Opinia Europejskiego Komitetu Regionów - Unia równości: strategia na rzecz równouprawnienia płci na lata 2020-2025.

Opinia Europejskiego Komitetu Regionów - Unia równości: strategia na rzecz równouprawnienia płci na lata 2020-2025

(2020/C 440/16)

(Dz.U.UE C z dnia 18 grudnia 2020 r.)

Sprawozdawczym: Concepción ANDREU RODRÍGUEZ (ES/PES), premier regionu La Rioja

Dokument Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu

źródłowy: Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów

"Unia równości: strategia na rzecz równouprawnienia płci na lata 2020-2025"

COM(2020) 152 final

ZALECENIA POLITYCZNE

EUROPEJSKI KOMITET REGIONÓW

1. Podkreśla, że należy zagwarantować i wspierać we wszystkich obszarach prawo do równego traktowania i równości szans płci, zgodnie z zapisami art. 8 TFUE i Europejskiego filaru praw socjalnych.

2. Z zadowoleniem przyjmuje komunikat "Unia równości: strategia na rzecz równouprawnienia płci na lata 2020-2025" oraz zawarte w nim wizję, cele polityczne i działania; uważa, że stanowi on bardzo cenną bazę dla poczynienia konkretnych postępów w dziedzinie równości w Unii Europejskiej.

3. Z zadowoleniem przyjmuje czas publikacji komunikatu, która przypada w 25. rocznicę przyjęcia deklaracji pekińskiej i pekińskiej platformy działania, pierwszego globalnego planu działania na rzecz równości kobiet i mężczyzn, którego zalecenia są nadal aktualne i który wnosi wkład w realizację celów zrównoważonego rozwoju, gdyż równouprawnienie płci stanowi zasadniczy element wszystkich wymiarów zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu.

4. Podkreśla znaczenie wspólnego zarządzania z udziałem Unii Europejskiej i państw członkowskich jako kluczowych podmiotów, ale kładzie szczególny nacisk na znaczenie włączenia władz lokalnych i regionalnych oraz trzeciego sektora, a także uwidocznienia ich roli jako podmiotów w zarządzaniu strategiami politycznymi bezpośrednio wpływającymi na obywateli. W strategii podkreśla się jednocześnie znaczenie wartości wspólnych działań podmiotów publicznych i prywatnych w UE w ramach zarządzania.

5. Wzywa do uznania władz lokalnych i regionalnych za partnerów strategicznych w opracowywaniu, wdrażaniu i monitorowaniu strategii ze względu na ich kompetencje i działania w zakresie ich wykonywania. Należy zapewnićnniezbędne zasoby w celu wdrożenia strategii.

6. Podkreśla znaczenie współpracy z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, organizacjami kobiet oraz młodszymi pokoleniami, ze względu na ich istotną rolę w zarządzaniu politykami w zakresie równości.

7. W związku z tym, aby zadbać o uwzględnienie aspektu płci w podejściu do strategii politycznych, programów i projektów, zwraca się do Komisji o powołanie międzyinstytucjonalnej grupy roboczej w celu zapewnienia wielopoziomowego sprawowania rządów z myślą o skutecznym uwzględnieniu pracy koniecznej do osiągnięcia rzeczywistej równości płci.

8. Popiera organizowanie formalnych posiedzeń i ministrów ds. równości w Radzie UE oraz uwzględnienie w nazwie Rady EPSCO terminu "równość" zgodnie z siódmym wnioskiem zawartym w deklaracji trzech prezydencji w sprawie równości płci podpisanej przez Niemcy, Portugalię i Słowenię.

9. Podkreśla znaczenie wdrożenia intersekcjonalnej perspektywy niezbędnej do zaangażowania we wdrażanie strategii osób znajdujących się w trudnej sytuacji i które mogą doświadczać dyskryminacji z wielu przyczyn jednocześnie ze względu na niepełnosprawność, wiek, pochodzenie etniczne, orientację seksualną, religię, przekonania lub tożsamość płciową, ze szczególnym uwzględnieniem grup szczególnie narażonych, takich jak m.in. migrantki lub osoby LGBTI. W związku z tym wzywa Komisję Europejską do rozwinięcia w większym stopniu tej intersekcjonalnej perspektywy i opracowania wytycznych ułatwiających wdrożenie tego podejścia przy planowaniu, zarządzaniu i ocenie polityk publicznych.

10. Podkreśla potrzebę łączenia działań intersekcjonalnych z działaniami pozytywnymi w obszarach sektorowych, ponieważ jedynie takie podejście doprowadzi do postępów w zakresie zintegrowanego i skutecznego podejścia do kwestii płci w zarządzaniu politykami publicznymi. W związku z tym nalega na kluczowe znaczenie dysponowania wykwalifikowanym i/lub wyspecjalizowanym personelem w dziedzinie płci społecznokulturowej oraz promowania specjalnych i ustawicznych szkoleń w tej dziedzinie we wszystkich obszarach, w których podejmowane są decyzje lub prowadzone są polityki publiczne.

11. Zgadza się co do znaczenia, jakie ma wypracowanie pluralistycznych i zróżnicowanych strategii, zarówno w sektorze publicznym, jak i prywatnym, aby lepiej stawić czoła złożonym wyzwaniom stojącym przed kobietami oraz sytuacjom życiowym, w jakich się znajdują, w całej ich różnorodności. Z drugiej strony należy zapewnić większe przywództwo i większy udział kobiet we wszystkich procesach decyzyjnych.

12. Przypomina, że strategia została opracowana i opublikowana przed pojawieniem się kryzysu w zakresie zdrowia publicznego związanego z pandemią COVID-19. Wychodzenie z tego kryzysu wpłynie na przyszłość polityki UE. W związku z tym pilne jest utrzymanie równości jako priorytetu i włączenie perspektywy płci zarówno do procesu podejmowania decyzji i reagowania na pandemię, jaki i do inicjatyw na rzecz odbudowy gospodarczo-społecznej. Zwraca uwagę na docenienie, w wyniku kryzysu, sektora socjalno-zdrowotnego jako strategicznego sektora naszych społeczeństw i jego systemowego znaczenia, a także na potrzebę podkreślenia dużej nierównowagi pod względem płci i wieku w tym sektorze. Zauważa, że kryzys związany z pandemią COVID-19 pogłębił jedynie nierówności występujące już między płciami i domaga się równej i sprzyjającej włączeniu społecznemu odbudowy.

Ani przemoc, ani stereotypy

13. Z zadowoleniem przyjmuje fakt, iż Komisja Europejska uznała, że położenie kresu przemocy ze względu na płeć jest jednym z największych wyzwań, przed którymi stoją nasze społeczeństwa, i wzywa wszystkie państwa członkowskie UE do ratyfikacji konwencji stambulskiej, która stanowi kluczowe zobowiązanie do zwalczania i ścigania przemocy wobec kobiet oraz zapobiegania jej.

14. Wraz z Komisją zachęca państwa członkowskie do ratyfikowania konwencji nr 190 Międzynarodowej Organizacji Pracy w sprawie eliminacji przemocy i molestowania w świecie pracy.

15. Wzywa Komisję Europejską do włączenia do listy "europrzestępstw" zawartej w art. 83 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej wszelkich form przemocy wobec kobiet i dziewcząt oraz do głębszej analizy problemu przemocy ze względu na płeć w ramach strategii w zakresie praw ofiar, z uwzględnieniem kobiet znajdujących się w trudnej sytuacji. Strategia ta zostanie przedstawiona w 2020 r. W tym celu proponuje się przyjęcie protokołów dotyczących współpracy policyjnej i sądowej w Unii.

16. Wzywa Komisję do przyjęcia środków ustawodawczych mających na celu zapobieganie przemocy wobec kobiet, młodzieży i dziewcząt i zwalczanie jej - środków spójnych i uzupełniających prawodawstwo unijne i międzynarodowe oraz dotyczących wszelkich form przemocy, w tym przemocy w internecie, która może stać się coraz powszechniejsza wśród najmłodszych, i przemocy w imię honoru.

17. Popiera Komisję Europejską w kwestii potrzeby wydania zalecenia w sprawie zapobiegania szkodliwym praktykom, jak m.in. okaleczaniu narządów płciowych czy przymusowym małżeństwom, w którym to zaleceniu podkreślono by potrzebę wprowadzenia skutecznych środków zapobiegawczych i edukacyjnych dla wszystkich grup wiekowych i grup społecznych, wzmocnienia usług publicznych oraz budowania potencjału specjalistów i dostępu do wymiaru sprawiedliwości ze szczególnym uwzględnieniem ofiar.

18. Wzywa do zorganizowanego angażowania władz regionalnych i lokalnych w unijną sieć na rzecz zapobiegania przemocy ze względu na płeć i przemocy domowej, która zostanie uruchomiona w ramach strategii wymiany dobrych praktyk oraz finansowania szkoleń i środków w zakresie budowania zdolności i usług wsparcia. Głównym zadaniem będzie zapobieganie przemocy, z naciskiem na mężczyzn, chłopców i zagadnienie męskości.

19. Zwraca uwagę na fakt, że blokady związane z kryzysem wywołanym pandemią COVID-19 zwiększyły liczbę zgłaszanych przypadków przemocy ze względu na płeć. Podkreśla w związku z tym, że zachodzi pilna potrzeba wzmocnienia odpowiednich środków skutecznej pomocy i reagowania na przypadki przemocy ze względu na płeć poprzez wyposażenie w zasoby władz lokalnych i regionalnych, które znajdują się na pierwszej linii walki z pandemią.

20. Z zadowoleniem przyjmuje uznanie stereotypów dotyczących płci za jedną z głębokich przyczyn nierówności płci. Podkreśla również potrzebę włączenia dodatkowych informacji na temat środków i najlepszych praktyk mających na celu wyeliminowanie tych stereotypów w takich dziedzinach jak kształcenie formalne i nieformalne, praca czy komunikacja i reklama. Kładzie także szczególny nacisk na potrzebę zgłębienia, w większym stopniu, zróżnicowanego wpływu różnych przyczyn dyskryminacji w ramach stereotypów związanych z płcią. W szczególności podkreśla rolę systemu edukacji i kształcenia nauczycieli w zakresie kwestii związanych z płcią jako głównego czynnika zmiany w celu przekształcania wartości leżących u podstaw patriarchatu w kierunku społeczeństwa zapewniającego skuteczną równość kobiet i mężczyzn.

21. Podkreśla kluczową rolę, jaką odgrywają wszystkie osoby w każdym wieku, a w szczególności młodzież, jako inicjatorki i inicjatorzy odpowiedzialnych i aktywnych zmian w równouprawnieniu płci w sferze zawodowej, rodzinnej i osobistej. W związku z tym władze lokalne i regionalne mają do odegrania kluczową rolę w propagowaniu podnoszenia świadomości, szkolenia i edukacji.

22. Wzywa do zaangażowania władz lokalnych i regionalnych w opracowywanie i realizację kampanii uświadamiającej i komunikacyjnej na szczeblu europejskim niezbędnej do zwalczania stereotypów związanych z płcią i podkreśla potrzebę zwrócenia szczególnej uwagi na młodzież, będącą jedną z grup kluczowych dla wprowadzania zmiany.

23. Zwraca uwagę na fakt, że w obszarze praw i zdrowia reprodukcyjnych i seksualnych należy nie tylko przeprowadzać badania uwzględniające aspekt płci, lecz również uwzględniać ważne aspekty, takie jak wymiany najlepszych praktyk, powszechny dostęp do usług w zakresie planowania rodziny, zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego oraz rozwój środków informacyjnych i edukacyjnych na ten temat bez oceny wartościującej oraz z pozytywnym i pluralistycznym podejściem.

Dobrobyt w gospodarce charakteryzującej się równością płci

24. Podkreśla potrzebę zwalczania segregacji pionowej i poziomej, która występuje między kobietami a mężczyznami - jako że najbardziej niepewne i gorzej opłacane miejsca pracy są silnie sfeminizowane - ze szczególnym naciskiem na wyraźną różnicę w wynagrodzeniach i świadczeniach emerytalnych. Ponadto należy podjąć kroki w celu zapewnienia pozytywnego przebiegu życia zawodowego mniejszości płciowych.

25. Czeka z niecierpliwością na kolejny wniosek Komisji w sprawie przejrzystości płac, który powinien przyczynić się do wykrywania i późniejszego eliminowania luki płacowej między kobietami a mężczyznami, a ostatecznie luki emerytalnej między kobietami a mężczyznami. Chociaż ustalanie wynagrodzeń należy do kompetencji krajowych, należy w pełni wdrożyć zasadę równości wynagrodzeń za taką samą pracę za pomocą środków odnoszących się do klauzul dotyczących zachowania tajemnicy wynagrodzenia, dorocznych audytów wynagrodzeń oraz prawa pracownic i pracowników do zwracania się do pracodawców o informacje na temat wynagrodzenia uwzględniające płeć.

26. Popiera Komisję, która zwraca się do państw członkowskich o jak najszybszą transpozycję dyrektywy w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, tak aby mężczyźni i kobiety mogli odnosić sukcesy na równych prawach, zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym, a także aby zagwarantować równoważną i sprawiedliwą współodpowiedzialność.

27. Zgadza się z wyrażoną w strategii potrzebą wspierania sprawiedliwego podziału opieki, zarówno płatnej, jak i nie, w celu zagwarantowania niezależności finansowej kobiet. Wzywa Unię Europejską do dokonania przeglądu i opracowania celów barcelońskich, aby stały się one obowiązkowe, oraz do wprowadzenia celów w zakresie opieki wykraczających poza cele barcelońskie ("Barcelona+") w celu uwzględnienia potrzeb w zakresie opieki w starzejących się społeczeństwach i uznania, że sektor opieki jest bardzo zdominowany przez kobiety, a zarazem płace w nim nie odpowiadają wartości społecznej tej pracy.

28. Zwraca się do Komisji Europejskiej o rozważenie europejskiego porozumienia w sprawie opieki, podobnego do gwarancji dla młodzieży, w celu zaspokojenia potrzeb w zakresie opieki w ramach podejścia opartego na prawach stawiającego opiekę w centrum działań gospodarczych, zwiększając inwestycje w opiekę zdrowotną i opiekę zgodnie ze strategią na rzecz gospodarki dobrobytu. Wzywa Komisję i państwa członkowskie do uwzględnienia postulatów pracownic i pracowników zatrudnionych w gospodarstwie domowym w zakresie warunków pracy zawartych w konwencji MOP nr 189.

29. Uważa za istotne, by strategia zawierała szczególne odniesienie do wymiaru terytorialnego, a w szczególności do obszarów wiejskich i obszarów wyludnionych, ze względu na cechy charakterystyczne tych terytoriów. Podkreśla także kluczową rolę odgrywaną przez kobiety na obszarach wiejskich, jako że mają one kluczowe znaczenie dla spójności terytorialnej, gospodarczej i społecznej. Uważa za niezbędne wzmocnienie uczestnictwa i przywództwa kobiet w lokalnych grupach działania i sieciach rozwoju obszarów wiejskich. Podkreśla ponadto, że zwłaszcza na wsi trzeba zadbać o ofertę w zakresie opieki nad dziećmi i niesamodzielnymi krewnymi.

30. Z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w strategii podkreśla się potrzebę zniwelowania różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn w kontekście transformacji cyfrowej i innowacji, zachęcając do większego udziału kobiet w ramach studiów i miejsc pracy w dziedzinie nauk przyrodniczych, technologii, inżynierii, sztuki i matematyki oraz technologii informacyjno-komunikacyjnych, a także nalega, aby zająć się nowymi postaciami seksizmu w internecie i miejscu pracy, takimi jak te pojawiające się w niektórych dyskryminujących systemach sztucznej inteligencji. W tym celu podkreśla znaczenie kodowania z uwzględnieniem aspektu płci i wzywa do równego udziału wszystkich płci w opracowywaniu, wdrażaniu, ocenie i debacie na temat etyki i norm technologii związanych ze sztuczną inteligencją. Zgadza się co do znaczenia zwiększenia liczby kobiet w świecie cyfrowym i innowacji, ponieważ są one kluczowymi grupami wpływającymi na zmiany w naszych społeczeństwach. W związku z tym podkreśla potrzebę zapewnienia równości w zakresie szkoleń i uczenia się przez całe życie na temat właściwego i bezpiecznego korzystania z nowych technologii i mediów społecznościowych.

31. Domaga się, by w ramach wdrażania dyrektywy w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym przeprowadzono analizę trudności doświadczanych przez wiele rodzin w całej UE dotyczących pogodzenia telepracy z obciążeniem związanym z opieką podczas pandemii COVID-19. Należy zachować czujność w odniesieniu do ewentualnego uregulowania pracy elektronicznej lub na odległość, tak aby nie stała się ona mechanizmem przywracającym kobiety do obszaru rodzinnego i prywatnego. Zwraca uwagę na szczególną potrzebę monitorowania sytuacji rodzin stojących w obliczu większych trudności w łączeniu życia zawodowego i prywatnego, takich jak rodzice samotnie wychowujący dzieci, z których przeważająca większość to kobiety.

32. Zwraca uwagę na fakt, że w całej Unii Europejskiej to kobiety pracują na pierwszej linii ognia podczas pandemii COVID-19 (pracownice służby zdrowia, opiekunki dzieci i osób starszych, praca w gospodarstwie domowym, handel detaliczny itp.), co z kolei sprawiło, że są one bardziej narażone na zakażenie. Ponadto niektóre z tych zawodów zaliczają się do najmniej cenionych i najgorzej opłacanych w UE. W związku z tym wnioskuje się, aby w działaniach na rzecz walki z bezrobociem i niepewnością zatrudnienia uwzględnić brak równowagi w zakresie reprezentacji kobiet i mężczyzn na stanowiskach pracy, które okazały się niezbędne w okresie pandemii, w szczególności w zakresie opieki. Nie należy również zapominać o tym, że wiele zawodów koncentrujących się na opiece i pracach domowych jest realizowanych przez migrantki, które odczuwają skutki podwójnej dyskryminacji. Istnieje potrzeba uwzględnienia problematyki płci w planach odbudowy oraz wspierania przedsiębiorczyń i ich projektów biznesowych, jak również kobiet na kierowniczych stanowiskach, a jednocześnie zwrócenia uwagi na dodatkowe wysiłki związane z telepracą.

33. Wzywa Komisję do przeanalizowania krótko- i długoterminowych skutków epidemii COVID-19 pod kątem równouprawnienia płci oraz do podjęcia odpowiednich działań. Kobiety i mężczyźni mają różne doświadczenia związane z pandemią, dlatego ważne są dane zdezagregowane według kryterium płci, aby móc w pełni określić wpływ wirusa na poszczególne płcie. Dane te powinny uwzględniać nie tylko skutki dla osób bezpośrednio dotkniętych chorobą lub zaangażowanych w walkę z kryzysem sanitarnym, ale i wpływ na gospodarkę, edukację, podział pracy opiekuńczej oraz skalę przemocy domowej.

Równość w procesach decyzyjnych

34. Należy podkreślić niższy udział kobiet na stanowiskach decyzyjnych; Komitet kładzie nacisk na fakt, że kobiety zajmują jedynie 15 % stanowisk burmistrzyń i burmistrzów, 21 % stanowisk przewodniczących regionów, 35 % przewodniczących parlamentów regionalnych oraz 23 % ¹  ogółu członkiń i członków Komitetu Regionów. Wyraża ubolewanie, że w strategii nie nawiązuje się do tych danych, ponieważ umożliwiają one lepsze wyeksponowanie przepaści w tej dziedzinie na poziomie regionalnym i lokalnym.

35. Wzywa Komisję Europejską, by zwróciła się do państw członkowskich o organizowanie i wspieranie inicjatyw mających na celu wzmocnienie pozycji kobiet z myślą o wyborach lokalnych i regionalnych, by przezwyciężyć dyskryminację i przeszkody napotykane przez kobiety w tych procesach, w tym stereotypy i normy społeczne prowadzące do braku szacunku dla kobiet na stanowiskach kierowniczych w porównaniu z mężczyznami. Istotne jest również wspieranie kobiet w kandydowaniu w wyborach lokalnych i regionalnych.

36. Przypomina o konieczności zajęcia się w szczególności problemem przemocy wobec kobiet aktywnych politycznie i kobiet znanych publicznie, w tym zastraszania online za pośrednictwem sieci społecznościowych, ponieważ jest to czynnik wpływający na możliwość udziału kobiet na równych prawach w polityce i życiu publicznym.

37. Wzywa instytucje europejskie, w tym Komitet Regionów, do przyjęcia kodeksów postępowania sprzyjających równemu udziałowi kobiet i mężczyzn w ich składzie i przywództwie; nadrzędnym celem jest parytet płci w ramach członkostwa w KR-ze.

38. Domaga się, by w nadchodzących latach Komitet włączył do swoich priorytetów przyjęcie i wdrożenie kodeksu postępowania, i nalega, aby dokonywał on corocznego przeglądu stosowania zasady parytetu płci poprzez sporządzanie rocznych sprawozdań z analizy przedsięwziętych środków (zapewnienie sprawiedliwego podziału, jeśli chodzi o różne działania i sprawozdania). Wyniki powinny być ogłaszane podczas sesji plenarnej najbliższej Międzynarodowemu Dniowi Kobiet.

39. Wzywa do zaangażowania władz lokalnych i regionalnych w program wzajemnego uczenia się w dziedzinie równości płci w celu promowania wymiany dobrych praktyk, a także zachęca do promowania specjalnych szkoleń dotyczących równości płci na wszystkich poziomach oraz do wprowadzenia funkcji urzędnika ds. równości.

40. Odnotowuje, że unijna platforma Kart różnorodności wyraźnie koncentruje się na sektorze prywatnym i w związku z tym mogłaby zostać otwarta na udział władz lokalnych i regionalnych w celu uzyskania dobrych reprezentatywnych przykładów i najlepszych praktyk na różnych szczeblach i terytoriach Unii. Proponuje włączenie Europejskiej karty równości kobiet i mężczyzn w życiu lokalnym do platformy Kart różnorodności.

Płeć społecznokulturowa w strategiach politycznych i budżecie

41. Zgadza się, że główne wyzwania, przed którymi stoi obecnie Unia Europejska, mają wymiar związany z płcią. Uważa jednak, że perspektywa płci nie jest jasno i wystarczająco uwzględniona ani w polityce, ani w budżecie Unii Europejskiej.

42. Apeluje o wyraźniejsze powiązanie strategii z głównymi politycznymi priorytetami i strategiami politycznymi Unii, w szczególności przejściem na gospodarkę neutralną dla klimatu, transformacją cyfrową i wyzwaniami demograficznymi. Przypomina, że te strategiczne priorytety UE obejmują istotną dyskryminację ze względu na płeć, której wyeliminowanie ma kluczowe znaczenie dla powodzenia naszych społeczeństw na drodze do obniżenia emisyjności, cyfryzacji lub włączenia wymiaru terytorialnego.

43. Popiera wdrażanie metod sporządzania budżetu z uwzględnieniem aspektu płci w kolejnych wieloletnich ramach finansowych na lata 2021-2027. Należy dokonać przeglądu ustaleń dotyczących finansowania na szczeblu Unii, aby osiągnąć cele strategii i uwzględnić we wszystkich programach finansowych konkretny cel, jakim jest równouprawnienie płci, a także mechanizm warunkowości zapewniający równość poprzez ustanowienie celów i strategii dotyczących płci w zakresie dostępu do finansowania. Podkreśla w związku z tym potencjał, jakim dysponuje europejski semestr i sprawozdanie na temat praworządności, jeśli chodzi o monitorowanie wyzwań związanych z równouprawnieniem płci poprzez zalecenia dla poszczególnych krajów oraz poprzez włączenie konkretnych środków do krajowych programów reform i do krajowych programów w dziedzinie odbudowy gospodarczej i odporności.

44. Akcentuje potrzebę wzmocnienia ram monitorowania wdrażania strategii za pomocą skutecznych wskaźników pomiaru i oceny wpływu w aspekcie płci, a także ustanowienia harmonogramów i środków dotyczących odpowiedzialności. Przypomina o znaczeniu dorocznych sprawozdań odzwierciedlających postępy państw członkowskich w dziedzinie równouprawnienia, a także dobrych praktyk władz lokalnych i regionalnych. Podkreśla potrzebę uwzględnienia wskaźników z podziałem na płeć i wskaźników dotyczących płci w ramach wszystkich unijnych polityk publicznych, a także ujęcia w nich aspektu międzynarodowego w celu uwzględnienia takich kwestii jak wiek, tożsamość seksualna, rodzaj niepełnosprawności, status migracyjny lub wymiar wiejski lub miejski.

45. Wzywa do zaangażowania Komitetu Regionów w nowo utworzoną grupę zadaniową Komisji Europejskiej ds. równości płci, aby zapewnić skuteczne uwzględnianie aspektu płci we wszystkich politykach i programach.

46. Nawołuje do nadania Komitetowi Regionów oficjalnej roli we wspieraniu zwiększania potencjału Europejskiego Instytutu ds. Równości Kobiet i Mężczyzn (EIGE) w celu poprawy i ujednolicenia gromadzenia i analizy danych zdezagregowanych według płci i według wskaźników dotyczących płci, w szczególności w odniesieniu do takich elementów jak reprezentacja kobiet i mężczyzn w procesach decyzyjnych na szczeblu lokalnym i regionalnym.

47. Wzywa państwa członkowskie oraz ich władze regionalne i lokalne do szerszego uwzględniania perspektywy płci w krajowych i regionalnych systemach statystycznych, tak aby umożliwić dysponowanie wiarygodnymi i regularnymi danymi w porozumieniu nie tylko z EIGE, ale także z Eurostatem.

48. Przypomina, że kryzys związany z pandemią COVID-19 ma wyraźny wymiar związany z płcią, w związku z czym kluczowe znaczenie będzie miało uwzględnienie perspektywy płci w ramach Europejskiego Funduszu Odbudowy za pomocą ocen skutków i stosowanie zasad budżetowania z uwzględnieniem aspektu płci w odniesieniu do wszystkich funduszy.

Zajęcie się równością płci i wzmocnieniem pozycji kobiet na świecie

49. Przypomina, że wyeliminowanie nierówności płci jest niezbędnym warunkiem eliminacji ubóstwa. Zarówno nierówności gospodarcze, jak i różnice w traktowaniu kobiet i mężczyzn są ze sobą powiązane, dlatego nie możemy pozostawić nikogo samemu sobie. Równouprawnienie płci jest nie tylko jednym z wielu celów zrównoważonego rozwoju, lecz stanowi także element przekrojowy całej agendy rozwoju.

50. Podkreśla, że działania zewnętrzne UE powinny być zgodne z zobowiązaniami prawnymi na rzecz promowania równości płci i wzmocnienia pozycji kobiet w ramach porozumień międzynarodowych i polityk w zakresie handlu, sąsiedztwa i rozszerzenia, w szczególności w kontekście negocjacji w sprawie przystąpienia, procesu stowarzyszenia oraz polityki azylowej i migracyjnej. Jest to zapisane w art. 208 TFUE, który ustanawia zasadę spójności polityki na rzecz rozwoju, co oznacza konieczność uwzględniania celów zrównoważonego rozwoju i Unijnego planu działania w sprawie równości płci oraz wzmocnienia pozycji kobiet w kontekście współpracy na rzecz rozwoju.

51. Wzywa Komisję Europejską do oceny, w jaki sposób można wykorzystać politykę handlową UE do wspierania praw kobiet i ich udziału w gospodarce poza granicami Unii.

52. Wzywa instytucje UE do zacieśnienia współpracy z krajami spoza UE w celu zachęcenia ich do przyjęcia przepisów krajowych zakazujących okaleczania żeńskich narządów płciowych ² .

53. Podkreśla potencjał zdecentralizowanej współpracy na rzecz promowania demokratycznego i sprawiedliwego rozwoju na całym świecie, a także potrzebę zlikwidowania luki w finansowaniu równouprawnienia płci w ramach oficjalnej pomocy rozwojowej.

54. Podkreśla, że pandemia COVID-19 pogłębiła wszystkie istniejące nierówności, wpływając bardzo bezpośrednio na dziewczęta, młodzież i kobiety z krajów rozwijających się, które zostały natychmiast i bezpośrednio dotknięte utratą pracy, co ogranicza ich wpływ na przestrzeń publiczną i polityczną, przenosi na nie odpowiedzialność za opiekę nad rodziną i więzi je w sytuacjach przemocy ze względu na płeć. Strategia wydaje się być niezbędnym narzędziem odwrócenia tych procesów.

Bruksela, dnia 14 października 2020 r.

	Apostolos TZITZIKOSTAS
	Przewodniczący
	Europejskiego Komitetu Regionów

1 Stan na 5 czerwca 2020 r.

2 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 12 lutego 2020 r. w sprawie strategii UE mającej wykorzenić okaleczanie żeńskich narządów płciowych na świecie (2019/2988(RSP)).

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2020.440.92
• Rodzaj: Opinia
• Tytuł: Opinia Europejskiego Komitetu Regionów - Unia równości: strategia na rzecz równouprawnienia płci na lata 2020-2025.
• Data aktu: 18/12/2020
• Data ogłoszenia: 18/12/2020