Język postępowania: niemiecki(2023/C 329/60)
(Dz.U.UE C z dnia 18 września 2023 r.)
Strony
Strona skarżąca: Norddeutsche Landesbank - Girozentrale (przedstawiciele: J. Seitz i C. Marx, Rechtsanwälte)
Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (Single Resolution Board - SRB)
Żądania:
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji wydanej w dniu 2 maja 2023 r. (dokument nr: SRB/ES/2023/23) wraz z jej załącznikami, a w szczególności załącznika I dotyczącego "wyników obliczeń przedstawionych oddzielnie (dla każdej instytucji finansowej) w zharmonizowanych załącznikach dla wszystkich tych instytucji, w odniesieniu do których obliczane są składki pobierane ex ante za 2023 r." w zakresie, w jakim mają one znaczenie dla skarżącej;
- obciążenie SRB kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsza skarga opiera się na następujących zarzutach.
1. Zarzut pierwszy: naruszenie prawa do bycia wysłuchanym
Pozwana nie wysłuchała skarżącej przed wydaniem zaskarżonej decyzji, efektem czego dopuściła się naruszenia art. 41 ust. 1 i 2 lit. a) karty praw podstawowych Unii Europejskiej 1 .
2. Zarzut drugi: brak uzasadnienia zaskarżonej decyzji
Zaskarżona decyzja nie zawiera, wbrew art. 296 TFUE, wystarczającego uzasadnienia; w szczególności w uzasadnieniu nie zostało wykazane istnienie związku z indywidualnym przypadkiem oraz nie przedstawiono rozważań mających zasadnicze znaczenie w kontekście proporcjonalności i swobody uznania.
Ponadto obliczenie rocznego wkładu nie jest zrozumiałe, w szczególności z powodu użycia niespójnych terminów i braku przedstawienia ważnych etapów pośrednich.
Pomimo tego, że wskutek udostępnienia zanonimizowanych danych innych instytucji finansowych nie doszłoby do naruszenia tajemnicy handlowej, dane te nie zostały udostępnione.
3. Zarzut trzeci: Naruszenie prawa podstawowego do skutecznej ochrony prawnej ze względu na brak możliwości skontrolowania zaskarżonej decyzji
Z punktu widzenia skarżącej brak uzasadnienia zaskarżonej decyzji znacząco utrudnia skarżącej przeprowadzenie jej kontroli sądowej.
Pozwana dopuściła się przy tym w szczególności naruszenia zasady kontradyktoryjności, zgodnie z którą uczestnicy postępowania muszą mieć możliwość przedyskutowania w sposób kontradyktoryjny zarówno okoliczności faktycznych, jak i prawnych, które byłyby decydujące dla wyniku tego postępowania.
4. Zarzut czwarty: Zastosowanie wskaźnika IPS (Institutional Protection Scheme)-Indikator stanowi naruszenie rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 2 , które należy interpretować w świetle norm prawa wyższego rzędu.
W ramach art. 7 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 pozwana powinna była wziąć pod uwagę to, że skarżąca posiada instrumenty pochodne głównie w celu zabezpieczenia i zarządzania ryzykiem.
Stosując wskaźnik IPS błędnie oceniono znaczenie przynależności skarżącej do instytucjonalnego systemu ochrony Sparkassen Finanzgruppe.
Zgodnie z art. 6 ust. 5 pkt 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 pozwana powinna była również wziąć pod uwagę niskie prawdopodobieństwo restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji danejinstytucji, a tym samym - skorzystania z jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, oraz przestrzegać zasady proporcjonalności.
5. Zarzut piąty: Uwzględnienie pozycji ogólnego ryzyka związanego z instrumentami pochodnymi w ramach wskaźnika ryzyka "działalność handlowa, ekspozycje pozabilansowe, instrumenty pochodne, stopień złożoności oraz możliwość restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji" stanowi naruszenie norm prawa wyższego rzędu.
Pozwana musiała przy tym, zgodnie z wymogiem ukierunkowania na profil ryzyka, przy uwzględnianiu pozycji ogólnego ryzyka związanego z instrumentami pochodnymi w ramach art. 6 ust. 5 pkt 1 lit. a), art. 6 ust. 6 i art. 7 ust. 4 pkt 1 lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 wziąć pod uwagę to, że w przypadku skarżącej instrumenty pochodne zostały w przeważającej mierze przypisane do portfela niehandlowego i były wykorzystywane w przeważającej mierze do celów zabezpieczających.
6. Zarzut szósty: Nieuwzględnienie wskaźnika ryzyka MREL (Minimum Requirements for own funds and Eligible Liabilities) w ramach pola ryzyka "Ekspozycja na ryzyko" stanowi naruszenie rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63
Pozwana w ostatnim roku początkowego okresu gromadzenia środków nie wzięła również pod uwagę, choć było to możliwe, minimalnego wymogu funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowanych tej instytucji finansowej.
Zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. a), ust. 2 lit. a) rozporządzenia delegowanego pozwana powinna była wziąć pod uwagę ponadprzeciętnie wysoki poziom minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych (wskaźnika MREL) wynoszący w przypadku strony skarżącej 47,17 %, który znacznie przekraczał ustalony przez Jednolitą Radę ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) minimalny wskaźnik 8 %.
7. Zarzut siódmy: Zastosowanie mnożnika korekty ryzyka stanowi naruszenie rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63, które należy interpretować w świetle norm prawa wyższego rzędu
Pozwana przy ustalaniu mnożnika korekty ryzyka powinna była wziąć pod uwagę niskie prawdopodobieństwo niewypłacalności skarżącej i jej ponadprzeciętnie wysoki poziom minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych (wskaźnik ryzyka MREL) zgodnie z wymogiem ukierunkowania na profil ryzyka i podstawowym prawem do swobody przedsiębiorczości wynikającym z art. 16 karty.
8. Zarzut ósmy (podniesiony tytułem ewentualnym): Artykuł 7 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 stanowi naruszenie norm prawa wyższego rzędu
W zakresie, w jakim art. 7 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 przewiduje relatywizację wskaźnika IPS, przepis ten stanowi naruszenie ogólnej zasady równego traktowania i niedyskryminacji wynikającej z art. 20 karty, a także zasady proporcjonalności ze względu na to, że instytucje finansowe, które podlegają temu samemu systemowi ochrony, a tym samym mają takie samo prawdopodobieństwo niewypłacalności, mogą być traktowane w różny sposób.
9. Zarzut dziewiąty: mechanika klasyfikacji rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 stanowi naruszenie norm prawa wyższego rzędu
Zastosowanie klasyfikacji ryzyka przewidzianej w załączniku I etap 2 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 prowadzi do ewidentnie niesprawiedliwych wyników i stanowi tym samym naruszenie wymogu orientacji na profil ryzyka oraz ogólnej zasady równego traktowania. Aby temu zapobiec, pozwana powinna była sama zweryfikować tę formułę obliczania klasyfikacji ryzyka.
