(Sprawa C-458/24, Daraa 1 )(C/2024/5608)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 30 września 2024 r.)
Sąd odsyłający
Verwaltungsgericht Sigmaringen
Strony w postępowaniu głównym
Strona inicjująca postępowanie przed sądem odsyłającym: DO
Druga strona postępowania: Republika Federalna Niemiec
Pytania prejudycjalne
1) Czy art. 3 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 604/2013 2 (rozporządzenia Dublin III) lub rozporządzenie (UE) nr 604/2013 jako takie należy interpretować w ten sposób, że państwo członkowskie badające odpowiedzialność, musi kontynuować badanie kryteriów przewidzianych w rozdziale III i staje się odpowiedzialne nawet wówczas, gdy państwo członkowskie odpowiedzialne według tych kryteriów nie jest nastawione na przyjęcie osób objętych wtórnym przekazaniem na mocy rozporządzenia dublińskiego?
2) Czy ten obowiązek badającego odpowiedzialność państwa członkowskiego kontynuowania badania kryteriów przewidzianych w rozdziale III ma zastosowanie nawet wówczas, gdy w państwie członkowskim, które nie jest skłonne do przyjęcia [rzeczonych osób], nie istnieją wady systemowe w rozumieniu art. 3 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) 604/2013, powodujące pojawienie się ryzyka nieludzkiego lub poniżającego traktowania w rozumieniu art. 4 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej?
3) Czy art. 33 ust. 1 dyrektywy 2013/32/UE 3 należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, zgodnie z którym wniosek o udzielenie azylu należy odrzucić jako niedopuszczalny również wówczas, gdy państwo członkowskie odpowiedzialne na podstawie rozporządzenia (UE) nr 604/2013 nie jest skłonne do przyjęcia [rzeczonych osób]?
4) Czy państwo członkowskie badające odpowiedzialność powinno przyjąć, że państwo członkowskie odpowiedzialne na podstawie rozporządzenia (UE) nr 604/2013 nie jest nastawione na przyjęcie [rzeczonych osób], jeżeli ministerstwo spraw wewnętrznych odpowiedzialnego państwa członkowskiego oświadcza na piśmie, że żadne osoby objęte wtórnym przekazaniem na mocy rozporządzenia dublińskiego tymczasowo nie będą przyjmowane, a następnie odpowiedzialne państwo członkowskie uniemożliwia przyjęcie osób objętych wtórnym przekazaniem na mocy rozporządzenia dublińskiego?
5) Czy odmowa odpowiedzialnego państwa członkowskiego przyjęcia osób objętych wtórnym przekazaniem na mocy rozporządzenia dublińskiego sama w sobie i niezależnie od wynikającego z tego ryzyka w rozumieniu art. 4 Karty praw podstawowych UE narusza prawa podmiotowe osoby, której odmowa ta dotyczy? Czy art. 27 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 604/2013 przewiduje również w odniesieniu do tego naruszenia praw podmiotowych skuteczny środek prawny?
1 Niniejszej sprawie została nadana fikcyjna nazwa, która nie odpowiada rzeczywistej nazwie żadnej ze stron postępowania.
2 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca (Dz.U. 2013, L 180, s. 31).
3 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej (Dz.U. 2013, L 180, s. 60).
