[Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 53 ust. 2 i art. 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Dyrektywa (UE) 2016/343 - Artykuły 3 i 4 - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuły 47 i 48 - Publiczne oświadczenia o winie - Sąd krajowy - Przyjęcie postanowieniem oświadczenia o winie jednego z dwóch współoskarżonych o popełnienie czynów karalnych wskazanych w akcie oskarżenia - Badanie winy drugiego współoskarżonego, który oświadczył, że jest niewinny - Skazanie przez ten sam sąd, który przyjął oświadczenie o winie]Język postępowania: słowacki
(2020/C 287/22)
(Dz.U.UE C z dnia 31 sierpnia 2020 r.)
Sąd odsyłający
Špecializovaný trestný súd
Strony w postępowaniu karnym przed sądem krajowym
UL, VM
Przy udziale: Úrad špeciálnej prokuratúry Generálnej prokuratúry Slovenskej republiky
Sentencja
Artykuł 3 i art. 4 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/343 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie wzmocnienia niektórych aspektów domniemania niewinności i prawa do obecności na rozprawie w postępowaniu karnym w związku z motywem 16 tej dyrektywy, a także art. 47 akapit drugi i art. 48 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one temu, by w ramach postępowania karnego wszczętego przeciwko dwóm osobom sąd krajowy najpierw postanowieniem przyjął oświadczenie pierwszej osoby o winie za czyny karalne wymienione w akcie oskarżenia rzekomo popełnione we współsprawstwie z drugą osobą, która nie złożyła oświadczenia o winie, a następnie orzekł po przeprowadzeniu postępowania dowodowego odnoszącego się do czynów zarzucanych drugiej osobie o winie tej osoby, pod warunkiem że z jednej strony wskazanie drugiej osoby jako współsprawcy rzekomo popełnionych czynów karalnych jest konieczne dla kwalifikacji odpowiedzialności prawnej osoby, która złożyła oświadczenie o winie, a z drugiej strony że w tym postanowieniu lub akcie oskarżenia, do którego odnosi się to postanowienie, wskazano wyraźnie, iż wina tej drugiej osoby nie została wykazana prawnie i będzie przedmiotem odrębnego postępowania dowodowego i wyroku.
