Język postępowania: francuski(2020/C 77/35)
(Dz.U.UE C z dnia 9 marca 2020 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: FV (przedstawiciel: adwokat É. Boigelot)
Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
W zaskarżonym wyroku Sąd oddalił żądanie stwierdzenia nieważności sprawozdania z oceny za rok 2013. W ramach zarzutu odwołania wnosząca odwołanie podnosi, po pierwsze, naruszenie przez Sąd obowiązku przeprowadzenia kontroli i obowiązku uzasadnienia oraz przeinaczenie danych zawartych w aktach sprawy, a po drugie, naruszenie zasad zawartych w przewodniku przeprowadzania ocen, obowiązku uzasadnienia i obowiązku staranności, a także oczywisty błąd w ocenie.
Zdaniem wnoszącej odwołanie Sąd naruszył zasady zawarte w przewodniku przeprowadzania ocen, wymagając istnienia i przedstawienia zaświadczeń lekarskich i uznając, że jej nieobecności nie były usprawiedliwione i mogły w sposób ważny stanowić element brany pod uwagę w ramach oceny rocznej. Wnosząca odwołanie twierdzi ponadto, że decyzja o koniecznym, czy wręcz automatycznym uwzględnieniu jej nieobecności lub spóźnień celem przyjęcia w stosunku do niej negatywnej oceny jest niezgodna z prawem. Wreszcie podnosi ona, że Rada nigdy nie zakwestionowała zdrowotnych przyczyn jej nieobecności lub spóźnień ani też nie sankcjonowała usprawiedliwienia nieobecności przez przyjęcie środków administracyjnych; zatwierdzała też wnioski o usprawiedliwienie ex post spóźnień. Sąd zaprzeczył więc sam sobie i przeinaczył dane zawarte w aktach sprawy.
W dalszej kolejności wnosząca odwołanie wskazuje, że brak regularnej obecności w miejscu pracy nie oznacza sam z siebie braku stałego wysiłku. Co więcej, nie zastosowano względem wnoszącej odwołanie żadnego zindywidualizowanego systemu godzin pracy. Podobnie, ogólny komentarz kwalifikujący "poczucie obowiązku" jako wyjątkowe, może przełożyć się wyłącznie na ocenę "doskonałą". Co się tyczy oceny "jakości pracy", uzasadnienie sprawozdania z oceny nie odnosiło się, zdaniem wnoszącej odwołanie, do samego poziomu świadczonej przez niej pracy. Wreszcie, jeśli chodzi o "zdolność do pracy w zespole" i "stosunki międzyludzkie", Sąd pominął w przekonaniu wnoszącej odwołanie szereg elementów zawartych w aktach sprawy. Tym samym Sąd miał przeinaczyć dane zawarte w aktach sprawy, popełnić błędy w interpretacji i uzasadnieniu, naruszyć zasady zawarte w przewodniku przeprowadzania ocen i nie dopełnić obowiązku przeprowadzenia w sposób ważny i poprawny kontroli oczywistego błędu w ocenie.
Wreszcie, wnosząca odwołanie twierdzi, że w zaskarżonym wyroku pominięte zostały kwestie znęcania się na podłożu zawodowym i nękania psychicznego, których była ona ofiarą. Sąd miał też naruszyć obowiązek staranności w ten sposób, że nie uwzględnił interesu wnoszącej odwołanie, a jedynie podnoszony interes służby.
