Język postępowania: angielski(2020/C 45/30)
(Dz.U.UE C z dnia 10 lutego 2020 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: T. Maxian Rusche i N. Kuplewatzky, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: Hubei Xinyegang Special Tube Co. Ltd, ArcelorMittal Tubular Products Roman SA, Válcovny trub Chomutov a.s., Vallourec Deutschland GmbH
Żądania
Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania Komisja podnosi sześć zarzutów.
Po pierwsze, w pkt 59-67 wyroku występuje kilka błędów co do prawa. W szczególności, Sąd dokonał błędnej wykładni art. 1 ust. 2 i 4, art. 3 ust. 2, 3 i 8 oraz art. 4 rozporządzenia podstawowego 1 poprzez uznanie, iż art. 3 ust. 8 i art. 4 tego rozporządzenia zawierają wymóg, że Komisja musi uwzględnić w swojej analizie wpływu na ceny segmentację rynku dotyczącego rozpatrywanego produktu. Niemniej art. 3 ust. 2 i 3 rozporządzenia podstawowego wymaga porównania na poziomie produktu podobnego zdefiniowanego w art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, a nie wymaganego przez Sąd rodzaju szczegółowej oceny na poziomie segmentów rynku. Organy sądowe, na które powołuje się Sąd, nie popierają stanowiska Sądu, który przeinacza okoliczności faktyczne, na których opierają się te organy, a także okoliczności faktyczne leżące u podstaw zaskarżonego rozporządzenia 2 . Wreszcie i w każdym wypadku brak jest jakichkolwiek szczególnych elementów, które mogłyby uzasadniać analizę w podziale na segmenty rynku.
Po drugie, w pkt 59-67 wyroku Sąd dokonał błędnej wykładni zaskarżonego rozporządzenia lub przeinaczył okoliczności faktyczne w odniesieniu do zastosowania numerów kontrolnych produktu (PCN) w dokonanej przez Komisję analizie wpływu na ceny. Zastosowanie PCN zawiera pewne cechy charakterystyczne takie jak segmentację rynku (i wiele innych czynników), powodując tym samym, że każda analiza wpływu na ceny oparta na takiej strukturze PCN uwzględnia te czynniki. W konsekwencji nie ma konieczności przeprowadzania dalszej segmentowej analizy wpływu na ceny.
Po trzecie, w pkt 77-79 wyroku Sąd błędnie zinterpretował art. 296 TFUE i przeinaczył dowód dotyczący analizy opartej na segmentach rynku podczas dochodzenia i w zaskarżonym rozporządzeniu.
Po czwarte, w pkt 68-76 wyroku Sąd dokonał błędnej wykładni art. 3 ust. 2 i 3 rozporządzenia podstawowego, który wymaga tylko ustalenia wpływu przywozu produktów po cenach dumpingowych na przemysł Unii. W przeciwieństwie do stanowiska przyjętego przez Sąd wpływ sprzedaży typów produktów niewywiezionych przez objętych próbą producentów eksportujących nie ma znaczenia.
Po piąte, w pkt 67-76 wyroku nie wzięto pod uwagę skutków art. 17 rozporządzenia podstawowego, który dotyczy kontroli wyrywkowej, i pozbawiono ten artykuł skuteczności (effet utile). Ustalenia wskazane w tych punktach pomijają to, że nieodłącznym skutkiem kontroli wyrywkowej jest przeanalizowanie przez Komisję jedynie przywozów dokonanych przez objętych próbą chińskich producentów eksportujących. Jest zatem zasadne, że mogą istnieć nieuwzględnione sprzedaże ze względu na zastosowanie kontroli wyrywkowej. Niemniej ten skutek uboczny nie podważa zasadności analizy wpływu na ceny dokonanej na podstawie reprezentatywnej próbki pobranej zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.
Po szóste, w pkt 34, 35 i 45 wyroku Sąd przekwalifikował podniesione przed nim zarzuty pierwszy i drugi, a zatem orzekł ultra petita. Sąd naruszył również prawo poprzez błędne określenie zakresu kontroli sądowej mającego zastosowanie do podniesionych przed nim zarzutów pierwszego i drugiego. Nawet gdyby kryterium kontroli określone przez Sąd istniało - co jednak nie ma miejsca - Sąd dokonał błędnej kwalifikacji, a nawet przeinaczenia okoliczności leżących u podstawy analizy Komisji.
