W następstwie niniejszej publikacji organy państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, lub osoba fizyczna lub prawna mająca uzasadniony interes oraz mająca siedzibę lub miejsce pobytu w państwie trzecim, mogą, zgodnie z art. 17 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1143 1 , wnieść sprzeciw do Komisji w terminie trzech miesięcy od daty niniejszej publikacji.JEDNOLITY DOKUMENT
"Miel de Asturias"
Nr UE: PGI-ES-02777 - 10.6.2021
ChNP () ChOG (X)
1. Nazwa lub nazwy [ChNP lub ChOG]
"Miel de Asturias"
2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie
Hiszpania
3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego
3.1. Typ produktu
Klasa 1.4 Inne produkty pochodzenia zwierzęcego (jaja, miód, różne produkty mleczne z wyjątkiem masła itp.)
3.2. Opis produktu, do którego odnosi się nazwa podana w pkt 1
Chronione oznaczenie geograficzne (ChOG) "Miel de Asturias" odnosi się do miodu wytwarzanego wyłącznie w Asturii z roślin występujących w tym regionie, posiadającego właściwości wymienione w specyfikacji produktu oraz spełniającego wymogi określone w specyfikacji i obowiązujących przepisach.
"Miel de Asturias" charakteryzuje się barwą bursztynową (od jasnej do bardzo ciemnej), bardzo głębokimi i intensywnymi aromatami i smakiem oraz gęstą konsystencją, która jest efektem niskiej zawartości wilgoci.
RODZAJE MIODU
Ze względu na właściwości organoleptyczne i fizykochemiczne oraz pochodzenie botaniczne w przypadku miodu "Miel de Asturias" można wydzielić następujące kategorie:
- Miód wielokwiatowy: właściwości charakterystyczne dla jednego gatunku rośliny nie są dominujące. Zamiast tego występuje mieszanka kilku rodzajów roślin, w wyniku czego miód jest specyficzny dla danego obszaru:
- *miód leśny,
- *miód przybrzeżny,
- miód górski.
- Miód jednokwiatowy: miody, w których przeważają właściwości charakterystyczne dla jednego gatunku roślin i które posiadają właściwości organoleptyczne, fizykochemiczne i melisopalinologiczne określone w niniejszym dokumencie:
- *miód dębowy,
- *miód eukaliptusowy,
- *miód z kasztana jadalnego,
- *miód z wrzośca,
- miód wrzosowy,
- *miód z chruściny jagodnej.
Właściwości miodów
1. Właściwości fizykochemiczne wspólne dla wszystkich miodów
Zawartość wody: maksymalnie 18,5 % (z wyjątkiem miodu z chruściny jagodnej, w którym zawartość wody może wynosić do 20 %, oraz miodu wrzosowego, w którym może ona osiągać 23 %).
Hydroksymetylofurfural: < 30 mg/kg przez cały komercyjny okres przechowywania.
2. Właściwości melisopalinologiczne wspólne dla wszystkich miodów
Spektrum pyłkowe miodu objętego chronionym oznaczeniem geograficznym "Miel de Asturias" musi odpowiadać spektrum roślinności Asturii, które - w zależności od obszaru i pory roku - obejmuje przede wszystkim następujące gatunki: Arbutus unedo, Calluna vulgaris, Castanea sativa, Crataegus monogyna, Cytisus sp., Daboecia can- tabrica, Erica arborea, Erica australis, Erica cinerea, Erica mackaiana, Erica umbellata, Erica vagans, Eryngium bourgatii, Eucalyptus sp., Genista sp., Ligustrum sp., Malus sp., Prunus sp., Quercus sp., Robinia preudocacia, Rubus ulmifolius, Taraxacum officinale, Trifolium repens.
3. Właściwości organoleptyczne wszystkich miodów: muszą być wolne od wad sensorycznych.
4. Szczególne właściwości fizykochemiczne, melisopalinologiczne i organoleptyczne
Oprócz wspólnych właściwości określonych powyżej, każdy rodzaj miodu musi spełniać szereg szczególnych dodatkowych wymogów.
DODATKOWE WŁAŚCIWOŚCI
|
Fizykochemiczne |
Melisopalinologiczne |
Organoleptyczne |
| Rodzaj miodu |
Przewodnictwo |
Barwa (w skali Pfunda) |
Zawartość pyłków (%) |
Zapach |
Aromat i smak |
Barwa |
| Leśny |
> 0,8 |
> 90 |
Miód spadziowy (elementy spadzi - HDE) i pyłek z szeregu roślin miododajnych Asturii, w tym Erica sp. i Castanea sativa. |
Słodowy, ale także z drzewnym i ziemnym posmakiem kojarzącym się z kasztanami jadalnymi i próchnicą |
Lekko pikantny, z silną, utrzymującą się goryczą i cierpką nutą |
Ciemnobur- sztynowa z odcieniami czarnobrązo- wymi |
| Przybrzeżny |
< 0,8 |
45-85 |
W jego skład wchodzi pyłek z roślin miododajnych wybrzeża i dolin oraz dolnych części dorzeczy rzek Asturii. Całkowite spektrum pyłkowe odpowiada roślinności tego |
Świeży i kojarzący się z eukaliptusem |
Słodki i lekko cierpki |
Bursztynowa do jasnobur- sztynowej |
|
|
|
obszaru, obejmującej gatunki takie jak m.in.: Eucalyptus sp., Quercus sp., Salix alba, Malus sp., Centaurea debeauxii, Ligustrum sp., Lotus corniculatus, Rubus sp., Trifolium repens. |
|
|
|
| Górski |
< 0,8 |
> 80 |
Dwa dominujące typy pyłków z roślin występujących w górach Asturii - wrzośca (Erica sp. sp.) i kasztanów jadalnych (Castanea sativa) - muszą stanowić łącznie ponad 70 % ogólnego profilu |
Drzewny i ziemny w połączeniu z aromatami kwiatowymi |
Lekko pikantny, z silną, utrzymującą się goryczą i cierpką nutą |
Bursztynowa |
| Dębowy |
> 0,8 |
> 90 |
Miód dębowy spadziowy wraz z dodatkiem pyłku charakterystycznych gatunków z rodzin Faga- ceae, Ericaceae, Cistaceae oraz Rosaceae |
Wyraźny składnik słodowy |
Wyraźne nuty pikantne |
Bardzo ciemna bursztynowa z lśniącymi odcieniami czarnobrązo- wymi |
| Eukaliptusowy |
< 0,8 |
< 95 |
> 70 % Eucalyptus sp. |
Zapach wilgotnego drewna |
Balsamiczny aromat retro- nosowy, słodki smak z lekką nutą cierpkości |
Jasnoburszty- nowa z zie- lonkawobrą- zowymi odcieniami |
| Z kasztanów jadalnych |
> 0,8 |
> 75 |
> 70 % Castanea sativa |
Roślinny, drzewny aromat, nieszczególnie intensywny ani trwały (trwałość od średniej do niskiej) |
Elementy pikantne i gorzkie |
Ciemnobur- sztynowa, niekiedy z zielonkawo- brązowymi odcieniami |
| Z wrzośca |
< 0,8 |
> 95 |
> 38 % Erica sp. z różnych gatunków wrzośca występujących w Asturii |
Kwiatowy, intensywny i trwały, z ziemistymi akcentami kojarzącymi się z jesiennym lasem |
Nuty karmelu |
Bardzo ciemna bursztynowa zczerwonymi odcieniami |
| Z wrzosu zwyczajnego |
< 0,8 |
> 80 |
> 8 % Calluna vulgaris |
Kwiatowy, intensywny i trwały, ziemisty i z nutami próchnicy |
Słodki, z wyraźnymi nutami gorzkimi i pikantnymi Galaretowate wrażenie w ustach ze względu na właściwości tiksotropowe |
Bursztynowa, z czerwona- |
|
|
|
|
|
|
wobrązo- wymi odcieniami i pomarszczoną powierzchnią
|
| Z chruściny agodnej |
< 0,8 |
> 80 |
> 8 % Arbutus unedo |
Kwiatowy z nutami próchnicy, opadłych liści i leśnych grzybów |
Bardzo gorzki z nutami pikantnymi |
Bursztynowa |
Miód z pasiek znajdujących się w Asturii może być opatrzony chronionym oznaczeniem geograficznym "Miel de Asturias", jeżeli posiada opisane powyżej ogólne właściwości fizykochemiczne, melisopalinologiczne i organoleptyczne.
"Miel de Asturias" można zaklasyfikować jako miód określonego rodzaju, jeżeli oprócz ogólnych właściwości wykazuje on szczególne dodatkowe cechy określonego rodzaju miodu.
3.3. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego) i surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)
Nie dotyczy
3.4. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym
Wszystkie etapy produkcji i pozyskiwania muszą odbywać się na obszarze chronionym: odsklepianie plastrów, pozyskiwanie (wirowanie lub zlewanie), filtrowanie i zlewanie.
3.5. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itp. produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa
Pakowanie może odbywać się wyłączenie na przedmiotowym obszarze, w celu zachowania właściwości i jakości miodu "Miel de Asturias", zapobiegania niekorzystnym zmianom (zanieczyszczeniom, obcym aromatom i zapachom itp.) i utracie jakości, które mogą być spowodowane transportem niepakowanego produktu, a także w celu zapewnienia skuteczniejszej kontroli. Aby zagwarantować, że nie wystąpi żaden z tych negatywnych efektów, miodu nie można sprzedawać luzem.
Produkt musi być pakowany w zakładach wpisanych do rejestru jednostki certyfikującej, a zatem znajdujących się na określonym obszarze geograficznym.
3.6. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa
Oprócz obowiązkowych informacji na etykietach produktu muszą znajdować się:
- słowa "Miel de Asturias",
- wskazanie rodzaju miodu odpowiednio do jego właściwości (w stosownych przypadkach),
- niepowtarzalny numer kontrolny,
- specjalne logo ChOG.
grafika
Legenda:
TINTA = JEDNOKOLOROWE
NEGATIVO = CZARNOBIAŁE
4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego
Obszar produkcji miodu objętego ChOG "Miel de Asturias" stanowi całe terytorium administracyjne wspólnoty autonomicznej Asturii.
5. Związek z obszarem geograficznym
Miód "Miel de Asturias" zawdzięcza swoją jakość i szczególne właściwości (barwa od jasnej po bardzo ciemną bursztynową, bardzo głębokie i intensywne aromaty i smak oraz gęsta konsystencja ze względu na niską zawartość wilgoci) czynnikom naturalnym i ludzkim występującym na obszarze geograficznym, na którym miód ten jest produkowany i pozyskiwany.
CZYNNIKI NATURALNE
Asturia to region na północy Hiszpanii, w którym na niewielkim obszarze spotyka się kilka głównych form rzeźby terenu. Tereny te, w szczególności Góry Kantabryjskie, nie tylko wyznaczają granice administracyjne regionu, ale również oddzielają region śródziemnomorski od regionu eurosyberyjskiego pod względem geograficznym i klimatycznym.
Ponadto gleby w regionie to głównie ubogie w składniki odżywcze gleby krzemionkowe, z pewnymi obszarami wapiennymi. Ukształtowanie terenu jest zróżnicowane, przy wysokościach wynoszących 1 00°-2 600 m, a klimat jest typowy dla regionu eurosyberyjskiego i pozostaje pod wpływem zarówno morza, jak i gór.
Krajobraz ukształtowany przez te czynniki jest pozbawiony upraw (nie stosuje się środków ochrony roślin i nie występują gatunki roślin spoza Asturii), umożliwiając rozwój szerokiej gamy roślin miododajnych, co nadaje miodowi produkowanemu w tym regionie pewne szczególne właściwości organoleptyczne: miody z obszarów górskich są ciemne, gorzkie, nawet pikantne, z aromatami kwiatowymi, a miody z obszarów przybrzeżnych są jaśniejsze i odznaczają się świeższym smakiem. To połączenie smaku, aromatu i cech wizualnych jest odzwierciedleniem faktu, że dzięki zróżnicowanym glebom, klimatowi i profilowi wysokości nad poziomem morza, o czym mowa powyżej, w niewielkiej odległości od siebie znaleźć można dużą różnorodność roślin miododajnych (co oznacza, że na pewnych wysokościach pszczoły z jednego ula zbierają pyłek z różnych rodzajów roślin).
Spośród mnóstwa gatunków roślin zapylanych przez pszczoły w Asturii, najważniejszymi ze względu na szczególne właściwości, które nadają miodowi "Miel de Asturias", są (wyszczególnione wraz z obszarami występowania):
- rodzina Fagaceae:
- Castanea sativa - kasztan jadalny - występuje w całej Asturii, gdzie znajduje się największa populacja tego gatunku na Półwyspie Iberyjskim;
- Quercus sp.: występują tam rozległe dąbrowy, w tym największy las dębowy w Hiszpanii, jeden z najlepiej zachowanych w Europie;
- rodzina Ericaceae:
- w całym regionie pospolite są różne gatunki rodzaju Erica sp.;
- Asturia odznacza się szczególnie dużą populacją gatunku Calluna vulgaris (wrzos zwyczajny), z którego uzyskuje się charakterystyczny miód o konsystencji żelu;
- Arbutus unedo - fakt, że chruścina jagodna skupia się w najbardziej nasłonecznionych miejscach regionu oznacza, że pozyskiwany z niej miód jednokwiatowy różni się znacznie od innych rodzajów miodu produkowanych w Asturii;
- rodzina Myrtaceae:
- lasy eukaliptusowe tworzone przez Eucalyptus sp. można znaleźć wzdłuż wybrzeża, a także w dolinach rzecznych w głębi lądu. Gatunek ten ma wyraźny wpływ na miejscowy miód. Wraz z pozostałymi roślinami, z których powstają miody przybrzeżne, nadaje im profil sensoryczny, który odróżnia je od innych rodzajów "Miel de Asturias".
CZYNNIKI LUDZKIE (TRADYCYJNE PRAKTYKI)
Dzisiejsi pszczelarze nadal stosują tradycyjne praktyki, przekazywane z pokolenia na pokolenie, dzięki którym uzyskuje się unikatowe miody: pszczół nie karmi się sztucznie podczas wytwarzania miodu, miód pozyskuje się przez wirowanie i nie jest poddawany obróbce cieplnej, która zmieniałaby jego właściwości. To właśnie stosowanie tradycyjnych metod, w połączeniu z rozległą wiedzą na temat lokalnego środowiska, pozwala pszczelarzom uzyskiwać zróżnicowane odmiany odznaczającego się wysoką jakością miodu.
Ponadto skomplikowana rzeźba terenu w Asturii sprawia, że pojazdy, które mogą przewozić ule, mają trudności z dotarciem do większości pasiek. W związku z tym oraz ze względu na obecność niedźwiedzi brunatnych (Ursus arctos), które atakują ule, co wymaga stosowania środków ochronnych, pasieki są nieruchome i z miejsca na miejsce przenoszonych jest niewiele uli. Ta tradycyjna praktyka sprawia, że na różnych obszarach wytwarza się różne rodzaje "Miel de Asturias", ponieważ miody produkowane są wyłącznie z roślin miododajnych występujących w pobliżu pasieki, co wyklucza obecność nektaru i pyłku spoza danego obszaru.
SPECYFIKA PRODUKTU
Wpływ czynników naturalnych i ludzkich znajduje odzwierciedlenie we właściwościach fizykochemicznych, organoleptycznych i melisopalinologicznych miodu "Miel de Asturias" i jego poszczególnych rodzajów. Dzięki właściwościom środowiska naturalnego i zastosowaniu tradycyjnych metod "Miel de Asturias" ma następujące wartości wskaźników jakości i szczególne spektra pyłkowe.
- Badania spektrum pyłkowego miodu "Miel de Asturias" pokazują, jak różni się on od miodów zawierających pyłek niektórych wysoce charakterystycznych gatunków roślinności miododajnej, zarówno dzikich, jak i uprawnych, które rosną na innych obszarach geograficznych, w tym lawendy (Lavandula sp.), oliwki (Olea europaea), kwiatu pomarańczy (Citrus sp.), tymianku (Tymus sp.), słonecznika (Helianthus annus) i rzepaku (Brassica napus).
- Produkt charakteryzuje się niskimi wartościami hydroksymetylofurfuralu (HMF), co wskazuje na świeżość i rzemieślnicze metody produkcji, nieobejmujące zastosowania wysokich temperatur podczas pozyskiwania lub pakowania, procesów pasteryzacji ani długich okresów przechowywania. W rezultacie miód "Miel de Asturias" charakteryzuje się poziomami HMF poniżej 30 mg/kg.
- Niska zawartość wilgoci świadczy o tym, że miód dojrzewał prawidłowo. Ponieważ w gospodarstwach produkujących miód stosuje się metody nieintensywne, miód jest pozyskiwany dopiero wtedy, gdy duża część komórek w pojedynczej ramce zostanie zasklepiona lub zamknięta. Zawartość wilgoci w miodach wynosi mniej niż 18,5 %, z wyjątkiem miodu z chruściny jagodnej, w przypadku którego wartość ta może wynosić do 20 %, oraz miodu wrzosowego, w przypadku którego może sięgać 23 %.
KONTEKST HISTORYCZNY
Dzięki kultywowanym w Asturii metodom pszczelarstwa tradycyjnego i występującej tam miododajnej roślinności miód odznacza się wysoką jakością.
Do końca XIX w. miód był jedyną substancją słodzącą dostępną w asturyjskich społecznościach wiejskich. Oznaczało to, że zbiór miodu były świętem, a sam miód rozdzielano między wszystkich mieszkańców wsi. Był to produkt prestiżowy "ze względu zarówno na jego słodki smak, jak i na przypisywane mu właściwości lecznicze", a ule i pasieki były włączane przez rodziców do posagów wychodzących za mąż córek, jak również zapisywane w testamentach (J. López, 1989: Las abejas, la miel y la cera en la sociedad tradicional asturiana [Pszczoły, miód i wosk w tradycyjnym społeczeństwie asturyjskim], s. 97).
Miód był składnikiem innych potraw o silnych lokalnych korzeniach, takich jak escaldao (słodkie danie bożonarodzeniowe), deventre dulce (nadziewany pudding), frisuelos i foyuelos (naleśniki), które były spożywane w ostatki i tradycyjnie podawane chrzestnym przez rodziców podczas chrzcin (P. Gonzalez Solis y Cabal, Memorias asturianas [Wspomnienia z Asturii], s. CXXIX).
W Asturii pszczelarstwo tradycyjnie było działalnością uboczną, która odgrywała istotną rolę, pomagając mieszkańcom w utrzymaniu się dzięki miejscowym lasom i pozostawiając ślady w krajobrazie w postaci talameiros/talameras i cortinos, dwóch rodzajów budowli mających na celu ochronę uli przed niedźwiedziami i innymi drapieżnikami, charakterystycznych dla tego rodzaju działalności i mających dużą wartość etnograficzną (E. Díaz y Otero i F. Javier Naves Cienfuegos, Los colmenares tradicionales del noroeste de España [Pszczelarstwo tradycyjne na północnym zachodzie Hiszpanii]).
Związek przyczynowy zachodzący pomiędzy charakterystyką obszaru geograficznego a cechami jakościowymi, renomą lub innymi właściwościami produktu (dotyczy ChOG)
Zróżnicowane ukształtowanie terenu w Asturii i bliskość oceanu miały decydujący wpływ na rozwój miejscowego pszczelarstwa, umożliwiając produkcję miodów wielokwiatowych lub jednokwiatowych typowych dla tego obszaru. I tak z roślin miododajnych występujących na wybrzeżu oraz w dolinach i dolnych częściach dorzeczy rzek Asturii powstają miody barwy bursztynowej, o smaku słodkim z nutami kwasowości i świeżym zapachem, w których dominują gatunki kwiatowe takie jak Eucalyptus sp., Salix alba, Malus sp., Centaurea debeauxii, Ligustrum sp., Lotus cor- niculatus, Rubus sp. czy Trifolium repens. Z drugiej strony z miododajnej roślinności lasów i gór Asturii, gdzie dominują gatunki kwiatowe takie jak Erica sp., Castanea sativa, Calluna vulgaris czy Arbutus unedo, uzyskuje się miody o ciemnej i bardzo ciemnej bursztynowej barwie i wyrazistym, utrzymującym się smaku oraz drzewnych zapachach. Ponadto tradycyjne, nieintensywne metody stosowane przez pszczelarzy, którzy czekają na optymalną dojrzałość miodu, pozwalają uzyskać miód o niższej zawartości wilgoci.
Znajduje to odzwierciedlenie w punktach sprzedaży detalicznej, ponieważ od 2008 r. możliwa jest sprzedaż miodu produkowanego w Asturii pod etykietą "Alimentos del Paraíso Natural" [Żywność z naturalnego raju]. Miody te zdobyły wiele nagród i wyróżnień za doskonałą jakość: miody dębowe, leśne i z chruściny jagodnej zostały uhonorowane podczas konkursu London Honey Awards w 2021 r., miód eukaliptusowy podczas konkursu 2021 America Foods Awards, miód z chruściny jagodnej na hiszpańskiej Krajowej Konferencji Pszczelarskiej w 2018 r. oraz miody z wrzośca i kasztanów jadalnych na hiszpańskiej Krajowej Konferencji Pszczelarskiej w 2016 r.
Odesłanie do publikacji specyfikacji
https://www.asturias.es/documents/217090/555882/Pliego+de+condiciones+IGP+Miel+de+Asturias.pdf/76df5906-4b4f-8bcd-539f-56d6f1f26404?t=1618231955838
