Język postępowania: polski(2023/C 173/47)
(Dz.U.UE C z dnia 15 maja 2023 r.)
Strony
Strona skarżąca: Rzeczpospolita Polska (przedstawiciele: B. Majczyna, S. Żyrek, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej zawartej w piśmie z dnia 13 stycznia 2023 r. 1 , dotyczącej potrącenia należności z tytułu dziennych kar pieniężnych zasądzonych w postanowieniu Wiceprezesa Trybunału Sprawiedliwości z dnia 27 października 2021 r. (Komisja/Polska, C-204/21 R, EU:C:2021:878) w odniesieniu do okresu od dnia 30 sierpnia do dnia 28 października 2022 r;
- obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi skarżąca podnosi zarzuty naruszenia art. 101 i art. 102 w związku z art. 98 rozporządzenia 2018/1046 2 poprzez zastosowanie procedury odzyskiwania należności w drodze potrącenia, pomimo że postanowienie z dnia 27 października 2021 r. nakładało kary dzienne w okresie do dnia wykonania postanowienia z dnia 14 lipca 2021 r. (Komisja/Polska, C-204/21 R, EU:C:2021:593), zaś z dniem 15 lipca 2022 r. przestały być stosowane przepisy, których zawieszenia stosowania wymagało postanowienie z dnia 14 lipca 2021 r.
1 Pismo Komisji Europejskiej z dnia 13 stycznia 2023 r., Ref. ARES(2023)240070.
2 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniającego rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylającego rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (Dz. U. 2018, L 193, s. 1).
