W następstwie niniejszej publikacji organy państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, lub osoba fizyczna lub prawna mająca uzasadniony interes oraz mająca siedzibę lub miejsce pobytu w państwie trzecim, mogą, zgodnie z art. 17 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1143 1 , wnieść sprzeciw do Komisji w terminie trzech miesięcy od daty niniejszej publikacji.JEDNOLITY DOKUMENT
"Manisa Mesir Macunu"
Nr UE: PGI-TR-02893 - 5.1.2023
ChNP () ChOG (X)
1. Nazwa lub nazwy
"Manisa Mesir Macunu"
2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie
Turcja
3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego
3.1. Typ produktu
Klasa 2.3 Chleb, ciasta, ciastka, wyroby cukiernicze, herbatniki i inne wyroby piekarnicze
3.2. Opis produktu, do którego odnosi się nazwa
"Manisa Mesir Macunu" to tradycyjny wyrób cukierniczy produkowany w prowincji Manisa. Wytwarza się go mieszając 41 różnych przypraw, ziół i owoców, z których powstaje słodka pasta. Wyrób ma postać płynną pakowaną w szklane słoje lub postać stałą - pałeczek o wymiarach 11-12 cm lub 3-4 cm, pakowanych w folię. Ma miękką i bardzo lepką konsystencję i słodkogorzki korzenny smak. Podczas gdy kaustyczny, gorzki i surowy smak przypraw nadają mu głównie surowce nielotne, zapach i aromat powstają dzięki olejkom eterycznym. Za ostry smak pasty odpowiadają fenole (katechina: 455,6 - 1 253,6 mg/kg). Barwa wyrobu waha się od bursztynowej do ciemnobrązowej. Postać płynna musi zawierać co najmniej 70 % wody, a postać rozpuszczalna i patyczki 80 %.
3.3. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego) i surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)
Do produkcji wykorzystuje się cukier, syrop glukozowy, kwas cytrynowy, wodę, 41 rodzajów przypraw, zioła i owoce.
Rodzaje przypraw i ich wykorzystywane części
Nazwa łacińska Nazwa zwyczajowa Wykorzystywane części
1 Papaver somniferum Mak Nasiona
2 Alpinia oficinarum Hance Alpinia lekarska Kłącze
| 3 |
Brassicanigra, Brassica juncea, Sinaps alba |
Musztarda |
Nasiona |
| 4 |
Calluna vulgaris L. |
Wrzos zwyczajny |
Kwiaty, kora, liście |
| 5 |
Cassia angustifolia Vahl |
Senna alexandrina |
Owoc |
| 6 |
Cassia fistula L. |
Strączyniec cewiasty |
Owoc |
| 7 |
Cinnamomum sp. |
Cynamon |
Kwiaty |
| 8 |
Citrus sinensis L. Osbeck |
Pomarańcze |
Kwiaty, skórka |
| 9 |
Citrus limon L. Osbeck |
Cytryny |
Owoc, skórka |
| 10 |
Cocos nuafera L. |
Orzechy kokosowe |
Owoc |
| 11 |
Commiphora molmol |
Mirra |
Żywica |
| 12 |
Coriandrum sativum L. |
Kolendra siewna |
Liście, owoce |
| 13 |
Crocus sativus L. |
Szafran |
Znamię słupka |
| 14 |
Curcuma zedoaria Roxb. |
Ostryż cytwarowy |
Kłącze, korzeń |
| 15 |
Elettaria cardamomum L. Manton |
Kardamon malabarski |
Owoc |
| 16 |
Eugenia caryophyllata L. Thunb. |
Czapetka pachnąca |
Pąki kwiatowe |
| 17 |
Foeniculum vulgare subsp. vulgare |
Koper włoski |
Owoc |
| 18 |
Urtica dioica L. |
Pokrzywa zwyczajna |
Nasiona |
| 19 |
Ceratonia siliqua L. |
Szarańczyn |
Owoc |
| 20 |
Cuminum cyminum L. |
Kmin rzymski |
Owoc |
| 21 |
Glyyrrhiza glabra L. |
Lukrecja |
Wyciąg z korzenia (miód lukrecji) |
| 22 |
Hibiscus sabdarifa L. |
Ketmia szczawiowa |
Kwiaty, nasiona |
| 23 |
Linum usitatissimum L. |
Siemię lniane |
Nasiona |
| 24 |
Melissa officinalis L |
Melisa lekarska |
Liście |
| 25 |
Nigella sativa L. |
Czarnuszka siewna |
Nasiona |
| 26 |
Silybum marianum L. Gaertn |
Ostropest plamisty |
Nasiona |
| 27 |
Pimenta officinalis Lind L. |
Ziele angielskie |
Owoc |
| 28 |
Pimpinella anisum L. |
Anyż |
Owoc |
| 29 |
Piper cubeba Bojer |
Pieprz kubeba |
Owoc |
| 30 |
Piper longum L. |
Pieprz długi |
Owoc |
| 31 |
Piper nigrum L. |
Pieprz czarny |
Owoc |
| 32 |
Piper nigrum L. |
Pieprz biały |
Owoc |
| 33 |
Rosa canina L. |
Róża dzika |
Owoc, olej z nasion |
| 34 |
Curcuma longa L. |
Kurkuma |
Kłącze |
| 35 |
Rosmarinus officinalis L. |
Rozmaryn lekarski |
Liście |
| 36 |
Terminalia citrina Retz |
Migdałecznik (żółty) |
Owoc |
| 37 |
Terminalia chebula Retz |
Migdałecznik (czarny) |
Owoc |
| 38 |
Vanilla fragrans Ames |
Wanilia |
Owoce, nasiona |
| 39 |
Vitex agnus-castus L. |
Niepokalanek pospolity |
Owoc |
| 40 |
Vitis vinifera L. |
Winorośl właściwa |
Owoc |
| 41 |
Zingiber Ojfieinale Roascoe |
Imbir lekarski |
Kłącze |
3.4. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym
Wszystkie etapy produkcji "Manisa Mesir Macunu", od podgrzewania i mieszania składników po formowanie, muszą odbywać się na obszarze geograficznym określonym w sekcji 4.
3.5. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itp. produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa
Masa: Termin "pasta" odnosi się do lepkiej i gęstej substancji i jest powszechnie stosowany w odniesieniu do "Manisa Mesir Macunu". Pasta stanowiąca półprodukt do produkcji "Manisa Mesir Macunu" zawiera różne przyprawy, ekstrakty roślinne i cukier.
Pałeczki: "Manisa Mesir Macunu" jest tradycyjnie prezentowana w postaci zwanej "sznurkiem". Oznacza to, że pastę formuje się w długie walce. Następnie taki długi sznurek "Manisa Mesir Macunu" dzieli się na mniejsze kawałki (pałeczki), przeznaczone do spożycia. Formowanie pasty w pałeczki ułatwia transport i konsumpcję. "Manisa Mesir Macunu" w postaci pałeczek jest często popularny na tradycyjnych festiwalach lub imprezach.
Po uzyskaniu dzięki ugniataniu pożądanej konsystencji pastę "Manisa Mesir Macunu" formuje się w długi "sznur" i roluje się je aż staną się cieńsze. "Sznur" ten jest następnie krojony w pałeczki o masie 8-10 g (21-23 g dla większego rozmiaru, zwanego "długą laską"), które są pakowane. Płynna pasta jest też pakowana w słoiki o pojemności 200, 400 lub 1 000 g.
3.6. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa
-
4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego
Obszar geograficzny produkcji "Manisa Mesir Macunu" to prowincja Manisa w Turcji.
5. Związek z obszarem geograficznym
Związek "Manisa Mesir Macunu" z obszarem geograficznym wynika z renomy tego produktu. "Manisa Mesir Macunu" produkowano w Manisie już w XVI w. w epoce osmańskiej. "Manisa Mesir Macunu" jest nadal szeroko spożywany.
Za autora przepisu w osmańskiej kulturze i historii uchodzi Muslihiddin Merkez efendi. Merkez efendi był lekarzem w miejscowym szpitalu i stworzył "Mesir Macunu" w 1527 r. Kiedy sułtanka Ayse Hafsa, matka Sulejmana Wspaniałego, zachorowała w czasie, gdy przyszły sułtan był władcą Manisy, Merkez efendi wyleczył ją właśnie "Mesir Macunu". Kiedy Ayse Hafsa powróciła do zdrowia, chciała podzielić się tym specjałem z innymi. Ponieważ zainteresowanie wśród mieszkańców rosło, sułtan polecił Merkezowi efendi, aby co roku rozprowadzał pastę wśród ludzi w formie festiwalu. Wybrano termin 21 marca, ponieważ był to dzień symbolicznego początku wiosny, a na lokalizację imprezy wybrano dachy sułtańskiego meczetu i minaretów. Święto Mesir narodziło się ok. 1527-1528. Od tego czasu, co roku w dniu 21 marca lub blisko tej daty, na wiosennym festiwalu Nevruz, tysiące ludzi spotykają się przed sułtańskim meczetem w Manisie, aby złapać "Mesir Macunu" owinięte w papier i rzucane z dachu meczetu.
Słynny festiwal Mesir w Manisie obchodzony jest w dniu Nevruz. Tradycja ta sięga czasów Merkeza Muslihiddina efendi, któremu powierzono zarządzanie szpitalem w Manisie założonym przez Sulejmana Wspaniałego. Najważniejsza część obchodów odbywa się w dniu Nevruz. Małe kawałki "Mesir Macunu" przygotowanego z różnych ziół i przypraw i zawinięte w papier są wyrzucane z minaretu meczetu sułtana w Manisie, a ludzie czekający pod murami próbują je złapać.
W 2012 r. "Manisa Mesir Macunu" (pasta Mesir z Manisy) wpisano na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości UNESCO.
"Manisa Mesir Macunu" jest przygotowywany metodą tradycyjną, przekazywaną z pokolenia na pokolenie. Wybór składników najwyższej jakości, przygotowanie cukrowej pasty oraz czas i temperatura, w której pasta jest gotowana, wpływają na oczekiwany smak i konsystencję produktu.
"Manisa Mesir Macunu" wyróżniają następujące cechy:
- miękka konsystencja,
- bardzo lepka konsystencja,
- intensywny korzenny aromat i słodko-korzenny smak,
- barwa od bursztynowej do brązowej,
- postać płynnej pasty lub patyczków.
Renomę produktu potwierdzają niezliczone od wieków odniesienia w postaci zapisów, publikacji, przewodników kulinarnych, artykułów i wzmianek w prasie drukowanej i w internecie, a także podczas licznych wydarzeń służących promowaniu tradycyjnych produktów lokalnych.
W swojej książce poświęconej "Manisa Mesir Macunu" opublikowanej w 1963 r. Baytop twierdzi, że 41 składników "Manisa Mesir Macunu" pochodzi z 60. składnikowego antidotum słynnego lekarza Ibn-i Sina, a ich liczbę zmniejszono, tak, ze obecnie pastę wytwarza się z 41 przypraw i ziół, ze względu na trudności z pozyskiwaniem niektórych składników produktu Ibn-i Siny z roślin Anatolii oraz mistycznej symboliki liczby 41.
Inne publikacje na temat "Manisa Mesir Macunu" obejmują: "Gastronomik Bir Deger ve Kulturel Miras Olarak Mesir Macunu" (Pasta Mesir jako wartość gastronomiczna i dziedzictwo kulturowe) (Yurdakul i ęekal, 2022); "Mesir Macunu ve terkibine giren maddeler" (Pasta Mesir i jej składniki) (Yorukoglu, 1985); "Manisa Mesir Bayrami ve Darulifa'si" (Festiwal i szpital Manisa Mesir) (Bayat, 1981); "Mesir ve Manisa" (Mesir i Manisa) (Karaoz, 1954 r.); oraz "Geęmiuten Gunumuze Manisa" (Dawna i obecna Manisa) (Tepekaya i Atar, 2018).
W swoich badaniach na temat pasty Mesir jako wartości gastronomicznej i dziedzictwa kulturowego opublikowanych w 2022 r. Yurdakul i ęekal wspominają, że w Manisie między 21 a 27 marca, we współpracy z gubernatorem Manisy, gminą Manisa i oraz Stowarzyszeniem Turystyki i Promocji Manisy i Mesiru odbywa się festiwal Mesir, który stanowi ważna atrakcję życia kulturalnego, turystycznego i gospodarczego. W 2012 r. Międzynarodowy Festiwal Manisa Mesir wpisano na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO. Z drugiej strony mieszkańcy Manisy wykorzystywali nazwę "Manisa Mesir Macunu" nie tylko w odniesieniu do pasty, ale także jako nazwę ulic, parków, lokali biznesowych (Yurdakul i ęekal, 2022).
Nihat Yorukoglu, powołując się na tę publikację, sugerował, że powodem rozpoczęcia mesirowych festiwali było umożliwienie rozwoju miasta położonego na wzgórzach i wzmocnienie jego oddziaływania na pobliską równinę.
Tepekaya i Atar odnotowują, że zgodnie z klasyfikacją czterech funkcji folkloru dokonaną przez Williama Bascoma festiwal Manisa Mesir zapewnia uczestnikom przyjemne spędzenie czasu, wspiera wartości i zwyczaje oraz zapewnia utrzymanie tradycji i przekazywanie kultury kolejnym pokoleniom.
Odesłanie do publikacji specyfikacji
Oficjalny e-biuletyn tureckiego Urzędu Patentowego i Znaków Towarowych nr 26, 2 kwietnia 2018 r., s. 31-34.
