Język postępowania: węgierski(2018/C 301/29)
(Dz.U.UE C z dnia 27 sierpnia 2018 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Węgry (przedstawiciele: M.Z. Fehér i G. Koós, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
Przez swoje odwołanie Węgry wnoszą do Trybunału Sprawiedliwości o:
Zarzuty i główne argumenty
Węgierski rząd opiera swoje odwołanie zasadniczo na trzech argumentach zgodnie z kryteriami wypracowanymi przez Trybunał w jego orzecznictwie.
Po pierwsze, rząd węgierski opiera swoje odwołanie na tym, że Sąd naruszył prawo badając podstawy skargi, które były ze sobą powiązane.
Po drugie, Sąd dokonał błędnej i nieprawidłowej wykładni art. 296 TFUE i art. 41 ust. 1 Karty w zakresie obowiązku uzasadnienia.
Po trzecie, rząd węgierski wskazuje na błąd w ustaleniu, który doprowadził do nieprawidłowego rozważenia zarzutów przedstawionych przez Węgry i do nieprawidłowej interpretacji argumentów przedstawionych w skardze.
Zdaniem węgierskiego rządu Komisja nie przestrzegała w pełni właściwych przepisów proceduralnych oraz przepisów dotyczących uzasadnienia przy wydawaniu spornych decyzji, brak było prawidłowości w ustaleniach faktycznych i Komisja dopuściła się oczywistego błędu w ustaleniach i przekroczyła swoje kompetencje. Pomimo, że zbadanie wszystkich powyższych okoliczności należało do kompetencji Sądu, to jednak z naruszeniem prawa nie dokonał on takiej oceny.
Węgierski rząd twierdzi w konsekwencji, że Sąd, po pierwsze dokonał błędnej interpretacji art. 11 ust. 1 rozporządzenia (WE) 659/1999 1 i w sposób nieprawidłowy zastosował orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości dotyczące tego artykułu. Po drugie, Sąd dopuścił się błędu w ustaleniach, dokonując nieprawidłowej, zdaniem węgierskiego rządu, oceny zarzutu związanego z wymogami zasad proporcjonalności i równego traktowania, a także wyciągnął nieprawidłowy wniosek, iż zgodność ze wcześniejszymi decyzjami i praktyką Komisji nie była istotna z punktu widzenia pewności prawa. W analogiczny sposób Sąd nie dokonał prawidłowej interpretacji twierdzenia rządu węgierskiego odnośnie do zaistnienia warunków pomocy państwa, a także zignorował owo twierdzenie mające znaczenie dla zawieszenia. Wreszcie Sąd nie wykonał również obowiązku uzasadnienia przy wyciąganiu wniosku, przeciwnego do kryterium przyjętego przez Komisję w trakcie całego postępowania, iż przesłanką zawieszenia w decyzjach było to, iż brak było woli wykonania przez Węgry oraz że zostało to w sposób wystarczający wykazane przez Komisję w decyzjach.
