(Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Wspólna polityka w dziedzinie azylu - Dyrektywa 2011/95/UE - Przesłanki, jakie powinni spełnić obywatele państw trzecich dla kwalifikowania do statusu uchodźcy - Artykuł 2 lit. d) i e) - Pojęcie "aktu prześladowania" Wymagany stopień powagi - Artykuł 9 - Wystarczająco poważna kumulacja środków dyskryminujących stosowanych wobec kobiet - Artykuł 9 ust. 1 lit. b) - Formy aktów prześladowania - Artykuł 9 ust. 2 Ocena wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej - Artykuł 4 ust. 3 - Obowiązek indywidualnej oceny - Zakres)(C/2024/7006)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 2 grudnia 2024 r.)
Sąd odsyłający
Verwaltungsgerichtshof
Strony w postępowaniu głównym
Strony skarżące: AH (C-608/22), FN (C-609/22)
Strona pozwana: Bundesamt für Fremdenwesen und Asyl
Sentencja
1) Artykuł 9 ust. 1 lit. b) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony
należy interpretować w ten sposób, że:
pojęcie "aktu prześladowania" obejmuje kumulację środków dyskryminujących kobiety, przyjętych lub tolerowanych przez "podmiot dopuszczający się prześladowania" w rozumieniu art. 6 tej dyrektywy, polegających w szczególności na pozbawieniu ich wszelkiej ochrony prawnej przed przemocą ze względu na płeć, przemocą domową i przymusowymi małżeństwami, zobowiązaniu ich pełnego zakrywania ciała i twarzy, ograniczaniu im dostępu do opieki zdrowotnej oraz ich swobody przemieszczania się, zakazaniu im prowadzenia działalności zawodowej lub ograniczeniu jej prowadzenia, zakazaniu im dostępu do edukacji i uprawiania aktywności sportowej oraz wykluczeniu ich z życia politycznego, ponieważ środki te poprzez swój skumulowany skutek naruszają poszanowanie godności ludzkiej zagwarantowane w art. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.
2) Artykuł 4 ust. 3 dyrektywy 2011/95
należy interpretować w ten sposób, że:
nie nakłada on na właściwy organ krajowy - do celów ustalenia, czy w świetle warunków panujących w państwie pochodzenia danej kobiety w chwili rozpatrywania wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej środki dyskryminujące, na które była ona lub może być narażona w tym państwie, stanowią akty prześladowania w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy - obowiązku uwzględnienia, w ramach indywidualnej oceny tego wniosku w rozumieniu art. 2 lit. h) tej dyrektywy, elementów charakteryzujących osobistą sytuację tej kobiety innych niż jej obywatelstwo i płeć.
