Język postępowania: węgierski(2022/C 266/20)
(Dz.U.UE C z dnia 11 lipca 2022 r.)
Sąd odsyłający
Fővárosi Törvényszék
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: A.T.S. 2003 Vagyonvédelmi és Szolgáltató Zrt. (w likwidacji)
Strona pozwana: Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága
Pytania prejudycjalne
1) Czy art. 167, 168 lit. a) i 178 lit. a) dyrektywy VAT 1 należy interpretować w ten sposób, że jeżeli organ podatkowy stwierdzi w odniesieniu do któregokolwiek z uczestników łańcucha świadczeń naruszenie uregulowania szczególnego dotyczącego zobowiązań zaciągniętych na mocy umowy podpisanej z podatnikiem lub na mocy umów podpisanych pomiędzy członkami łańcucha, lub naruszenie jakiegokolwiek innego uregulowania, takie naruszenie stanowi samo w sobie zdarzenie wystarczające do tego, jako obiektywna okoliczność, aby wykazać istnienie oszustwa podatkowego, nawet wówczas gdy działalność uczestników łańcucha we wszystkich aspektach jest zgodna z prawem, czy też przeciwnie, organ podatkowy musi również i w tym przypadku wskazać, na czym polega oszustwo podatkowe oraz który uczestnik łańcucha i przez jakie działanie dopuścił się tego oszustwa? W tym kontekście i w przypadku stwierdzenia naruszenia czy konieczne jest, aby organ podatkowy badał związek przyczynowy pomiędzy naruszeniem obowiązków normatywnych regulujących działalność gospodarczą, a prawem do odliczenia podatnika, a tym samym, czy jedynie w przypadku wykazania takiego związku można odmówić podatnikowi wykonania prawa do odliczenia VAT?
2) Czy z uwagi na przytoczone artykuły dyrektywy VAT, jak również z uwagi na prawo do sprawiedliwego procesu ustanowione jako zasada podstawowe w art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej i ze względu na podstawowe zasady proporcjonalności i pewności prawa, można wymagać od podatnika w ramach ogólnego obowiązku kontrolnego, aby sprawdził, czy wcześniejszy uczestnicy łańcucha świadczeń wykonali obowiązki ustanowione w drodze uregulowań szczególnych przy wykonywaniu fakturowanych świadczeń i spełnili przesłanki, aby działać zgodnie z prawem? W przypadku odpowiedzi twierdzącej, czy chodzi o obowiązek ciągły podatnika w trakcie trwania stosunku prawnego, a jeżeli tak, to z jaką częstotliwością powinien on go wykonywać?
3) Czy art. 167, 168 lit. a) i 178 lit. a) dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że jeżeli podatnik stwierdzi, iż którykolwiek z uczestników łańcucha świadczeń nie wykonał swych zobowiązań, po stronie podatnika powstaje obowiązek nie korzystania z przysługującego mu prawa do odliczenia zapłaconego VAT pod sankcją, iż zastosowanie odliczenia VAT zostanie zakwalifikowane jako unikanie opodatkowania?
4) Czy wspomniane artykuły dyrektywy VAT w związku z zasadami pewności prawa i neutralności podatkowej należy interpretować w ten sposób, że przy badaniu i kwalifikacji oszukańczego charakteru łańcucha, jak również przy ustalaniu istotnych okoliczności faktycznych i ocenie dowodów na to wskazujących, organ podatkowy nie może pomijać przepisów uregulowania szczególnego dotyczącego fakturowanych świadczeń, w szczególności przepisów regulujących prawa i obowiązki stron?
5) Czy zgodna z przytoczonymi artykułami dyrektywy VAT, jak również z prawem do sprawiedliwego procesu ustanowionego w art. 47 Karty, a także z podstawową zasadą pewności prawa jest praktyka organu podatkowego polegająca na tym, że w wyniku kontroli prawa do odliczenia dotyczącego transakcji gospodarczej dokonanej w ramach działalności usługodawczej, można podważyć rzeczywiste istnienie wspomnianej transakcji gospodarczej, udokumentowanej za pomocą faktur, umów i innych dokumentów księgowych na podstawie ustaleń dokonanych przez organ kontrolny w trakcie kontroli, oświadczeń złożonych w trakcie kontroli przez osoby kontrolowane, jak również w oparciu o oświadczenia wydane przez pracowników zatrudnionych za pomocą agencji pracy tymczasowej odnośnie tego, co myślą o ich stosunku pracy, jak kwalifikują go prawnie i kogo uważają za swego pracodawcę?
6) Czy zgodna z przytoczonymi artykułami dyrektywy VAT, jak również z prawem do sprawiedliwego procesu ustanowionego w art. 47 Karty, a także z podstawową zasadą pewności prawa jest praktyka organu podatkowego polegająca na tym, że wybór podatnika prowadzenia swojej działalności gospodarczej w taki sposób, który umożliwia mu obniżenie w maksymalny sposób jej kosztów, jest kwalifikowany jako sprzeczne z prawem wykonywanie jego uprawnień, i na tej podstawie organ podstawkowy korzysta z prawo do przekwalifikowania umów w taki sposób, iż tworzy ona umowę pomiędzy stronami, które uprzednio nie były związane umową?
