[Sprawa C-71/21 1 , Sofiyska gradska prokuratura i in. (Kolejne nakazy aresztowania)][Odesłanie prejudycjalne - Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych - Umowa w sprawie procedury przekazywania osób między państwami członkowskimi Unii Europejskiej a Republiką Islandii i Królestwem Norwegii - Artykuł 1 ust. 3 - Prawa podstawowe - Odmowa wykonania przez państwo członkowskie nakazu aresztowania wydanego przez Królestwo Norwegii - Wydanie przez Królestwo Norwegii nowego nakazu aresztowania przeciwko tej samej osobie w związku z popełnieniem tych samych czynów - Badanie przez inne państwo członkowskie - Uwzględnienie odmowy wykonania pierwszego nakazu aresztowania]
(C/2023/480)
Język postępowania: bułgarski
(Dz.U.UE C z dnia 6 listopada 2023 r.)
Sąd odsyłający
Sofiyski gradski sad
Strona w postępowaniu głównym w sprawie karnej
KT
przy udziale: Sofiyska gradska prokuratura
Sentencja
1) Artykuł 1 ust. 3 Umowy między Unią Europejską a Republiką Islandii i Królestwem Norwegii w sprawie procedury przekazywania osób między państwami członkowskimi Unii Europejskiej a Islandią i Norwegią, zatwierdzonej w imieniu Unii Europejskiej decyzją Rady 2014/835/UE z dnia 27 listopada 2014 r. w sprawie zawarcia Umowy między Unią Europejską a Republiką Islandii i Królestwem Norwegii w sprawie procedury przekazywania osób między państwami członkowskimi Unii Europejskiej a Islandią i Norwegią,
należy interpretować w ten sposób, że:
nie stoi on na przeszkodzie wydaniu kilku kolejnych nakazów aresztowania przeciwko osobie, której dotyczy nakaz, w celu uzyskania jej przekazania przez państwo będące stroną tej umowy po odmowie wykonania przez inne państwo będące stroną wspomnianej umowy pierwszego nakazu aresztowania dotyczącego tej osoby, o ile wykonanie nowego nakazu aresztowania nie prowadziłoby do naruszenia owego postanowienia umowy, a wydanie tego nowego nakazu aresztowania ma charakter proporcjonalny.
2) Umowę między Unią Europejską a Republiką Islandii i Królestwem Norwegii w sprawie procedury przekazywania osób między państwami członkowskimi Unii Europejskiej a Islandią i Norwegią, zatwierdzoną w imieniu Unii Europejskiej decyzją 2014/835,
należy interpretować w ten sposób, że:
stoi ona na przeszkodzie odmowie wykonania przez państwo członkowskie nakazu aresztowania z tego tylko powodu, że inne państwo członkowskie odmówiło wykonania pierwszego nakazu aresztowania wydanego przez Republikę Islandii lub Królestwo Norwegii przeciwko tej samej osobie w związku z popełnieniem tych samych czynów.
