Degradacja środowiska naturalnego, niszczenie warstwy ozonowej, zatrucie powietrza, wody, gleby, beztroskie niszczenie lasów, odpady nuklearne i niebezpieczeństwo skutków efektu cieplarnianego - to zagrożenia, które mogą doprowadzić do samozagłady życia na Ziemi.Dostrzegając również w naszym kraju pogarszający się stan środowiska i potrzebę szybkich zmian, podjęto po 1989 r. działania, które m. in. zaowocowały uchwaleniem "Polityki ekologicznej państwa" i wyznaczeniem określonych priorytetów. Wiele ważnych problemów nie zostało jeszcze rozwiązanych. Silniej ujawniły się ścisłe współzależności zachodzące między zmieniającą się i reformowaną gospodarką a środowiskiem, zrodziły się nowe, dotychczas nieznane problemy.
Polska, niewielki w skali świata kraj, stać się może równoprawnym członkiem społeczności międzynarodowej, ale musi wnieść wkład w zachowanie zasobów natury, z myślą nie tylko o prawie do godnego życia w nieskażonym środowisku dla swoich obywateli, ale także z myślą o przyszłości ludzkości.
Konferencja ONZ "Rozwój a środowisko", zwana też Szczytem Ziemi, która odbyła się w 1992 r. w Rio de Janeiro, poza deklaracją ogólną wypracowała pod adresem społeczeństw i rządów szereg rekomendacji, znanych jako AGENDA 21, łączących rozwój gospodarczy i społeczny z ochroną zdrowia, zasobów przyrody, środowiska i natury nieożywionej, określiła także zasady zrównoważonego rozwoju cywilizacyjnego - ekorozwoju.
Senat Rzeczypospolitej Polskiej uznaje, że w chwili obecnej:
