Do bohaterskiej walki przeciwko znacznie liczniejszym siłom niemieckich okupantów stanęli członkowie Żydowskiej Organizacji Bojowej, Żydowskiego Związku Wojskowego oraz bojownicy niezwiązani z tymi organizacjami. Walczyli oni pod flagami żydowską i polską. Pomocy powstańcom, polegającej przede wszystkim na dostawach broni, amunicji i żywności, udzieliło Polskie Państwo Podziemne.Nierówna walka zakończyła się w połowie maja 1943 roku. Ponad 300-tysięczna wspólnota żydowska, przez wieki zamieszkująca polską stolicę, praktycznie przestała istnieć. W proteście "przeciw bierności, z którą świat przygląda się i dopuszcza do zagłady ludu żydowskiego" samobójstwo popełnił polityk Bundu i członek Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie Szmul Zygielbojm. Niektórzy z nielicznych powstańców, którym udało się przeżyć, walczyli później w Powstaniu Warszawskim w 1944 roku.
Powstanie w Getcie Warszawskim, a także zbrojny sprzeciw wobec likwidacji gett w Białymstoku, Częstochowie, Sosnowcu oraz bunty więźniów niemieckich obozów zagłady w Sobiborze, Treblince i innych miejscowościach stanowią ważny rozdział historii Polski i zasługują na wieczną pamięć i szacunek.
W 75. rocznicę Powstania w Getcie Warszawskim Sejm Rzeczypospolitej Polskiej składa hołd żydowskim bojownikom, którzy dali wyraz najwyższemu bohaterstwu i poświęceniu, walcząc w obronie uniwersalnych wartości, jakimi są ludzka wolność i godność.
