Pytanie
Wnuk jako osoba niepracująca, opiekując się swoim 87-letnim dziadkiem, który posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, wymagającym konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji złożył wniosek o przyznanie mu świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad dziadkiem. Uprawniony organ I instancji odmówił prawa do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, uzasadniając swoją decyzję tym, że opiekę taką w pierwszym rzędzie powinien sprawować syn. Jednakże syn nie może sprawować opieki, gdyż pracuje zawodowo i jednocześnie pobiera świadczenie emerytalne. Rezygnacja z zatrudnienia wpłynęłaby znacząco na pogorszenie sytuacji materialnej w rodzinie. Syn osoby niepełnosprawnej jest jedynym spokrewnionym w pierwszym stopniu, nie jest osobą niepełnosprawną i nie ma innych osób na utrzymaniu, gdyż żona prowadzi własną działalność gospodarczą.
Czy w tej sytuacji można uznać, że syn nie może sprawować opieki nad swoim ojcem, gdyż pracuje zawodowo i nie chce zrezygnować z pracy ze względu na znaczące obniżenie swoich dochodów, a jedyną osobą, która może sprawować opiekę jest wnuk i jemu powinno przysługiwać świadczenie pielęgnacyjne?
Czy odwołanie od decyzji I instancji ma szanse powodzenia?