(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych - Dyrektywa (UE) 2016/343 - Artykuł 4 ust. 1 - Domniemanie niewinności - Publiczne wypowiedzi o winie - Ugoda zawarta między prokuratorem a sprawcą przestępstwa - Orzecznictwo krajowe przewidujące podanie tożsamości oskarżonych, którzy nie zawarli takiej ugody - Karta praw podstawowych - Artykuł 48)Język postępowania: bułgarski
(2019/C 383/29)
(Dz.U.UE C z dnia 11 listopada 2019 r.)
Sąd odsyłający
Spetsializiran nakazatelen sad
Strony w postępowaniu głównym
AH, PB, CX, KM, PH
Sentencja
Artykuł 4 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/343 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie wzmocnienia niektórych aspektów domniemania niewinności i prawa do obecności na rozprawie w postępowaniu karnym należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie temu, by ugoda, w której oskarżony przyznaje się do winy w zamian za obniżenie kary, która to ugoda powinna zostać zatwierdzona przez sąd krajowy, wymieniała wyraźnie jako współsprawców danego przestępstwa nie tylko tego oskarżonego, lecz także innych oskarżonych, którzy nie przyznali się do winy i przeciwko którym toczy się odrębne
postępowanie karne, pod warunkiem, po pierwsze, że informacja ta jest niezbędna do dokonania kwalifikacji odpowiedzialności prawnej oskarżonego, który zawarł wspomnianą ugodę, a po drugie, że ugoda ta wskazuje wyraźnie, że przeciwko tym pozostałym oskarżonym toczy się odrębne postępowanie karne i że ich wina nie została stwierdzona zgodnie z prawem.
