Język postępowania: włoski(2022/C 237/38)
(Dz.U.UE C z dnia 20 czerwca 2022 r.)
Sąd odsyłający
Tribunale di Bolzano
Postępowanie karne przeciwko:
Nieznani sprawcy
Pytanie prejudycjalne
Czy art. 15 ust. 1 dyrektywy 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lipca 2002 r. 1 sprzeciwia się uregulowaniu krajowemu zawartemu w art. 132 dekretu ustawodawczego nr 196 z dnia 30 czerwca 2003 r. (kodeksu dotyczącego prywatności), którego ust. 3 został zmieniony dekretem z mocą ustawy nr 132 z dnia 30 września 2021 r., przekształconym ze zmianami w ustawę nr 178 z dnia 23 listopada 2021 r., i który w obecnym brzmieniu stanowi, co następuje:
3. W przewidzianym w ustawie okresie zatrzymywania, jeśli istnieją wystarczające przesłanki popełnienia przestępstw, w odniesieniu do których ustawa przewiduje karę dożywotniego pozbawienia wolności lub karę pozbawienia wolności, której górna granica ustawowego zagrożenia wynosi nie mniej niż 3 lata, określoną zgodnie z art. 4 codice di procedura penale (kodeksu postępowania karnego), a także przestępstw groźby karalnej i nękania lub niepokojenia osób za pomocą telefonu, w przypadku gdy groźba karalna, nękanie i niepokojenie są poważne, o ile są one istotne dla ustalenia okoliczności faktycznych, dane pozyskuje się za uprzednią zgodą sądu wydaną w drodze uzasadnionego postanowienia na wniosek prokuratury lub na wniosek obrońcy oskarżonego, osoby objętej postępowaniem przygotowawczym, pokrzywdzonego oraz innych osób prywatnych?
