Jakie informacje o substancjach chemicznych należy przechowywać przez okres 10 lat?

Pytanie pochodzi z publikacji Prawo Ochrony Środowiska: Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 2011 r. o substancjach chemicznych i ich mieszaninach, wszelkie informacje o substancjach chemicznych należy przechowywać przez okres 10 lat od ostatniej daty produkcji, importu, dostawy. Jakie informacje o substancjach chemicznych należy przechowywać przez okres 10 lat?

Odpowiedź:
Informacje i dane o substancjach chemicznych lub mieszaninach chemicznych produkowanych w zakładzie lub używanych w celu zawodowym, jakie należy przechowywać w zakładzie przez 10 lat dotyczą praktycznie każdej informacji o produkowanych lub wykorzystywanych substancjach wynikających z obowiązku realizowania postanowień rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE - dalej rozporządzenie REACH. Informacje te należy przechowywać w wersji papierowej lub elektronicznej.

Uzasadnienie:
W przypadku dalszego użytkownika, którego zakres obowiązków jest wyznaczony przez tytuł IV i V rozporządzenia REACH, są to m.in. następujące informacje:

- karty charakterystyki, w tym także ich wcześniejsze wersje i rozszerzone karty charakterystyki substancji lub mieszanin klasyfikowanych jako SVHC w koncentracji powyżej 0,1% wagowo, jeśli są stosowane w zakładzie,
- oświadczenia dostawców dotyczących rejestracji substancji lub mieszaniny, jeśli nie zostały przekazane,
- numery rejestrowe substancji,

- informacje na temat zastosowań danej substancji lub mieszaniny dotyczące ograniczeń i ich stosowania z załącznika XVII do rozporządzenia REACH (jeśli takowe były),
- opis stosowanych metod ograniczających ryzyko stosowania substancji lub mieszanin,

- dokumenty związane z innym zastosowaniem niż wynika to z oświadczenia producenta, w tym oceny bezpieczeństwa chemicznego dalszych użytkowników, o których mowa w art. 37 rozporządzenia REACH, aby zastosowanie to stało się zastosowaniem zidentyfikowanym (jeżeli zakład chce stosować substancje lub mieszaninę w warunkach nieuwzględnionych w karcie charakterystyki, musi zgłosić warunki stosowania do Europejskiej Agencji Chemikaliów i opracować własną ocenę bezpieczeństwa chemicznego),

- dokumenty potwierdzające, że pracownicy otrzymali karty charakterystyki i zostali poinformowani o zasadach i stosowania,
- dokumenty dotyczące uzyskanych nowych informacji na temat zagrożeń stwarzanych przez substancję lub mieszaninę,
- dokumenty finansowe dotyczące opłat faktur na zakupy substancji lub mieszanin, np. sprzed 1 czerwca 2015 r. i po 1 czerwca 2015 r.

Są to przykładowo wskazane informacje, jakie powinien przechowywać dalszy użytkownik. Można zatem stwierdzić, że w zbiorze informacji powinny znaleźć się te wszystkie dane związane z substancjami i mieszaninami, które mają jakikolwiek związek z ich stosowaniem w zakładzie.

Producent substancji lub mieszanin powinien przechowywać dokumenty rejestracyjne z nimi związane, scenariusze narażenia i raporty bezpieczeństwa oraz te wszystkie dokumenty, które dotyczą dalszego użytkownika wynikające z postanowień REACH.

Prawo Ochrony Środowiska Artykuł pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska Już dziś wypróbuj funkcjonalności programu. Analizy, komentarze, akty prawne z interpretacjami