(Unia celna - Przywóz bananów pochodzących z Ekwadoru - Retrospektywne pokrycie należności celnych przywozowych - Wniosek o umorzenie należności celnych przywozowych - Decyzja wydana w wyniku stwierdzenia przez Sąd nieważności wcześniej wydanej decyzji - Rozsądny termin)Język postępowania: niderlandzki
(2018/C 032/34)
(Dz.U.UE C z dnia 29 stycznia 2018 r.)
Strony
Strona skarżąca: Firma Léon Van Parys NV (Anvers, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci P. Vlaemminck, B. Van Vooren, R. Verbeke i J. Auwerx)
Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Caeiros, B.-R. Killmann i E. Manhaeve, pełnomocnicy)
Przedmiot
Po pierwsze, oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2016) 95 final z dnia 20 stycznia 2016 r., stwierdzającej, że zaksięgowanie retrospektywne należności celnych przywozowych jest zasadne i że umorzenie tychże należności jest zasadne w odniesieniu do dłużnika celnego oraz częściowo zasadne w przypadku innego dłużnika celnego, ale niezasadne w pozostałym zakresie w odniesieniu do tego konkretnego dłużnika, a także zmieniającej decyzję Komisji C(2010)2858 wersja ostateczna z dnia 6 maja 2010 r., oraz po drugie, żądanie wydania orzeczenia stwierdzającego, że art. 909 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny (Dz.U. 1993, L 253, s. 1) wywołał skutki względem skarżącej w następstwie wydania wyroku z dnia 19 marca 2013 r., Firma Van Parys/ Komisja (T-324/10, EU:T:2013:136).
Sentencja
