Język postępowania: czeski(2022/C 207/16)
(Dz.U.UE C z dnia 23 maja 2022 r.)
Sąd odsyłający
Nejvyšší soud České republiky
Strony w postępowaniu głównym
Wnosząca skargę kasacyjną: YQ
Druga strona postępowania: Ředitelství silnic a dálnic ČR
Pytanie prejudycjalne
Czy art. 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88/WE 1 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie orzecznictwu krajowemu, zgodnie z którym pracownikowi zwolnionemu niezgodnie z prawem, a następnie przywróconemu do pracy zgodnie z prawem krajowym, w następstwie stwierdzenia nieważności jego zwolnienia na mocy orzeczenia sądu, nie przysługuje prawo do corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego za okres od dnia zwolnienia do dnia przywrócenia do pracy z tego względu, że podczas tego okresu ów pracownik nie świadczył rzeczywiście pracy na rzecz pracodawcy, również w przypadku, gdy zgodnie z prawem krajowym zwolnionemu z naruszeniem prawa pracownikowi, który bez zbędnej zwłoki powiadomił pisemnie pracodawcę o gotowości świadczenia pracy na jego rzecz, przysługuje ekwiwalent pieniężny w wysokości średniego wynagrodzenia od dnia, w którym powiadomił pracodawcę o gotowości świadczenia pracy na jego rzecz, do dnia, w którym pracodawca umożliwił mu kontynuowanie świadczenia pracy lub dnia skutecznego rozwiązania stosunku pracy?
1 Dz.U. 2003, L 299, s. 9; wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 5, t. 4, s. 381
