linii elektroenergetycznych wykonuje się (a więc jest to obowiązkowe), jeżeli ich napięcie znamionowe jest równe bądź wyższe niż 110 kV (z treści pytania wynika z kolei, że analizowana linia ma 15 kV).
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
Energetyka i ochrona środowiska w procesie inwestycyjnym
|
Oprócz powyższych przepisów należy wskazać, że place zabaw jako obiekty budowlane powinny spełniać ogólne warunki wynikające z przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane – dalej pr. bud. Co ważne, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. c i d pr. bud., obiekt budowlany jako całość oraz jego poszczególne części, wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi należy, biorąc pod uwagę przewidywany okres użytkowania, projektować i budować w sposób określony w przepisach, w tym techniczno-budowlanych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zapewniając spełnienie podstawowych wymagań dotyczących obiektów budowlanych określonych w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 305/2011 z dnia 9 marca 2011 r. ustanawiającego zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylającego dyrektywę Rady 89/106/EWG, dotyczących higieny, zdrowia i środowiska, a także bezpieczeństwa użytkowania i dostępności obiektów.
Zgodnie z powołanym załącznikiem I, obiekty budowlane jako całość oraz ich poszczególne części muszą nadawać się do użycia zgodnie z ich zamierzonym zastosowaniem, przy czym należy w szczególności wziąć pod uwagę zdrowie i bezpieczeństwo osób mających z nimi kontakt przez cały cykl życia tych obiektów.
Obiekty budowlane muszą być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby podczas ich budowy, użytkowania i rozbiórki nie stanowiły w ciągu ich całego cyklu życia zagrożenia dla higieny ani zdrowia osób je zajmujących. Obiekty budowlane muszą być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby nie stwarzały niedopuszczalnego ryzyka wypadków lub szkód w użytkowaniu lub w eksploatacji, takich jak poślizgnięcia, upadki, zderzenia, oparzenia, porażenia prądem elektrycznym i obrażenia w wyniku eksplozji lub włamania.
W związku z powyższym, usytuowanie placu zabaw pod linią energetyczną należy uznać za wysoce wątpliwe ze względu na bezpieczeństwo jego użytkowania.
Konieczne jest również wskazanie w tym miejscu, że odpowiednie przepisy dotyczące odległości zabudowy od linii energetycznej może zawierać obowiązujący na terenie inwestycji miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Plany miejscowe mogą bowiem zawierać ustalenia dotyczące utworzenia strefy technicznej, czy strefy bezpieczeństwa wzdłuż przebiegu napowietrznej linii elektroenergetycznej. Są to z reguły pasy wolne od zabudowy i zadrzewienia, umożliwiające należytą eksploatację sieci z uwzględnieniem dojazdu odpowiednich służb.
