Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 13 lutego 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... w sprawie usprawnienia środków na rzecz poczynienia postępów w realizacji transeuropejskiej sieci transportowej.

Stanowisko

Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 13 lutego 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... w sprawie usprawnienia środków na rzecz poczynienia postępów w realizacji transeuropejskiej sieci transportowej

P8_TC1-COD(2018)0138

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 172,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ¹ ,

uwzględniając opinię Komitetu Regionów ² ,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą ³ ,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1315/2013 ⁴  określa wspólne ramy tworzenia nowoczesnychw Unii, na rzecz obywateli, interoperacyjnych, posiadających dwupoziomową strukturę, sieci rozwoju rynku wewnętrznego, a także spójności społecznej, gospodarczej i terytorialnej Unii. Transeuropejska sieć transportowa (TEN-T) posiada dwupoziomową strukturę: sieć kompleksowa zapewnia łączność wszystkich regionów UE, natomiast sieć bazowa składa się z tych części sieci, które mają dla Unii największe znaczenie strategiczne dla Unii, a sieć kompleksowa zapewnia łączność wszystkich regionów Unii. Sieć bazowa powinna służyć jako transgraniczne i multimodalne akceleratory dla jednolitego europejskiego obszaru transportu i mobilności. Rozporządzenie (UE) nr 1315/2013 określa wiążące cele ukończenia wdrażania, zgodnie z którymi sieć bazowa ma zostać ukończona do 2030 r., natomiast sieć kompleksowa - do 2050 r. Ponadto rozporządzenie (UE) nr 1315/2013 koncentruje się na połączeniach transgranicznych, które usprawnią interoperacyjność między różnymi rodzajami transportu i przyczynią się do multimodalnej integracji transportu unijnego, i które powinny również uwzględniać dynamikę rozwoju sektora transportu i nowych technologii w przyszłości. [Popr. 1]

(2) Niezależnie od konieczności i wiążących terminów, z doświadczenia wynika, że w przypadku wielu inwestycji mających na celu ukończenie sieci TEN-T problem stanowią wielorakie, powolne, niejasne i złożone procedury wydawania pozwoleń, transgraniczne postępowania o udzielenie zamówienia oraz inne procedury. Sytuacja ta wpływa negatywnie na czas realizacji projektów, a w wielu przypadkach jest ona przyczyną znaczących znacznych opóźnień i zwiększonych kosztów, prowadzi do braku pewności dla promotorów projektów i potencjalnych inwestorów prywatnych oraz może nawet doprowadzić do zaniechania projektów w połowie całego procesu. W tych okolicznościach. Aby rozwiązać te problemy i umożliwić zsynchronizowane ukończenie sieci TEN-T, niezbędne jest zharmonizowane działanie w terminie przewidzianym w rozporządzeniu (UE) nr 1315/2013 wymaga zharmonizowanych działań na szczeblu unijnym. Ponadto państwa członkowskie powinny podejmować decyzje w sprawie krajowych planów infrastrukturalnych zgodnie z celami TEN-T. [Popr. 2]

(2a) Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie wyłącznie do projektów Unii uznanych za projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania na mocy rozporządzenia (UE) nr 1315/2013, dotyczące sieci bazowej transeuropejskiej sieci transportowej. Państwo członkowskie może również podjąć decyzję o rozszerzeniu zakresu na sieć kompleksową. [Popr. 3]

(3) W ramach systemac prawnych wielu państw członkowskich przyznaje się preferencyjne traktowanie konkretnym kategoriom projektów, opierając się na znaczeniu strategicznym, jakie mają one dla gospodarki Unii. Preferencyjne traktowanie charakteryzuje się krótszymi terminami, prowadzonymi równocześnie i/lub uproszczonymi procedurami lub ograniczonymi ramami czasowymi zakończenia procedury uzyskania pozwolenia lub odwołań, przy jednoczesnym zapewnieniu osiągnięcia celów innych horyzontalnych obszarów polityki. Jeżeli takie ramy przepisy dotyczące preferencyjnego traktowania istnieją w obrębie krajowych ram prawnych, automatycznie powinny mieć one zastosowanie do projektów unijnych, które na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1315/2013 uznano za projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania. Państwa członkowskie, które nie mają takich przepisów dotyczących preferencyjnego traktowania, powinny je przyjąć. [Popr. 4]

(4) Aby poprawić skuteczność ocen oddziaływania na środowisko i uprościć proces decyzyjny, w przypadku gdy obowiązek przeprowadzenia ocen dotyczących kwestii środowiskowych projektów sieci bazowej wynika jednocześnie z dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE ⁵  zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/52/UE ⁶  oraz z innych przepisów Unii, takich jak dyrektywa Rady 92/43/EWG ⁷ , dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE ⁸ , 2000/60/WE ⁹ , 2008/98/WE ¹⁰ , 2010/75/UE ¹¹  ", i 2012/18/UE ¹²  oraz dyrektywa wykonawcza Komisji 2011/42/UE ¹³ , państwa członkowskie powinny zapewnić wspólną procedurę spełniającą wymogi określone w tych dyrektywach. Ponadto wczesne określenie zakresu oddziaływania na środowisko oraz wczesna dyskusja z właściwym organem na temat zawartości ocen oddziaływania na środowisko mogą zmniejszyć opóźnienia na etapie wydawania pozwoleń oraz ogólnie poprawić jakość ocen. [Popr. 5]

(4) Ze względu na dużą liczbę ocen oddziaływania na środowisko wynikających z wielu dyrektyw europejskich i przepisów krajowych, które są niezbędne do wydawania pozwoleń na projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania w sieci bazowej TEN-T, pożądane byłoby, aby Unia ustanowiła wspólną uproszczoną i scentralizowaną procedurę spełniającą wymogi tych dyrektyw, by przyczynić się do realizacji celów niniejszego rozporządzenia zmierzających do większej racjonalizacji środków. [Popr. 6]

(5) Projekty sieci bazowej powinny być realizowane w oparciu o zintegrowane procedury wydawania pozwoleń, aby umożliwić jasne zarządzanie całą procedurą i aby zapewnić pojedynczy punkt kontaktowy dla inwestorów. Państwa członkowskie powinny, zgodnie ze swoimi krajowymi ramami prawnymi i strukturami administracyjnymi, wyznaczyć jedyny właściwy organ i struktury administracyjne, aby w odniesieniu do projektów dotyczących sieci bazowej można było skorzystać z integracji procedur wydawania pozwoleń, oraz pojedynczy punkt kontaktowy dla inwestorów, umożliwiający skuteczne i przejrzyste zarządzanie ogólną procedurą. W razie konieczności jedyny właściwy organ może przekazać swoje kompetencje, obowiązki i zadania innemu organowi na odpowiednim szczeblu regionalnym, lokalnym lub innym szczeblu administracyjnym. [Popr. 7]

(6) Ustanowienie na szczeblu krajowym jedynego właściwego organu odpowiedzialnego za wszystkie procedury wydawania pozwoleń (punkt kompleksowej obsługi) powinno zmniejszyć złożoność, poprawić efektywność i koordynację, a także zwiększyć przejrzystość i tempo realizacji procedur oraz przyjmowania decyzji. W stosownych przypadkach powinno to również poprawić współpracę między państwami członkowskimi. Procedury powinny służyć propagowaniu rzeczywistej współpracy między inwestorami i jedynym właściwym organem, a zatem powinny umożliwić wytyczenie zakresu stosowania na etapie przedaplikacyjnym procedury wydawania pozwoleń. Wspomniane wytyczenie zakresu należy zintegrować w szczegółowym omówieniu wniosku i przeprowadzić je zgodnie z procedurą określoną w art. 5 ust. 2 dyrektywy 2011/92/UE zmienionej dyrektywą 2014/52/UE. [Popr. 8]

(6a) W przypadku gdy projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania zostaną uznane za priorytetowe projekty Unii, można ustanowić wspólny właściwy organ uzgodniony przez jedyne właściwe organy z co najmniej dwóch państw członkowskich lub państw członkowskich i państw trzecich w celu realizacji obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia. [Popr. 9]

(7) Procedura określona w niniejszym rozporządzeniu powinna pozostawać bez uszczerbku dla spełnienia wymogów zawartych w prawie międzynarodowym i prawie Unii, w tym w przepisach o ochronie środowiska i zdrowia ludzkiego.

(8) Biorąc pod uwagę konieczność ukończenia sieci bazowej TEN-T do 2030 r., uproszczeniu procedur wydawania pozwoleń powinno towarzyszyć określenie terminu, w którym odpowiedzialne właściwe organy powinny podjąć decyzję kompleksową dotyczącą konstrukcji projektu. Termin ten powinien skłaniać do sprawniejszego prowadzenia zapewniać sprawniejsze prowadzenie procedur oraz w żadnym wypadku nie powinien powodować uszczerbku dla wysokich standardów Unii w zakresie ochrony środowiska, przejrzystości i udziału społeczeństwa. Projekty powinny być oceniane pod kątem kryteriów dojrzałości projektów stosowanych przy wyborze projektów realizowanych w ramach instrumentu "Łącząc Europę". Przy przeprowadzaniu takich ocen należy wziąć pod uwagę przestrzeganie terminów określonych w niniejszym rozporządzeniu. [Popr. 10]

(9) Państwa członkowskie powinny zobowiązać się do zapewnienia, aby odwołania kwestionujące merytoryczną lub proceduralną legalność decyzji kompleksowej były rozpatrywane w najskuteczniejszy możliwy sposób.

(10) Szczególne wyzwania w zakresie koordynacji procedur wydawania pozwoleń dotyczą transgranicznych projektów infrastrukturalnych sieci TEN-T. Koordynatorzy europejscy, o których mowa w art. 45 rozporządzenia (UE) nr 1315/2013 powinni być uprawnieni do monitorowania tych procedur, a także ułatwiania ich synchronizacji i punktualnego ukończenia, aby zapewnić zgodność z terminami przewidzianymi w niniejszym rozporządzeniu. [Popr. 11]

(11) Zamówienia publiczne w kontekście transgranicznych projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania należy realizować zgodnie z Traktatem oraz dyrektywami Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE ¹⁴  lub 2014/24/UE ¹⁵ . Aby zapewnić efektywne ukończenie transgranicznych projektów sieci bazowej będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, zamówienia publiczne przeprowadzane przez wspólny podmiot powinny podlegać przepisom jednego prawodawstwa krajowego. Na zasadzie odstępstwa od przepisów Unii dotyczących zamówień publicznych mające zastosowanie przepisy krajowe co do zasady powinny być przepisami krajowymi państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba statutowa wspólnego podmiotu. Powinna istnieć możliwość określenia mających zastosowanie przepisów w umowie międzyrządowej.

(12) Komisja nie angażuje się systematycznie w proces udzielania zezwoleń na poszczególne projekty. W pewnych okolicznościach niektóre aspekty przygotowania projektu podlegają jednak kontroli na szczeblu unijnym. Jeżeli Komisja jest zaangażowana w procedury, zastosuje ona preferencyjne traktowanie wobec unijnych projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania i zagwarantuje pewność promotorom projektów. Czasami może być wymagane zatwierdzenie pomocy państwa. Z zastrzeżeniem terminów określonych w niniejszym rozporządzeniu i zgodnie z kodeksem najlepszych praktyk przeprowadzania postępowania w zakresie kontroli pomocy państwa istnieje możliwość zwrócenia się przez państwa członkowskie powinny móc zwrócić się do Komisji o zajęcie się projektami będącymi przedmiotem wspólnego zainteresowania w zakresie sieci bazowej TEN-T, które mają ich zdaniem znaczenie priorytetowe, w bardziej przewidywalnych terminach w ramach kompleksowego podejścia do sprawy lub wspólnie uzgodnionego planowania. [Popr. 12]

(13) Projekty infrastrukturalne w zakresie sieci bazowej TEN-T powinny być realizowane również w oparciu o wytyczne Komisji, które wnoszą więcej jasności, jeżeli chodzi o realizację konkretnych rodzajów projektów przy jednoczesnym respektowaniu dorobku prawnego UE. Przykładowo w planie działania na rzecz przyrody, ludzi i gospodarki ¹⁶  przewidziano takie wytyczne, aby wprowadzić więcej jasności w kontekście przestrzegania dyrektywy ptasiej i dyrektywy siedliskowej. W przypadku projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania należy udostępnić bezpośrednie wsparcie w zakresie zamówień publicznych, aby zapewnić zminimalizowanie kosztów zewnętrznych i najlepszą relację jakości do wydatkowanych środków publicznych ¹⁷ . Ponadto w ramach mechanizmów opracowanych na potrzeby wieloletnich ram finansowych na lata 2021-2027 należy udostępnić odpowiednią pomoc techniczną w celu zapewnienia wsparcia finansowego projektom sieci TEN-T będącym przedmiotem wspólnego zainteresowania. [Popr. 13]

(14) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia nie mogą zostać osiągnięte w wystarczający sposób przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na potrzebę ich koordynacji możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną we wspomnianym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(15) Z uwagi na pewność prawa procedury administracyjne, które rozpoczęto przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, nie powinny podlegać przepisom niniejszego rozporządzenia, chyba że zainteresowane strony postanowią inaczej. [Popr. 14]

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ  I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł  1

Przedmiot i zakres stosowania

W niniejszym rozporządzeniu określa się wymogi mające zastosowanie do procedur administracyjnych stosowanych przez właściwe organy państw członkowskich w związku z wydawaniem zezwoleń na wszystkie projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania w zakresie sieci bazowej transeuropejskiej sieci transportowej oraz realizacją tych projektów związanych z rozporządzeniem (UE) nr 1315/2013, w tym w odniesieniu do wstępnie wyselekcjonowanych projektów wymienionych w części III załącznika do rozporządzenia ustanawiającego instrument "Łącząc Europę" na lata 20212027. [Popr. 15]

Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o rozszerzeniu zastosowania wszystkich przepisów niniejszego rozporządzenia, zbiorczo, na projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania w ramach sieci kompleksowej transeuropejskiej sieci transportowej. [Popr. 16]

Artykuł  2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają definicje określone w rozporządzeniu (UE) nr 1315/2013. Stosuje się również następujące definicje:

a) "decyzja kompleksowa" oznacza podjętą przez jedyny właściwy organ lub organy państwa członkowskiego, a w stosownym przypadku wspólny właściwy organ, z wyjątkiem sądów, decyzję lub zbiór decyzji w sprawie określenia, czy promotorowi projektu należy wydać pozwolenie na budowę infrastruktury transportowej niezbędnej do ukończenia projektu, bez uszczerbku dla jakiejkolwiek decyzji podjętej w kontekście administracyjnego postępowania odwoławczego; [Popr. 17]

b) "procedury wydawania pozwoleń" oznaczają każdą procedurę, którą należy przeprowadzić, lub każdy krok, który - zgodnie z prawem Unii lub prawem krajowym - należy podjąć przed właściwymi organami państwa członkowskiego, zanim promotor projektów będzie mógł zrealizować projekt, rozpoczynającą się z chwilą podpisania uznania powiadomienia przez jedyny właściwy organ danego państwa członkowskiego; [Popr. 18]

c) prywatne przedsięwzięcie"promotor projektu" oznacza każdą osobę fizyczną lub publiczną lub organ publiczny, który inicjuje przedsięwzięcieprywatną osobę prawną ubiegającą się o zezwolenie na rozpoczęcie projektu"; [Popr. 19]

d) "jedyny właściwy organ" oznacza organ, który państwo członkowskie wyznacza, zgodnie ze swoim prawem krajowym, jako odpowiedzialny za wykonywanie obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia; [Popr. 20]

e) "transgraniczny projekt będący przedmiotem wspólnego zainteresowania" oznacza projekt będący przedmiotem wspólnego zainteresowania zgodnie z art. 7 rozporządzenia (UE) nr 1315/2013 obejmujący odcinek transgraniczny określony w art. 3 lit. m) wspomnianego rozporządzenia, który jest realizowany przez wspólny podmiot.

ea) "wspólny właściwy organ" oznacza organ ustanowiony w drodze wzajemnego porozumienia między jedynymi właściwymi organami z co najmniej dwóch państw członkowskich lub z co najmniej jednego państwa członkowskiego oraz co najmniej jednego państwa trzeciego, który jest odpowiedzialny za ułatwianie procedur wydawania pozwoleń związanych z projektami transgranicznymi będącymi przedmiotem wspólnego zainteresowania. [Popr. 21]

ROZDZIAŁ  II

WYDAWANIE POZWOLEŃ

Artykuł  3

"Priorytetowy status" projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania

1. Każdy projekt będący przedmiotem wspólnego zainteresowania w zakresie sieci bazowej TEN-T, w tym wstępnie wybranych sekcji w części III załącznika do rozporządzenia ustanawiającego instrument "Łącząc Europę", jest przedmiotem zintegrowanej procedury wydawania pozwoleń zarządzanej przez jedyny właściwy organ wyznaczony przez każde państwo członkowskie zgodnie z art. 5 i 6. [Popr. 22]

2. Jeżeli prawo krajowe przewiduje taki status, projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania otrzymują status najwyższego możliwego znaczenia w kraju i są traktowane zgodnie z tym statusem w ramach procedur wydawania pozwoleń, w przypadkach i trybach, w jakich tego rodzaju traktowanie jest przewidziane w przepisach krajowych mających zastosowanie do odpowiadających im rodzajów infrastruktury transportowej.

3. W celu zapewnienia efektywnych i skutecznych procedur administracyjnych w związku z projektami będącymi przedmiotem wspólnego zainteresowania promotorzy projektów i wszystkie zainteresowane organy zapewniają jak najszybsze zgodnie z prawem zajęcie się tymi projektami, w tym w zakresie oceny kryteriów dojrzałości stosowanych przy wyborze projektów oraz przyznawanych środków. [Popr. 23]

Artykuł  4

Integracja procedur wydawania pozwoleń

1. W celu dotrzymania terminów określonych w art. 6 i zmniejszenia obciążenia administracyjnego związanego z ukończeniem projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania wszystkie procedury administracyjne wydawania pozwoleń wynikające z mających zastosowanie przepisów, w tym odnośne oceny środowiskowe, zarówno krajowych na szczeblu krajowym, jak i unijnych, są unijnym, zostają zintegrowane i skutkują przyjęciem wyłącznie jednej decyzji kompleksowej, z zastrzeżeniem wymogów dotyczących przejrzystości, udziału społeczeństwa, ochrony środowiska i bezpieczeństwa na mocy prawa Unii. [Popr. 24]

2. Dla Niezależnie od terminów określonych w art. 6 niniejszego rozporządzenia, dla projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, w przypadku których obowiązek przeprowadzenia ocen oddziaływania na środowisko wynika jednocześnie z dyrektywy 2011/92/UE i innych przepisów unijnych, państwa członkowskie gwarantują określenie wspólnych procedur w rozumieniu art. 2 ust. 3 dyrektywy 2011/92/UE. [Popr. 25]

Artykuł  5

Jedyny właściwy organ wydający pozwolenia

1. Do dnia... (OP please insert the date one year of the entry into force of this Regulation) [rok od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia], a w każdym razie nie później niż do dnia 31 grudnia 2020 r. każde państwo członkowskie wyznacza jeden jedyny właściwy organ, który jest odpowiedzialny za ułatwianie procesuprocedur wydawania pozwoleń, w tym za podejmowaniekoniecznych do podjęcia decyzji kompleksowej zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu. [Popr. 26]

2. KompetencjeZ inicjatywy jedynego właściwego organu, jego kompetencje, obowiązki lub związane z nimi zadania, o których mowa w ust. 1, lub związane z nimi zadania mogą być przekazywane za zgodą państwa członkowskiego innemu organowi na odpowiednim szczeblu regionalnym, lokalnym lub innym szczeblu administracyjnym, bądźi wykonywane przez taki organ, w odniesieniu do poszczególnych projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania lub określonych kategorii projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, z wyjątkiem podejmowania decyzji kompleksowej, o której mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, na następujących warunkach: [Popr. 27]

a) tylko jeden właściwy organ jest odpowiedzialny za każdy projekt będący przedmiotem wspólnego zainteresowania; [Popr. 28]

b) dany właściwy organ jest jedynym punktem kontaktowym dla promotora projektu w procedurze prowadzącej do przyjęcia decyzji kompleksowej dla danego projektu będącego przedmiotem wspólnego zainteresowania; oraz [Popr. 29]

c) dany właściwy organ koordynuje przedkładanie wszystkich stosownych dokumentów i informacji. [Popr. 30]

Jedyny właściwy organ może zachować kompetencje w zakresie ustalania terminów, bez uszczerbku dla terminów określonych zgodnie z art. 6.

3. Jedyny właściwy organ wydaje decyzję kompleksową w terminie określonym w art. 6. Wydanie decyzji następuje po przeprowadzeniu wspólnych procedur.

Decyzja kompleksowa wydana przez jedyny właściwy organ jest jedyną prawnie wiążącą decyzją wynikającą z ustawowej procedury wydawania pozwoleń. Niezależnie od terminów określonych w art. 6 niniejszego rozporządzenia, w przypadku gdy projekt jest przedmiotem zainteresowania innych organów, mogą one, zgodnie z przepisami krajowymi, przedstawiać swoje opinie jako wkład w procedurę. Jedyny właściwy organ ma obowiązek uwzględnić te opinie, szczególnie jeśli dotyczą one wymogów przewidzianych w dyrektywach 2014/52/UE oraz 92/43/EWG. [Popr. 31]

4. Podejmując decyzję kompleksową, jedyny właściwy organ zapewnia przestrzeganie odpowiednich wymogów prawa międzynarodowego i unijnego oraz należycie uzasadnia swoją decyzję na podstawie obowiązujących przepisów. [Popr. 32]

5. Jeżeli W przypadku gdy projekt będący przedmiotem wspólnego zainteresowania wymaga podjęcia decyzji w dwóch lub większej liczbie państw członkowskich, w co najmniej dwóch państwach członkowskich lub w co najmniej jednym państwie członkowskim i co najmniej jednym państwie trzecim odpowiednie właściwe organy podejmują wszystkie czynności niezbędne do skutecznej i efektywnej współpracy i koordynacji ich działań. Bez uszczerbku dla lub mogą ustanowić wspólny właściwy organ, nie naruszając terminów określonych w art. 6, odpowiedzialny za ułatwianie procedury wydawania pozwoleń. Z zastrzeżeniem obowiązków wynikających ze stosownych przepisów międzynarodowych i unijnych i międzynarodowych państwa członkowskie podejmują starania na rzecz zapewnienia wspólnych procedur, w szczególności w odniesieniu do oceny wpływu na środowisko. [Popr. 33]

5a. W celu zapewnienia skutecznego wykonania niniejszego rozporządzenia, w szczególności jego art. 6a, jedyny właściwy organ powiadamia Komisję o dacie rozpoczęcia procesu wydawania pozwoleń oraz o decyzji kompleksowej, jak określono w art. 6. [Popr. 34]

Artykuł  6

Czas trwania i przebieg procedury wydawania pozwoleń

1. Na procedurę wydawania pozwoleń składa się etap przedaplikacyjny i etap oceny wniosku oraz proces decyzyjny jedynego właściwego organu.

2. Etap przedaplikacyjny, obejmujący okres od rozpoczęcia procedury wydawania pozwoleń do przedłożenia kompletnej dokumentacji wniosku jedynemu właściwemu organowi, co do zasady nie przekracza dwóch lat 18 miesięcy. [Popr. 35]

3. W celu wszczęcia procedury wydawania pozwoleń promotor projektu powiadamia na piśmie jedyny właściwy organ zainteresowanych państw członkowskich zainteresowanych projektem lub, w stosownym przypadku, wspólny właściwy organ o projekcie i dołącza szczegółowy opis projektu. Nie później niż dwa miesiące miesiąc od otrzymania wspomnianego powyżej powiadomienia jedyny właściwy organ uznaje to powiadomienie albo, jeżeli uzna projekt za niewystarczająco przygotowany do objęcia go procedurą wydawania pozwoleń, odrzuca powiadomienie na piśmie. Jeżeli jedyny właściwy organ podejmie decyzję o odrzuceniu powiadomienia, uzasadnia on swoją decyzję. Datę podpisania uznania powiadomienia przez właściwy organ uznaje się za moment rozpoczęcia procedury wydawania pozwoleń. W przypadku gdy sprawa dotyczy dwóch lub większej liczby państw członkowskich, za datę rozpoczęcia procedury wydawania pozwoleń uznaje się moment akceptacji ostatniego powiadomienia przez zainteresowany właściwy organ.

[Popr. 36]

4. W terminie trzech dwóch miesięcy od dnia rozpoczęcia procedury wydawania pozwoleń jedyny właściwy organ lub, w stosownym przypadku, wspólny właściwy organ, w ścisłej współpracy z promotorem projektu i pozostałymi zainteresowanymi organami oraz przy uwzględnieniu informacji przedłożonych przez promotora projektu na podstawie powiadomienia, o którym mowa w ust. 3, określa i przedstawia promotorowi projektu szczegółowe omówienie wniosku, które zawiera: [Popr. 37]

-a) właściwy organ na odpowiednim szczeblu administracyjnym odpowiedzialny w przypadku przekazania uprawnień przez jedyny właściwy organ zgodnie z art. 5 ust. 2; [Popr. 38]

a) przedmiotowy zakres i poziom szczegółowości informacji, które promotor projektu ma przedłożyć jako część dokumentacji wniosku o wydanie decyzji kompleksowej;

b) plan procesu wydawania pozwoleń, w którym zidentyfikowano co najmniej:

(i) decyzje, pozwolenia, opinie i oceny do uzyskania; [Popr. 39]

(ii) organy, zainteresowane strony i potencjalnie zainteresowane i/lub konsultowane grupy społeczeństwa; [Popr. 40]

(iii) poszczególne etapy procedury i czas ich trwania;

(iv) najważniejsze etapy, które mają zostać zrealizowane, i terminy ich wykonania w kontekście podjęcia decyzji kompleksowej, a także ogólne ustalone ramy czasowe; [Popr. 41]

(v) zasoby planowane przez organy oraz ewentualne dodatkowe potrzeby dotyczące zasobów.

5. Aby zapewnić kompletność i odpowiednią jakość dokumentacji wniosku, promotor projektu zasięga opinii jedynego właściwego organu na temat swojego wniosku tak szybko jak to możliwe na przedaplikacyjnym etapie procedury. Promotor projektu w pełni współpracuje z jedynym właściwym organem w celu dotrzymania terminów i stosowania się do szczegółowego omówienia wniosku przedstawionego w ust. 4.

6. Promotor projektu przedkłada dokumentację wniosku na podstawie szczegółowego omówienia wniosku w terminie 21 15 miesięcy od dnia otrzymania wspomnianego szczegółowego omówienia wniosku. Po upływie tego terminu szczegółowe omówienie wniosku uznaje się za niemające już zastosowania, chyba że jedyny właściwy organ podejmie decyzję o przedłużeniu tego okresu, maksymalnie o sześć miesięcy, z inicjatywy własnej lub na podstawie uzasadnionego wniosku promotora projektu. [Popr. 42]

7. Najpóźniej w terminie dwóch miesięcy od dnia przedłożenia kompletnej dokumentacji wniosku właściwy organ uznaje na piśmie kompletność dokumentacji wniosku i informuje o tym promotora projektu. Dokumentację wniosku przedłożoną przez promotora projektu uznaje się za kompletną, chyba że w terminie dwóch miesięcy od dnia przedłożenia dokumentacji właściwy organ zwróci się do promotora projektu o przekazanie brakujących informacji. Jeżeli chodzi o przedmiotowy zakres i poziom szczegółowości, wniosek organu jest ograniczony do elementów zidentyfikowanych w szczegółowym omówieniu wniosku. Wszelkie dodatkowe wnioski o przedstawienie informacji wynikają wyłącznie z wyjątkowych i nieprzewidzianych nowych okoliczności i są należycie uzasadnione przez jedyny właściwy organ.

8. Jedyny właściwy organ poddaje wniosek ocenie i przyjmuje wiążącą decyzję kompleksową w terminie jednego roku sześciu miesięcy od dnia przedłożenia kompletnej dokumentacji wniosku zgodnie z ust. 7, chyba że jedyny właściwy organ postanowi, z własnej inicjatywy, przedłużyć ten termin, maksymalnie o trzy miesiące, uzasadniając swoją decyzję. W razie potrzeby państwa członkowskie mogą ustalić wcześniejszy termin. [Popr. 43]

9. Terminy określone powyższymi przepisami pozostają bez uszczerbku dla obowiązków wynikających z międzynarodowych i unijnych aktów prawnych oraz bez uszczerbku dla administracyjnych procedur odwoławczych i środków zaskarżenia przed sądem lub trybunałem.

Artykuł  6a

Procedura wydawania pozwoleń i pomocy finansowej Unii

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 6 niniejszego rozporządzenia przy ocenie projektów pod kątem kryteriów dojrzałości stosowanych przy wyborze projektów określonych w art. 13 rozporządzenia (UE) .../... [ustanawiającego instrument "Łącząc Europę"] uwzględnia się stan zaawansowania projektów.

2. Opóźnienia występujące w odniesieniu do etapów i terminów określonych w art. 6 uzasadnią analizę stanu zaawansowania projektu i przegląd pomocy finansowej otrzymywanej od Unii na mocy instrumentu "Łącząc Europę", jak przewidziano w art. 17 ust. 1 rozporządzenia (UE) ./. [CEF], czego wynikiem może być ograniczenie lub cofnięcie pomocy finansowej. [Popr. 44]

Artykuł  7

Koordynacja transgranicznej procedury wydawania pozwoleń

1. W przypadku projektów, które dotyczą co najmniej dwóch lub większej liczby państw członkowskich lub co najmniej jednego państwa członkowskiego i co najmniej jednego państwa trzeciego, właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich uzgadniają swoje harmonogramy i przyjmują wspólny plan. [Popr. 45]

1a. W takich przypadkach, w celu ułatwienia procedury wydawania pozwoleń, jedyne właściwe organy z co najmniej dwóch państw członkowskich lub z co najmniej jednego państwa członkowskiego i co najmniej jednego państwa trzeciego mogą, za wzajemnym porozumieniem, ustanowić wspólny właściwy organ, jak przewidziano w art. 5 ust. 5. [Popr. 46]

2. Koordynator europejski, o którym mowa w art. 45 rozporządzenia (UE) nr 1315/2013, jest uprawniony do ścisłego monitorowania przebiegu procedury wydawania pozwoleń w przypadku transgranicznych projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania oraz do ułatwiania kontaktów i współpracy między zaangażowanymi właściwymi organami lub, w stosownym przypadku, z wspólnym właściwym organem. [Popr. 47]

3. Bez uszczerbkuZ zastrzeżeniem obowiązku przestrzegania terminów ustanowionych niniejszym rozporządzeniem, w przypadku niezastosowania się do terminu wyznaczonego na podjęcie decyzji kompleksowej, jedyny właściwy organ niezwłocznie informuje Komisję i, w stosownym przypadku, zainteresowanego koordynatora europejskiego o środkach, które podjęto lub które zostaną podjęte, w celu ukończenia procedury wydawania pozwoleń z najmniejszym możliwym opóźnieniem. Komisja i, w stosownym przypadku, koordynator europejski może zwrócić się do jedynego właściwego organu o przedkładanie regularnych sprawozdań dotyczących osiągniętych postępów. [Popr. 48]

ROZDZIAŁ  III

ZAMÓWIENIA PUBLICZNE

Artykuł  8

Zamówienia publiczne w kontekście transgranicznych projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania

1. Zamówienia publiczne w kontekście transgranicznych projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania są realizowane zgodnie z Traktatem oraz dyrektywami 2014/25/UE lub 2014/24/UE.

2. W przypadku gdy postępowania o udzielenie zamówienia są prowadzone przez wspólny podmiot ustanowiony przez uczestniczące państwa członkowskie, podmiot ten, a także, w stosownym przypadku, jego filie, stosuje przepisy krajowe jednego z tych państw członkowskich i, na zasadzie odstępstwa od wspomnianych dyrektyw, przepisy te są przepisami określanymi zgodnie z - stosownie do przypadku - art. 57 ust. 5 lit. a) dyrektywy 2014/25/UE lub art. 39 ust. 5 lit. a) dyrektywy 2014/24/UE, chyba że w umowie zawartej między uczestniczącymi państwami członkowskimi przewidziano inaczej. W umowie tej w każdym przypadku przewiduje się stosowanie przepisów jednego prawodawstwa krajowego w przypadku do postępowań o udzielenie zamówienia prowadzonych przez wspólny podmiot oraz, w stosownym przypadku, jego filie, w odniesieniu do całości projektu. [Popr. 49]

ROZDZIAŁ  IV

POMOC TECHNICZNA

Artykuł  9

Pomoc techniczna

Na wniosek promotora projektu lub państwa członkowskiego, zgodnie z odpowiednimi unijnymi programami finansowania i bez uszczerbku dla wieloletnich ram finansowych, Unia udostępnia pomoc techniczną, doradczą i finansową na rzecz wdrożenia niniejszego rozporządzenia i ułatwienia realizacji projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania na każdym etapie procesu. [Popr. 50]

ROZDZIAŁ  V

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł  10

Przepisy przejściowe

Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do procedur administracyjnych, które rozpoczęto przed dniem jego wejścia w życie.

Artykuł  11

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Jednak art. 4, 5, 6 i 7 mają zastosowanie w danym państwie członkowskim od dnia, w którym jedyny właściwy organ został wyznaczony przez to państwo członkowskie zgodnie z art. 5 ust. 1.

Komisja opublikuje w Dzienniku Urzędowym ogłoszenie, kiedy przepisy te zaczną obowiązywać w danym państwie członkowskim. [Popr. 51]

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w ...,

W imieniu Parlamentu Europejskiego	W imieniu Rady,
Przewodniczący	Przewodniczący

1 Opinia z dnia 17 października 2018 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

2 Opinia z dnia 7 lutego 2019 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

3 Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 13 lutego 2019 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym).

4 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1315/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie unijnych wytycznych dotyczących rozwoju transeuropejskiej sieci transportowej i uchylające decyzję nr 661/2010/UE (Dz.U. L 348 z 20.12.2013, s. 1).

5 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz.U. L 26 z 28.1.2012, s. 1).

6 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/52/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. zmieniająca dyrektywę 2011/92/UE w sprawie oceny wpływu wywieranego przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz.U. L 124 z 25.4.2014, s. 1).

7 Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7).

8 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 7).

9 Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1).

10 Dyrektywa 2008/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylająca niektóre dyrektywy (Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3).

11 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (Dz.U. L 334 z 17.12.2010, s. 17).

12 Dyrektywa 2012/18/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie kontroli zagrożeń poważnymi awariami związanymi z substancjami niebezpiecznymi, zmieniająca, a następnie uchylająca dyrektywę Rady 96/82/WE (Dz.U. L 197 z 24.7.2012, s. 1).

13 Dyrektywa wykonawcza Komisji 2011/42/UE z dnia 11 kwietnia 2011 r. zmieniająca dyrektywę Rady 91/414/EWG w celu włączenia do niej flutriafolu jako substancji czynnej i zmieniająca decyzję Komisji 2008/934/WE (Dz.U. L 97 z 12.4.2011, s. 42).

14 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, uchylająca dyrektywę 2004/17/WE (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 243).

15 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 65).

16 COM(2017)0198.

17 COM(2017)0573.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2020.449.576/2
• Rodzaj: Akt przygotowawczy
• Tytuł: Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 13 lutego 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... w sprawie usprawnienia środków na rzecz poczynienia postępów w realizacji transeuropejskiej sieci transportowej.
• Data aktu: 13/02/2019
• Data ogłoszenia: 23/12/2020