Sprawa T-453/21: Skarga wniesiona w dniu 30 lipca 2021 r. - UniCredit i UniCredit Bank/Komisja.

Skarga wniesiona w dniu 30 lipca 2021 r. - UniCredit i UniCredit Bank/Komisja

(Sprawa T-453/21)

Język postępowania: angielski

(2021/C 368/51)

(Dz.U.UE C z dnia 13 września 2021 r.)

Strony

Skarżący: UniCredit SpA (Rzym, Włochy), UniCredit Bank AG (Monachium, Niemcy) (przedstawiciel: adwokaci I. Vandenborre, S. Dionnet, M. Siragusa, G. Rizza i B. Massella Ducci Teri)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Skarżący wnoszą do Sądu o:

- stwierdzenie w całości lub w części decyzji Komisji C(2021) 3489 final z dnia 20 maja 2021 r. w sprawie COMP/AT.40324 - Europejskie obligacje skarbowe (zwanej dalej "decyzją"), na mocy której stwierdzono, że uczestnicząc od dnia 9 września 2011 r. do dnia 28 listopada 2011 r. w jednolitym i ciągłym naruszeniu w sektorze europejskich obligacji skarbowych, skarżący naruszyli art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG oraz uchylenie nałożonej grzywny;

- tytułem ewentualnym znaczące obniżenie kwoty nałożonej grzywny w ramach przysługującego mu nieograniczonego prawa orzekania;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania;

- nakazanie Komisji, w ramach środków organizacji postępowania lub postępowania dowodowego, złożenia nieopatrzonych klauzulą poufności uwag przedstawionych przez stronę trzecią Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji w dochodzeniu AT.40324 po pisemnym przedstawieniu zarzutów i przesłuchaniu, tak aby uwagi te mogły zostać załączone do akt sprawy.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnoszą jedenaście zarzutów.

1. Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia, ponieważ Komisja w decyzji nie zdefiniowała należycie właściwego rynku lub właściwych rynków.

2. Zarzut drugi, dotyczący tego, że Komisja błędnie stwierdziła, iż UniCredit brał udział w jednolitym i ciągłym naruszeniu na rynku głównym, podczas gdy trader UniCredit nie prowadził negocjacji na tym rynku.

3. Zarzut trzeci, dotyczący tego, że wniosek Komisji, zgodnie z którym UniCredit brał udział w jednolitym i ciągłym naruszeniu, które polegało na ograniczeniu konkurencji ze względu na cel, nie znajduje poparcia w pochodzących z tamtego okresu dowodach i nie został wystarczająco uzasadniony.

4. Zarzut czwarty, dotyczący tego, że Komisja błędnie ustaliła udział UniCredit w ograniczeniu konkurencji ze względu na cel bez przeanalizowania potencjalnego wpływu jego zachowania na rynku wtórnym.

5. Zarzut piąty, dotyczący tego, że Komisja błędnie ustaliła udział UniCredit w ograniczeniu konkurencji ze względu na cel bez przeanalizowania kontekstu gospodarczego.

6. Zarzut szósty, dotyczący tego, że Komisja popełniła błąd w ocenie stanu faktycznego w odniesieniu do czasu udziału skarżących w podnoszonym kartelu.

7. Zarzut siódmy, dotyczący tego, że zastosowana w decyzji metoda ustalenia grzywny jest błędna, ponieważ Komisja:

i) użyła błędnego wskaźnika zastępczego w celu obliczenia wartości sprzedaży; ii) nie wykorzystała najlepszych dostępnych danych do określenia kwoty grzywny; iii) nie oceniła właściwego charakteru innych danych dostarczonych przez UniCredit; oraz iv) nie dopełniła swego obowiązku uzasadnienia.

8. Zarzut ósmy, dotyczący tego metoda zastosowana przez Komisję do obliczenia wskaźnika zastępczego wartości sprzedaży stron jest oczywiście nieracjonalna i niewłaściwa z punktu widzenia deklarowanego celu, ponieważ nie odzwierciedla w sposób prawidłowy relatywnej wagi UniCredit i innych stron w podnoszonym naruszeniu.

9. Zarzut dziewiąty, dotyczący tego, że Komisja naruszyła zasadę proporcjonalności i zasadę indywidualizacji kar, ponieważ ograniczyła zmienną część kwoty podstawowej grzywny UniCredit wyłącznie o 1 % w stosunku do innych stron.

10. Zarzut dziesiąty, dotyczący tego, że Komisja naruszyła zasadę proporcjonalności i zasadę indywidualizacji kar, ponieważ nie dostosowała w sposób znaczący kwoty podstawowej grzywny:

a) na podstawie pkt 37 wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien; lub

b) w zależności od okoliczności łagodzących. W konsekwencji ostateczna kwota grzywny nie odzwierciedla obiektywnych różnic między sytuacją UniCredit a sytuacją innych stron.

11. Zarzut jedenasty, dotyczący tego, że nieproporcjonalna i nadmierna grzywna nałożona przez Komisję na UniCredit powinna zostać poddać korekcie w ramach przysługującego Sądowi nieograniczonego prawa orzekania.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2021.368.35
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Sprawa T-453/21: Skarga wniesiona w dniu 30 lipca 2021 r. - UniCredit i UniCredit Bank/Komisja.
• Data aktu: 13/09/2021
• Data ogłoszenia: 13/09/2021