Odpowiedź:
Jak wynika z treści rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 26.08.2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w decyzji o warunkach zabudowy określa się wymagania dotyczące nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w tym wymagania dotyczące ustalania:
- linii zabudowy;
- wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki albo terenu;
- szerokości elewacji frontowej;
- wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki;
- geometrii dachu (kąta nachylenia, wysokości kalenicy i układu połaci dachowych).
Powierzchnia biologicznie czynna tj. teren z nawierzchnią ziemną urządzoną w sposób zapewniający naturalną wegetację, a także 50% powierzchni tarasów i stropodachów z taką nawierzchnią, nie mniej jednak niż 10 m[2], oraz wodę powierzchniową na tym terenie stanowi parametr istotny z punktu widzenia powierzchni działki albo terenu i jego stosunku do powierzchni zabudowy.
Warunki techniczne w budownictwie wskazują obecnie, iż na działkach budowlanych, przeznaczonych pod zabudowę wielorodzinną, budynki opieki zdrowotnej (z wyjątkiem przychodni) oraz oświaty i wychowania co najmniej 25% powierzchni działki należy urządzić jako powierzchnię terenu biologicznie czynnego, jeżeli inny procent nie wynika z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Co do zasady zatem informacja dot. udziału powierzchni biologicznie czynnej powinna wynikać z postanowień planu miejscowego. Zważywszy na fakt, iż decyzja o warunkach zabudowy rozstrzyga o możliwości zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego, uznać należy, że parametr ten powinien być wskazany w treści decyzji o warunkach zabudowy.
