Czy folia stretch oraz folia celofanowa, a także przekładka kartonowa to opakowania?

Pytanie pochodzi z publikacji Prawo Ochrony Środowiska:Czy przekładki kartonowe należy traktować jako opakowanie? Czy firma, która sprowadza produkty w opakowaniach typu folia strech, rozpakowuje je, a następnie wywozi z kraju, powinna rozliczyć się z tytułu opłaty produktowej?

Czy szkółki, które wprowadzają na rynek rośliny w doniczkach oraz kwiaciarnie, które owijają bukiety w celafonowe folie, zobowiązane są do rozliczenia z tytułu opłaty produktowej? Czy firma, która produkuje podkłady i bloki betonowe, powinna rozliczyć się z tytułu opłaty produktowej (przekładki kartonowe umieszczone między blokami)?

Odpowiedź:
Jeżeli przedsiębiorca wprowadza do obrotu produkty w opakowaniach, a takimi opakowaniami są m.in. folie stretch, folie celofanowe czy przekładki, to ma z tego tytułu obowiązki w zakresie zapewnienia poziomów odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych.

Uzasadnienie:
Opakowanie definiowane jest w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (Dz. U. z 2013 r. poz. 888) – dalej u.g.o.o.o. jako wyrób, w tym wyrób bezzwrotny, wykonany z jakiegokolwiek materiału, przeznaczony do przechowywania, ochrony, przewozu, dostarczania lub prezentacji produktów, od surowców do towarów przetworzonych.

Opakowaniem jest więc każdy wyrób który spełnia funkcję opakowania, czyli umożliwia np. transport kwiatów przez klienta, który zakupił je w kwiaciarni czy import produktów do kraju.

Opakowaniem są również wszelkie dodatkowe elementy pomocnicze, które służą do tego samego celu co dane zasadnicze opakowanie, czyli np. przekładki kartonowe, które znajdują się pomiędzy wprowadzanymi do obrotu blokami betonowymi.

Dodatkowo art. 3 ust. 2 pkt 1 u.g.o.o.o. precyzuje, że za opakowanie uważa się także wyrób spełniający funkcję opakowania, o których mowa w art. 3 ust. 1 u.g.o.o.o., bez uszczerbku dla innych funkcji, jakie opakowanie może spełniać, z wyłączeniem wyrobu, którego wszystkie elementy są przeznaczone do wspólnego użycia, spożycia lub usunięcia, stanowiącego integralną część produktu oraz niezbędnego do przechowywania, utrzymywania lub zabezpieczania produktu w całym cyklu i okresie jego funkcjonowania. Jeżeli więc doniczki, w których szkółki wprowadzają na rynek rośliny, są doniczkami służącymi wyłącznie do sprzedaży i transportu roślin, a nie do ich uprawy, to są uznawane za opakowania.

Opakowaniami nie będą natomiast doniczki stałe, w których uprawiane są rośliny. Taką klasyfikację doniczek ze względu na ich przeznaczenie potwierdza rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 22 października 2013 r. w sprawie przykładowego wykazu wyrobów, które uznaje się albo nie uznaje się za opakowanie (Dz. U. z 2013 r. poz. 1274). Z kolei folia celofanowa używana do pakowania przez kwiaciarnię kwiatów jest, w świetle wyżej wymienionej definicji, opakowaniem.

Obowiązek zapewniania poziomu odzysku i recyklingu związany z wprowadzaniem do obrotu produktów w opakowaniach dotyczy przedsiębiorców, którzy w art. 8 pkt 11 u.g.o.o.o. definiowani są jako przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 584) – dalej u.s.d.g.

Z kolei art. 4 ust. 1 u.s.d.g. rozumie przedsiębiorcę, jako osobę fizyczną, osobę prawną i jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą. Takim przedsiębiorcą będzie więc zapewne wymieniona w pytaniu kwiaciarnia, producent podkładów betonowych i bloków betonowych czy firma przywożąca do kraju produkty w opakowaniach.

Należy jednak podkreślić, że gdyby dany podmiot prowadził działalności gospodarczą polegającą na działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, to na podstawie art. 3 u.s.d.g. nie można by go uznać za przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów u.s.d.g., a więc nie podlega on również przepisom u.g.o.o.o. Należy więc ocenić, czy podmiot prowadzący wymienioną w pytaniu szkółkę będzie mieścił się w ww. definicji przedsiębiorcy czy też nie.

Pozostaje jeszcze do omówienia kwestia przywozu do kraju produktów w opakowaniach typu folia strech, które następnie zostaną wywiezione z kraju. Artykuł 6 ust. 1 u.g.o.o.o. wskazuje, że przepisów u.g.o.o.o., z wyłączeniem przepisów dotyczących wymagań zasadniczych (art. 14 u.g.o.o.o.) i sprawozdawczych (art. 45 u.g.o.o.o.), nie stosuje się do przedsiębiorców w zakresie opakowań, które w danym roku kalendarzowym przywieźli wraz z produktami do kraju, a następnie w tym samym roku kalendarzowym dokonali eksportu lub wewnątrzwspólnotowej dostawy tych opakowań bez produktów lub wraz z produktami.

Przedsiębiorca przywożący do kraju produkty w opakowaniu, który w tym samym roku, w którym je przywiózł, wywiezie te opakowania z kraju, to w odniesieniu do tych opakowań przedsiębiorca nie będzie miał obowiązków w zakresie ich odzysku i recyklingu.

Więcej informacji i narzędzi znajdziesz w programie Prawo Ochrony Środowiska Bądź na bieżąco ze zmianami prawnymi i korzystaj z aktualnych materiałów