Komisji Nadzoru Finansowego chcąc rozwiać wątpliwości interpretacyjne uczestników rynku, jak należy prawidłowo dokumentować zasadność i legalność środków przekazywanych przez towarzystwa funduszy inwestycyjnych bankom i domom maklerskim uzupełniła swoje stanowisko w sprawie wymogów dokumentowania "zachęt".  Jest nią świadczenie pieniężne lub niepieniężne, mające na celu poprawienie jakości odpowiedniej usługi świadczonej na rzecz klienta, które może być pobierane przez podmioty  dystrybuujące jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych, w ramach świadczenia usługi przyjmowania i przekazywania zleceń.

TFI musi wiązać szczegółowa umowa z dystrybutorem

W najnowszym stanowisku KNF wskazuje już konkretne zasady, które powinny obowiązywać pomiędzy TFI i dystrybutorami. Przede wszystkim powinna ich łączyć umowa określająca zasady poszczególne usługi oraz szczegółowy sposób ustalania wysokości wynagrodzenia, osobno w stosunku do każdej z nich. Ponadto każdorazowo, dystrybutor wystawiając fakturę, powinien wskazać, które postanowienia umowy i w jakim zakresie stanowiły podstawę do wypłaty przez TFI zachęt za dany okres rozliczeniowy.  Aby uczestnicy rynku, w tym przede wszystkim klienci, nie ponieśli niekorzystnych skutków wynikających z trudności interpretacyjnych, KNF dopuszcza, aby należności wynikające z umów zawartych pomiędzy TFI i dystrybutorem powstałe do  31 grudnia 2019 r., mogły zostać rozliczone w oparciu o dotychczas stosowany sposób dokumentowania rozliczenia zachęt (np. oświadczenie dystrybutora przedstawione TFI).

Czytaj również: W 2019 roku rynek prywatnych obligacji czekają duże zmiany >>

 

Uwaga na usługi dodatkowe

W pierwszym stanowisku z 21 grudnia 2018 roku KNF wskazał jak ogólnie rozumie wymogi wynikające ze znowelizowanej ustawy o obrocie instrumentami finansowymi i dyrektywy MiFID II. MiFID II ogranicza możliwość przyjmowania przez dystrybutorów tzw. „zachęt”, ale przede wszystkim sprawa, że klienci mają dostęp do większej liczby informacji, np. ponoszonych przez nich kosztów związanych ze świadczoną na ich rzecz usługą lub instrumentem finansowym będącym przedmiotem tej usługi.  W grudniu 2018 r. KNF wskazała m.in, że opłata za przyjęcie i przekazanie zlecenia, będąca ekwiwalentnym świadczeniem klienta za przedmiotową usługę, powinna zasadniczo być pobierana bezpośrednio od klienta. Oznacza to wyłączenie sytuacji, w której dystrybutor nie pobiera bezpośrednio od klienta żadnych opłat, natomiast opłata za przyjęcie i przekazanie zlecenia nabycia jednostki uczestnictwa pobierana jest za pośrednictwem TFI. W przypadku świadczenia usługi przyjmowania i przekazywania zleceń nie można jednak mówić o wynagrodzeniu dystrybutora pobieranego od TFI, ponieważ ani TFI, ani sam fundusz inwestycyjny nie występują w tej relacji prawnej w charakterze klienta dystrybutora. Wskazał też, na to kiedy można pobierać zachęty za usługi dodatkowe.

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.