Język postępowania: angielski(2023/C 94/69)
(Dz.U.UE C z dnia 13 marca 2023 r.)
Strony
Strona skarżąca: Noyan Abr Arvan (Teheran, Iran) (przedstawiciele: adwokaci K. Adamantopoulos i P. Billiet)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2022/2231 z dnia 14 listopada 2022 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) nr 359/2011 dotyczącego środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją w Iranie 1 w zakresie, w jakim dotyczy ono umieszczenia nazwiska skarżącej w załączniku I do rozporządzenia Rady (UE) nr 359/2011;
- stwierdzenie niemożności stosowania rozporządzenia Rady (UE) nr 359/2011 z dnia 12 kwietnia 2011 r. dotyczącego środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją w Iranie 2 w zakresie, w jakim dotyczy ono umieszczenia nazwiska skarżącej w załączniku I do rozporządzenia Rady (UE) nr 359/2011; oraz
- obciążenie Rady kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.
1. Zarzut pierwszy, dotyczący tego, że Rada w sposób oczywisty przedstawiła nieprawidłowo okoliczności faktyczne i popełniła oczywisty błąd przy stosowaniu art. 263 TFUE, art. 3 ust. 1, art. 3 ust. 2 i art. 12 ust. 2 rozporządzenia 359/2011.
2. Zarzut drugi, dotyczący tego, że Rada naruszyła swój obowiązek (odpowiedniego) uzasadnienia i przedstawienia względów spełniających mające zastosowanie standardy (w szczególności w odniesieniu do obiektywności zastosowanych kryteriów, uwzględnienia interesów skarżącej, proporcjonalnego charakteru procesu przyjmowania decyzji, uwzględnienia interesów dostawców z Unii, równego traktowania skarżącej, poszanowania zasady niedyskryminacji, unikania arbitralnego charakteru procesu przyjmowania decyzji i nadużycia władzy w ramach procesu przyjmowania decyzji) - niezgodnie z art. 263 i 296 TFUE oraz art. 3 ust. 1, art. 3 ust. 2 i art. 12 ust. 2 rozporządzenia 359/2011.
3. Zarzut trzeci, dotyczący tego, że Rada naruszyła prawo do obrony skarżącej, w szczególności jej prawo do bycia wysłuchanym i prawo do skutecznej kontroli sądowej - niezgodnie z art. 296 TFUE oraz art. 12 ust. 2 rozporządzenia 359/2011.
