Czy budynek o powierzchni zabudowy nieprzekraczającej 2000 m2, lecz o powierzchni dachu przekraczającej 1000 m2, podlega okresowej kontroli dwa razy w roku?
Budynek o powierzchni zabudowy nieprzekraczającej 2000 m2 oraz o powierzchni dachu przekraczającej 1000 m2 nie podlega obowiązkowi przeprowadzenia okresowej kontroli w zakresie, o którym mowa w art. 62 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane, co najmniej dwa razy w roku, w terminach do 31 maja oraz do 30 listopada, gdyż nie mieści się w zakresie dyspozycji.
Art. 62 ust. 1 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane stanowi, że obiekty budowlane powinny być w czasie ich użytkowania poddawane przez właściciela lub zarządcę kontroli okresowej w zakresie, o którym mowa w art. 62 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane, co najmniej dwa razy w roku, w terminach do 31 maja oraz do 30 listopada, w przypadku budynków o powierzchni zabudowy przekraczającej 2 000 m2 oraz innych obiektów budowlanych o powierzchni dachu przekraczającej 1 000 m2.
Dokonując wykładni gramatycznej powyższego przepisu zauważyć należy, że ustawodawca przyjął dwa niezależne od siebie sposoby klasyfikacji przedmiotów, które objęte są dyspozycją przeprowadzenia dodatkowej okresowej kontroli w trybie art. 62 ust. 1 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane. I tak, dla budynków ustalono czynnik klasyfikacji poprzez określenie powierzchni zabudowy tego budynku, natomiast dla innych obiektów budowlanych (wszystkich obiektów budowlanych niebędących budynkami) ustalono czynnik klasyfikacji poprzez określenie powierzchni dachu.
Tym samym, dokonując ustalenia, czy dany obiekt budowlany podlega obowiązkowi przeprowadzenia kontroli okresowej, co najmniej dwa razy w roku, w terminach do 31 maja oraz do 31 listopada należy w pierwszej kolejności ustalić, czy mamy do czynienia z budynkiem, czy z innym obiektem budowlanym, np. budowlą, którą ustawodawca zdefiniował jako "każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową". Następnie, w zależności od powyższego ustalenia sprawdzić należy, czy powierzchnia zabudowy tego budynku przekracza 2000 m2, względnie, czy powierzchnia dachu innego niż budynek obiektu budowlanego przekracza 1000 m2. Nadto, konieczne jest ustalenie, czy mamy do czynienia z budynkiem mieszkalnych, czy nie, gdyż wymagania odnoszące się do zakresu i sposobu przeprowadzania okresowych kontroli budynków mieszkalnych zostały rozwinięte i szczegółowo uregulowane w przepisach § 4-6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz. U. Nr 74, poz. 836).
Uwagi
Często spotykanym błędem jest natomiast utożsamianie prawno-budowlanej regulacji dotyczącej budynków o powierzchni zabudowy przekraczającej 2000 m2 oraz innych obiektów budowlanych o powierzchni dachu przekraczającej 1000 m2, potocznie określanych "wielkopowierzchniowymi", do których odnoszą się przepisy w sferze utrzymania obiektów budowlanych, z "wielkopowierzchniowymi obiektami handlowymi", w rozumieniu uchylonej na mocy wyroku Trybunału Konstytucyjnego ustawy z dnia 11 maja 2007 r. o tworzeniu i działaniu wielkopowierzchniowych obiektów handlowych (Dz. U. Nr 127, poz. 880).
Zagrożenia
Uchybienie przez właściciela lub zarządcę obiektu budowlanego obowiązkowi przeprowadzenia okresowej kontroli, na mocy art. 93 pkt 8 ustawy - Prawo budowlane stanowi wykroczenie i jest zagrożone karą grzywny.
Budynek o powierzchni zabudowy nieprzekraczającej 2000 m2 oraz o powierzchni dachu przekraczającej 1000 m2 nie podlega obowiązkowi przeprowadzenia okresowej kontroli w zakresie, o którym mowa w art. 62 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane, co najmniej dwa razy w roku, w terminach do 31 maja oraz do 30 listopada, gdyż nie mieści się w zakresie dyspozycji.
Art. 62 ust. 1 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane stanowi, że obiekty budowlane powinny być w czasie ich użytkowania poddawane przez właściciela lub zarządcę kontroli okresowej w zakresie, o którym mowa w art. 62 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane, co najmniej dwa razy w roku, w terminach do 31 maja oraz do 30 listopada, w przypadku budynków o powierzchni zabudowy przekraczającej 2 000 m2 oraz innych obiektów budowlanych o powierzchni dachu przekraczającej 1 000 m2.
Dokonując wykładni gramatycznej powyższego przepisu zauważyć należy, że ustawodawca przyjął dwa niezależne od siebie sposoby klasyfikacji przedmiotów, które objęte są dyspozycją przeprowadzenia dodatkowej okresowej kontroli w trybie art. 62 ust. 1 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane. I tak, dla budynków ustalono czynnik klasyfikacji poprzez określenie powierzchni zabudowy tego budynku, natomiast dla innych obiektów budowlanych (wszystkich obiektów budowlanych niebędących budynkami) ustalono czynnik klasyfikacji poprzez określenie powierzchni dachu.
Tym samym, dokonując ustalenia, czy dany obiekt budowlany podlega obowiązkowi przeprowadzenia kontroli okresowej, co najmniej dwa razy w roku, w terminach do 31 maja oraz do 31 listopada należy w pierwszej kolejności ustalić, czy mamy do czynienia z budynkiem, czy z innym obiektem budowlanym, np. budowlą, którą ustawodawca zdefiniował jako "każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową". Następnie, w zależności od powyższego ustalenia sprawdzić należy, czy powierzchnia zabudowy tego budynku przekracza 2000 m2, względnie, czy powierzchnia dachu innego niż budynek obiektu budowlanego przekracza 1000 m2. Nadto, konieczne jest ustalenie, czy mamy do czynienia z budynkiem mieszkalnych, czy nie, gdyż wymagania odnoszące się do zakresu i sposobu przeprowadzania okresowych kontroli budynków mieszkalnych zostały rozwinięte i szczegółowo uregulowane w przepisach § 4-6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz. U. Nr 74, poz. 836).
Uwagi
Często spotykanym błędem jest natomiast utożsamianie prawno-budowlanej regulacji dotyczącej budynków o powierzchni zabudowy przekraczającej 2000 m2 oraz innych obiektów budowlanych o powierzchni dachu przekraczającej 1000 m2, potocznie określanych "wielkopowierzchniowymi", do których odnoszą się przepisy w sferze utrzymania obiektów budowlanych, z "wielkopowierzchniowymi obiektami handlowymi", w rozumieniu uchylonej na mocy wyroku Trybunału Konstytucyjnego ustawy z dnia 11 maja 2007 r. o tworzeniu i działaniu wielkopowierzchniowych obiektów handlowych (Dz. U. Nr 127, poz. 880).
Zagrożenia
Uchybienie przez właściciela lub zarządcę obiektu budowlanego obowiązkowi przeprowadzenia okresowej kontroli, na mocy art. 93 pkt 8 ustawy - Prawo budowlane stanowi wykroczenie i jest zagrożone karą grzywny.