a także mając na uwadze, co następuje:(1) Ochrona osób fizycznych w zakresie przetwarzania związku z przetwarzaniem danych osobowych jest prawem podstawowym jednym z praw podstawowych. Artykuł 8 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej ("Karta") i art. 16 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowią, iż każda osoba ma prawo do ochrony danych osobowych jej dotyczących. Artykuł 8 ust. 2 Karty stanowi, że dane te muszą być przetwarzane rzetelnie w określonych celach i za zgodą osoby zainteresowanej lub na innej uzasadnionej podstawie przewidzianej ustawą. [Popr. 1]
(2) Przetwarzanie danych osobowych ma służyć człowiekowi, zaś zasady i przepisy dotyczące ochrony osób fizycznych w odniesieniu do przetwarzania ich danych osobowych powinny, niezależnie od obywatelstwa czy miejsca zamieszkania osób fizycznych, respektować ich podstawowe prawa i wolności, szczególnie prawo do ochrony danych osobowych. Powinno ono również przyczyniać się do stworzenia obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości.
(3) Szybki rozwój technologiczny i globalizacja przyniosły nowe wyzwania w zakresie ochrony danych osobowych. Niezwykle wzrosła skala wymiany i zbierania danych. Technologia umożliwia właściwym organom wykorzystywanie danych osobowych do wykonywania powierzonych im zadań na niespotykaną dotąd skalę.
(4) Wymaga to ułatwienia swobodnego przepływu danych, gdy jest niezbędny i proporcjonalny, między właściwymi organami na terytorium Unii oraz przekazywania danych do państw trzecich i organizacji międzynarodowych, przy równoczesnym zagwarantowaniu wysokiego poziomu ochrony danych osobowych. Przemiany te wymagają budowy mocnych i bardziej spójnych ram ochrony danych w Unii, popartych zdecydowanym egzekwowaniem. [Popr. 2]
(5) Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 3 ma zastosowanie do wszystkich operacji przetwarzania danych w państwach członkowskich, odbywających się zarówno w sektorze publicznym, jak i prywatnym. Nie ma ona jednak zastosowania do przetwarzania danych osobowych "w ramach działalności wykraczającej poza zakres prawa Wspólnoty", takiej jak działalność prowadzona w ramach współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych i współpracy policyjnej.
(6) Decyzja ramowa Rady 2008/977/JHA 4 ma zastosowanie w obszarze współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych i współpracy policyjnej. Zakres zastosowania tej decyzji ramowej jest ograniczony do przetwarzania danych osobowych przekazywanych lub udostępnianych pomiędzy państwami członkowskimi.
(7) Zapewnienie spójnego, wysokiego poziomu ochrony danych osobowych osób fizycznych oraz ułatwienie wymiany danych osobowych między właściwymi organami państw członkowskich ma zasadnicze znaczenie dla zagwarantowania skutecznej współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych i współpracy policyjnej. Aby osiągnąć ten cel konieczne jest zapewnienie we wszystkich państwach członkowskich równorzędnego poziomu ochrony praw i wolności osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych przez właściwe organy w celu zapobiegania przestępstwom, prowadzenia dochodzeń w ich sprawie, wykrywania ich lub ścigania i w celu wykonywania kar kryminalnych oraz swobodnego przepływu tych danych. Spójne i jednolite stosowanie przepisów dotyczących ochrony podstawowych praw i wolności osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych powinno być zagwarantowane w całej Unii. Skuteczna ochrona danych osobowych w całej Unii wymaga wzmocnienia praw podmiotów danych oraz obowiązków podmiotów, które przetwarzają dane osobowe, lecz także równorzędnych uprawnień w zakresie monitorowania i zapewnienia zgodności z przepisami o ochronie danych osobowych w państwach członkowskich. [Popr. 3]
(8) Artykuł 16 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowi, że Parlament Europejski i Rada powinny ustanowić przepisy określić zasady dotyczące ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych oraz zasady dotyczące swobodnego przepływu ich danych osobowych. [Popr. 4]
(9) Na tej podstawie rozporządzenie (UE) nr ...../2014 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ochrony osób fizycznych przetwarzania związku z przetwarzaniem danych osobowych i swobodnego przepływu takich danych (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) ustanawia ogólne przepisy służące ochronie osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych oraz zagwarantowaniu swobodnego przepływu danych osobowych na terytorium Unii.
(10) W deklaracji 21 w sprawie ochrony danych osobowych w dziedzinie współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych i współpracy policyjnej załączonej do Aktu końcowego konferencji międzyrządowej, która przyjęła Traktat z Lizbony, konferencja uznała fakt, że konieczne może okazać się przyjęcie szczególnych przepisów dotyczących ochrony danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych w dziedzinach współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych i współpracy policyjnej, opartych na art. 16 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, ze względu na szczególny charakter tych dziedzin.
(11) Dlatego też osobna szczegółowa dyrektywa powinna uwzględniać szczególnych szczególny charakter tych dziedzin, ustanawiając przepisy dotyczące ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych przez właściwe organy do celów zapobiegania przestępstwom, prowadzenia dochodzeń w ich sprawie, wykrywania ich lub ścigania i wykonywania kar kryminalnych. [Popr. 5]
(12) Aby zagwarantować jednakowy poziom ochrony osób fizycznych poprzez prawnie egzekwowalne prawa obowiązujące na terytorium całej Unii oraz zapobiec różnicom utrudniającym wymianę danych osobowych między właściwymi organami, niniejsza dyrektywa powinna przewidywać zharmonizowane przepisy dotyczące ochrony i swobodnego przepływu danych w obszarze współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych i współpracy policyjnej.
(13) Niniejsza dyrektywa umożliwia uwzględnienie zasady publicznego dostępu do dokumentów urzędowych przy stosowaniu przepisów w niej ustanowionych.
(14) Ochrona zapewniana na mocy niniejszej dyrektywy powinna dotyczyć osób fizycznych, niezależnie od ich obywatelstwa lub miejsca zamieszkania, w zakresie przetwarzania danych osobowych.
(15) Ochrona osób fizycznych powinna być neutralna pod względem technologicznym i nie powinna zależeć od zastosowanych technik, ponieważ w przeciwnym razie wystąpiłoby poważne ryzyko obchodzenia prawa. Ochrona osób fizycznych powinna mieć zastosowanie do przetwarzania danych osobowych w sposób zautomatyzowany, jak również ręcznego przetwarzania, jeśli dane znajdują się lub mają znajdować się w zbiorze danych. Zbiory lub zestawy zbiorów oraz ich strony tytułowe, które nie są zorganizowane według określonych kryteriów, nie powinny wchodzić w zakres niniejszej dyrektywy. Dyrektywa nie powinna mieć zastosowania do przetwarzania danych w toku działalności leżącej poza zakresem prawa Unii, w szczególności dotyczącej bezpieczeństwa narodowego, ani do przetwarzania danych przez instytucje, organy, biura i agencje Unii, takie jak Europol czy Eurojust. Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady 5 oraz konkretne instrumenty prawne mające zastosowanie do organów lub jednostek organizacyjnych Unii powinny zostać uspójnione z niniejszą dyrektywą i powinny być stosowane zgodnie z niniejszą dyrektywą. [Popr. 6]
(16) Zasady ochrony powinny być stosowane do wszelkich informacji dotyczących zidentyfikowanych lub możliwych do zidentyfikowania osób fizycznych. Aby ustalić, czy można zidentyfikować daną osobę fizyczną, należy wziąć pod uwagę wszystkie sposoby, jakimi może posłużyć się administrator lub inna osoba w celu zidentyfikowania lub wyodrębnienia tej osoby. Zasady ochrony nie powinny być stosowane do danych zanonimizowanych w taki sposób, że podmiot danych, nie może być już zidentyfikowany. Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć zastosowania do danych anonimowych oznaczających wszelkie dane, które nie mogą odnosić się, bezpośrednio lub pośrednio, samodzielnie lub w połączeniu z towarzyszącymi im danymi, do osoby fizycznej. Biorąc pod uwagę znaczenie zmian zachodzących w ramach społeczeństwa informacyjnego oraz technik stosowanych do przechwytywania, przekazywania, przekształcania, ewidencjonowania, przechowywania lub komunikowania danych dotyczących lokalizacji osób fizycznych, które to dane mogą być wykorzystywane do różnych celów, w tym do monitoringu lub tworzenia profili, niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie do operacji przetwarzania takich danych osobowych. [Popr. 7]
(16a) Wszelkie operacje przetwarzania danych osobowych powinny być zgodne z prawem, prowadzone w rzetelny i przejrzysty sposób wobec zainteresowanych osób. Zwłaszcza konkretne cele przetwarzania danych powinny być jednoznaczne, zgodne z prawem i określone w momencie zbierania danych osobowych. Dane osobowe powinny być prawidłowe, właściwe i ograniczone do niezbędnego minimum odpowiadającego celom, dla których są przetwarzane. Wymaga to w szczególności ograniczania do ścisłego minimum zakresu zbieranych danych oraz okresu ich przechowywania. Dane osobowe powinny być przetwarzane tylko wówczas, gdy celu przetwarzania nie można osiągnąć innymi środkami. Należy poczynić wszelkie stosowne kroki w celu dopilnowania, by niedokładne dane osobowe były poprawiane lub usuwane. Aby uniknąć przechowywania danych przez czas dłuższy, niż jest to konieczne, administrator powinien ustalić terminy usuwania danych lub okresowego przeglądu. [Popr. 8]
(17) Za dane osobowe dotyczące zdrowia powinny być uznawane w szczególności wszelkie dane dotyczące stanu zdrowia podmiotu danych informacje na temat rejestracji osoby fizycznej w celu świadczenia na jej rzecz usług zdrowotnych; informacje o płatnościach danej osoby za opiekę zdrowotną lub kwalifikowaniu się danej osoby do korzystania z opieki zdrowotnej; numer, symbol lub oznaczenie przypisane danej osobie wyłącznie w celu identyfikowanie jej dla potrzeb świadczenia opieki zdrowotnej; wszelkie informacje na temat danej osoby zebrane w okresie świadczenia usług opieki zdrowotnej na jej rzecz; informacje pochodzące z badań laboratoryjnych lub lekarskich dotyczących części ciała lub płynów ustrojowych, w tym próbek biologicznych; informacje umożliwiające identyfikację osoby świadczącej usługi opieki zdrowotnej na rzecz danego pacjenta oraz wszelkie informacje np. na temat choroby, niepełnosprawności, ryzyka choroby, historii medycznej, leczenia klinicznego lub aktualnego stanu fizjologicznego lub biomedycznego podmiotu danych nienależnie od ich źródła, którym może być np. lekarz lub inny pracownik służby zdrowia, szpital, urządzenie medyczne, badanie diagnostyczne in vitro.
(18) Wszelkie operacje przetwarzania danych osobowych powinny być zgodne z prawem i prowadzone rzetelnie wobec zainteresowanych osób fizycznych. W szczególności należy wyraźnie określić konkretne cele, dla których dane są przetwarzane. [Popr. 9]
(19) Zapobieganie przestępstwom, prowadzenie dochodzeń w ich sprawie i ściganie ich wymaga zatrzymywania i przetwarzania przez właściwe organy danych osobowych, zgromadzonych w kontekście zapobiegania konkretnym przestępstwom, prowadzenia dochodzeń w ich sprawie i ścigania ich, poza tym kontekstem, by lepiej rozumieć istotę przestępstw i tendencje w tym zakresie, zebrania informacji na temat zorganizowanych sieci kryminalnych oraz powiązania różnych wykrytych przestępstw. [Popr. 10]
(20) Dane osobowe nie powinny być przetwarzane do celów niezgodnych z celem, w którym zostały zebrane. Dane osobowe powinny być prawidłowe, właściwe i nie wykraczać poza zakres odpowiadający celowi, dla którego są przetwarzane. Należy podjąć wszelkie stosowne kroki gwarantujące poprawienie lub usunięcie niedokładnych danych osobowych. [Popr. 11]
(20a) Sama okoliczność, że dwa cele odnoszą się do zapobiegania przestępstwom, ich wykrywania lub ścigania, lub wykonywania kar kryminalnych, nie musi oznaczać, że są one ze sobą zgodne. Istnieją jednak sytuacje, w których dalsze przetwarzanie w sposób niezgodny z celami powinno być możliwe, jeśli jest ono konieczne dla wywiązania się z obowiązku prawnego spoczywającego na administratorze, w celu ochrony żywotnych interesów podmiotu danych lub innej osoby lub w celu zapobieżenia bezpośredniemu i poważnemu zagrożeniu bezpieczeństwa publicznego. W związku z tym państwa członkowskie powinny mieć możliwość przyjęcia przepisów prawa krajowego przewidujących takie odstępstwa w zakresie bezwzględnie koniecznym. Takie przepisy prawa krajowego powinny zawierać odpowiednie gwarancje. [Popr. 12]
(21) Zasadę dokładności danych należy stosować, uwzględniając charakter i cel danej operacji przetwarzania. W szczególności w postępowaniach sądowych oświadczenia zawierające dane osobowe oparte są na subiektywnym osądzie osób fizycznych i w pewnych przypadkach nie zawsze można je zweryfikować. Zatem wymóg dokładności danych nie powinien odnosić się do dokładności oświadczenia, lecz jedynie do faktu, że dane oświadczenie zostało złożone.
(22) W toku wykładni i stosowania ogólnych zasad dotyczących przetwarzania danych osobowych przez właściwe organy do celów zapobiegania przestępstwom, prowadzenia dochodzeń w ich sprawie, ścigania ich i wykrywania oraz wykonywania kar kryminalnych, należy uwzględnić specyfikę tego sektora, w tym szczególne cele w nim realizowane. [Popr. 13]
(23) Nieodłączną cechę przetwarzania danych osobowych w obszarze współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych i współpracy policyjnej jest to, że przetwarzane są dane osobowe należące do różnych kategorii osób, których dane dotyczą. Należy zatem wprowadzić w możliwie największym stopniu rozróżnienie między danymi osobowymi dotyczącymi różnych kategorii osób, takich jak podejrzani, osoby skazane za przestępstwo, pokrzywdzeni i osoby trzecie, takie jak świadkowie, osoby posiadające istotne informacje lub kontakty oraz wspólnicy podejrzanych i skazanych przestępców. Państwa członkowskie powinny ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące skutków takiej kategoryzacji, uwzględniając różne cele zbierania danych oraz przewidując szczególne gwarancje dla osób, które nie są podejrzane o popełnienie przestępstwa karnego ani nie zostały skazane za przestępstwo karne. [Popr. 14]
(24) Na tyle na ile to możliwe należy rozróżniać dane osobowe ze względu na stopień ich dokładności i wiarygodności. Fakty należy rozróżnić od osobistych osądów, w celu zagwarantowania zarówno ochrony osób fizycznych, jak i jakości i wiarygodności informacji przetwarzanych przez właściwe organy.
(25) Aby przetwarzanie danych osobowych było zgodne z prawem, musi powinno być ono dozwolone jedynie wówczas, gdy jest to konieczne dla spełnienia przez administratora ciążących spoczywających na nim obowiązków prawnych, w celu wykonania przez właściwy organ zadania realizowanego w interesie publicznym, w oparciu o przepisy prawa, zadania realizowanego w interesie publicznym lub w celu ochrony żywotnych interesów osoby prawo Unii lub państw członkowskich, które dane dotyczą, powinno obejmować wyraźnie określone i szczegółowe przepisy dotyczące co najmniej celów, danych osobowych, konkretnych celów i środków, wyznaczenia lub innej osoby lub w celu zapobieżenia poważnemu zagrożeniu dla bezpieczeństwa publicznego możliwości wyznaczania administratora, procedur, których należy przestrzegać, wykorzystania i ograniczeń zakresu wszelkiej swobody przyznanej właściwym organom w odniesieniu do operacji przetwarzania. [Popr. 15]
(25a) Dane osobowe nie powinny być przetwarzane do celów niezgodnych z celem, w jakim zostały zebrane. Dalsze przetwarzanie przez właściwe organy do celu objętego zakresem stosowania niniejszej dyrektywy, który nie jest zgodny z celem początkowym, powinno być dozwolone jedynie w konkretnych przypadkach, gdy takie przetwarzanie jest konieczne dla wywiązania się ze spoczywającego na administratorze obowiązku prawnego wynikającego z prawa unijnego lub prawa państwa członkowskiego lub w celu ochrony żywotnych interesów podmiotu danych lub innej osoby, lub w celu zapobieżenia bezpośredniemu i poważnemu zagrożeniu dla bezpieczeństwa publicznego. To, że dane przetwarzane są dla potrzeb związanych z egzekwowaniem prawa, niekoniecznie oznacza, że cel ten jest zgodny z celem początkowym. Pojęcie przetwarzania danych zgodnie z celem musi być interpretowane w sposób rygorystyczny. [Popr. 16]
(25b) Dane osobowe przetwarzane z naruszeniem przepisów krajowych przyjętych na mocy niniejszej dyrektywy nie powinny być dłużej przetwarzane. [Popr. 17]
(26) Dane osobowe, które z racji swego charakteru są szczególnie newralgiczne wrażliwe i narażone na ryzyko w kontekście podstawowych praw lub prywatności, w tym dane genetyczne, zasługują na szczególną ochronę. Dane te nie powinny być przetwarzane, chyba że przepisy wyraźnie na to zezwalają, przewidując przy tym przetwarzanie jest w wyraźny sposób niezbędne do wykonania zadania realizowanego w interesie publicznym w oparciu o prawo unijne lub prawo państwa członkowskiego, które przewiduje odpowiednie środki służące ochronie praw podstawowych i zabezpieczeniu słusznych uzasadnionych interesów podmiotów danych; lub też gdy przetwarzanie jest niezbędne do ochrony żywotnych interesów podmiotu danych, lub innej osoby; lub też gdy przetwarzane mają być dane wyraźnie udostępnione publicznie podmiot danych. Wrażliwe dane osobowe powinny być przetwarzane wyłącznie wtedy, gdy inne dane osobowe są już przetwarzane w celach związanych z egzekwowaniem prawa. Jakiekolwiek odstępstwo od zakazu przetwarzania wrażliwych danych należy interpretować w sposób rygorystyczny i nie powinno ono prowadzić do częstego, masowego i zorganizowanego przekazywania wrażliwych danych osobowych. [Popr. 18]
(26a) Przetwarzanie danych genetycznych powinno być dozwolone jedynie wówczas, gdy istnieje powiązanie dotyczące cech genetycznych, które pojawiło się w toku śledztwa lub postępowania sądowego. Dane genetyczne powinny być przechowywane wyłącznie tak długo, jak jest to bezwzględnie konieczne do celów takich śledztw i postępowań, przy czym państwa członkowskie mogą ustanowić przepisy przewidujące dłuższe przechowywanie zgodnie z warunkami określonymi w niniejszej dyrektywie. [Popr. 19]
(27) Każda osoba fizyczna powinna mieć prawo niepodlegania środkom opartym wyłącznie na automatycznym przetwarzaniu, jeżeli wywołują one negatywne środkowi opartemu częściowo lub całkowicie na profilowaniu dokonywanym poprzez automatyczne przetwarzanie. Takie przetwarzanie, które wywołuje skutki prawne dla tej osoby lub w znaczący sposób na nią wpływa, powinno być zakazane, chyba że prawo zezwala na automatyczne przetwarzanie, przewidując przy tym odpowiednie środki służące ochronie praw podstawowych i zabezpieczeniu słusznych uzasadnionych interesów podmiotu danych, w tym prawo do otrzymania zrozumiałych informacji o zasadach stosowanych przy profilowaniu. Takie przetwarzanie w żadnym wypadku nie może obejmować, wywoływać ani dyskryminować danych na podstawie ich szczególnych kategorii. [Popr. 20]
(28) Aby podmioty danych mogły korzystać ze swoich praw, wszelkie informacje do nich kierowane powinny być łatwo dostępne i zrozumiałe, w tym napisane w jednoznacznym, prostym języku. Informacje te powinny być dostosowane do potrzeb podmiotu danych, zwłaszcza w przypadku, gdy bezpośrednim adresatem tych informacji jest dziecko. [Popr. 21]
(29) Należy opracować sposoby ułatwienia podmiotowi danych korzystania z praw przysługujących mu na mocy niniejszej dyrektywy, włączając mechanizmy składania wniosków, wolnych od opłat, dotyczących w szczególności dostępu do danych, poprawiania ich i usunięcia. Administrator powinien być zobowiązany do odpowiedzi na wniosek podmiotu danych bez nieuzasadnionej zbędnej zwłoki, w terminie jednego miesiąca od daty otrzymania wniosku. Jeśli przetwarzanie danych odbywa się w sposób zautomatyzowany, administrator powinien zapewnić możliwość składania wniosków drogą elektroniczną. [Popr. 22]
(30) Zasady Zasada rzetelnego i przejrzystego przetwarzania wymaga, by podmiot danych, był informowany w szczególności o prowadzeniu operacji przetwarzania i jej celach, jej podstawie prawnej, okresie przechowywania danych, przysługującym jej prawie dostępu, poprawienia lub usunięcia danych oraz prawie do zgłoszenia skargi. Ponadto podmiot danych powinien być informowany o zastosowaniu profilowania oraz o jego zamierzonych skutkach. W przypadku konieczności uzyskania danych od podmiotu danych, należy także poinformować go o tym, że ma on obowiązek przekazać dane oraz o konsekwencjach braku przekazania takich danych. [Popr. 23]
(31) Informacje dotyczące przetwarzania danych osobowych odnoszących się do podmiotu danych powinny być mu przekazane w momencie zbierania danych lub, jeśli dane nie są uzyskiwane od tej osoby, w momencie ich rejestrowania lub rozsądnym terminie po zebraniu danych, zależnie od okoliczności, w jakich dane są przetwarzane.
(32) Każdej osobie powinno przysługiwać prawo dostępu do zebranych danych na jej temat, a wykonanie tego prawa powinno być na tyle łatwe, by każda osoba była świadoma przetwarzania i mogła zweryfikować jego zgodność z prawem. Dlatego też każdy podmiot danych powinien mieć prawo do uzyskania wiedzy, w szczególności informacji na temat celów, dla których dane są przetwarzane, podstawy prawnej, przez jaki okres i jacy odbiorcy otrzymują dane, w tym w państwach trzecich, w stosownych przypadkach zrozumiałych informacji o zasadach rządzących wszelkimi operacjami automatycznego przetwarzania, ich znaczeniu i ich zamierzonych skutkach, a także prawa do wniesienia skargi do organu nadzorczego i uzyskania informacji o jego danych kontaktowych. Podmioty danych powinny otrzymać kopię ich danych osobowych, które są przetwarzane. [Popr. 24]
(33) Państwom członkowskim należy zezwolić na przyjęcie środków legislacyjnych umożliwiających opóźnienie, lub ograniczenie lub odstąpienie od informowania osób, których dane dotyczą podmiotów danych o dostępie do ich danych osobowych, w zakresie i w czasie, w jakim takie częściowe lub kompletne ograniczenie stanowi konieczny i proporcjonalny środek w demokratycznym społeczeństwie, przy należytym uwzględnieniu słusznych praw podstawowych i uzasadnionych interesów danej osoby, aby zapobiec utrudnianiu urzędowych lub prawnych dochodzeń, śledztw lub procedur, aby zapobiec utrudnieniom w zapobieganiu przestępstw, ich wykrywaniu, prowadzeniu dochodzeń w ich sprawie i ściganiu lub wykonywaniu kar kryminalnych, by chronić bezpieczeństwo publiczne lub narodowe lub chronić osobę, które dane dotyczą, podmiot danych lub prawa i wolności innych osób. Administrator powinien dokonywać oceny za pośrednictwem konkretnego i indywidualnego badania każdego przypadku, czy powinno być zastosowane częściowe lub całkowite ograniczenie prawa dostępu do danych. [Popr. 25]
(34) Podmiot danych powinien zostać zawiadomiony o wszelkich ograniczeniach dostępu na piśmie, w tym o faktycznych i prawnych przyczynach ograniczenia.
(34a) Wszelkie ograniczenie praw podmiotu danych musi być zgodne z Kartą i europejską konwencją praw człowieka, jak zostało wyjaśnione w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, a zwłaszcza musi odbywać się z poszanowaniem istoty praw i wolności. [Popr. 26]
(35) Jeżeli państwa członkowskie przyjęły środki legislacyjne ograniczające całkowicie lub częściowo prawo dostępu, podmiot danych powinien mieć prawo wystąpienia do właściwego krajowego organu nadzorczego o sprawdzenie zgodności z prawem przetwarzania. Podmiot danych powinien zostać poinformowany o tym prawie. Jeżeli organ nadzorczy uzyskuje dostęp w imieniu podmiotu danych, podmiot ten powinien zostać poinformowany przez organ nadzorczy przynajmniej o tym, że organ ten przeprowadził wszystkie niezbędne weryfikacje oraz o ich wynikach, jeżeli chodzi o zgodność z prawem przedmiotowych operacji przetwarzania. Organ nadzorczy powinien także poinformować podmiot danych o jego prawie do uzyskania sądowych środków ochrony prawnej. [Popr. 27]
(36) Każda osoba powinna mieć prawo do poprawienia niedokładnych lub przetwarzanych niezgodnie z prawem danych osobowych jej dotyczących oraz prawo do ich usunięcia, jeżeli przetwarzanie takich danych jest niezgodne z głównymi zasadami ustanowionymi w przepisami niniejszej dyrektywie dyrektywy. O takim poprawieniu, uzupełnieniu lub usunięciu należy poinformować odbiorców, którym zostały ujawnione te dane, oraz osoby trzecie, od których pochodzą niedokładne dane. Administratorzy powinni również powstrzymać się od dalszego rozpowszechniania tych danych. Jeżeli dane osobowe przetwarzane są w toku dochodzenia i postępowania karnego, poprawianie, prawa do informacji, dostępu, usunięcia i ograniczenia przetwarzania mogą być wykonywane godnie zgodnie z przepisami krajowej procedury sądowej. [Popr. 28]
(37) Należy obciążyć administratora całkowitą odpowiedzialnością za przetwarzanie danych osobowych prowadzone przez niego samego lub w jego imieniu. W szczególności administrator powinien zapewnić zgodność każdej operacji przetwarzania z przepisami przyjętymi na mocy niniejszej dyrektywy i mieć obowiązek gotowości do wykazania tej zgodności. [Popr. 29]
(38) Ochrona prawa i wolności osób, których dane dotyczą w zakresie przetwarzania danych osobowych wymaga podjęcia odpowiednich środków technicznych i organizacyjnych w celu zagwarantowania spełnienia wymogów dyrektywy. By zapewnić zgodność z przepisami przyjętymi na mocy niniejszej dyrektywy, administrator powinien przyjąć polityki i wdrożyć odpowiednie środki, które są w szczególności zgodne z zasadą uwzględnienia ochrony danych już w fazie projektowania oraz zasadą domyślnej ochrony danych.
(39) Ochrona praw i wolności podmiotów danych a także zobowiązania i odpowiedzialność administratorów i podmiotów przetwarzających wymaga dokonania w niniejszej dyrektywie jasnego podziału obowiązków, w tym w przypadku gdy administrator określa cele i sposoby przetwarzania wspólnie z innymi administratorami danych oraz gdy operacja przetwarzania jest dokonywana w imieniu administratora. Podmiot danych powinien mieć prawo korzystania z przysługujących mu na mocy niniejszej dyrektywy praw wobec każdego ze współadministratorów. [Popr. 30]
(40) Działalność związana z przetwarzaniem danych powinna być udokumentowana przez administratora lub podmiot przetwarzający w celu zapewnienia lepszej zgodności z niniejszą dyrektywą. Każdy administrator i podmiot przetwarzający powinien być zobowiązany do współpracy z organem nadzorczym oraz do udostępniania mu, na żądanie, dokumentacji, tak by mogła ona służyć do monitorowania operacji przetwarzania.
(40a) Każda operacja przetwarzania danych osobowych powinna być udokumentowana w celu umożliwienia weryfikacji zgodności przetwarzania danych z prawem, samokontroli oraz zapewnienia odpowiedniej integralności i bezpieczeństwa danych. Taki zapis w dokumentacji powinien być udostępniany na żądanie organowi nadzorczemu w celu kontroli zgodności z przepisami niniejszej dyrektywy. [Popr. 31]
(40b) Ocena skutków w zakresie ochrony danych powinna być przeprowadzana przez administratora lub podmiot przetwarzający, jeżeli operacje przetwarzania - z racji swego charakteru, zakresu lub celów - mogą stwarzać szczególne zagrożenie dla praw i wolności podmiotów danych, i powinna obejmować w szczególności przewidywane środki, gwarancje i mechanizmy mające na celu zapewnienie ochrony danych osobowych z myślą o wykazaniu zgodności z przepisami niniejszej dyrektywy. Oceny skutków powinny dotyczyć stosownych systemów i procesów związanych z operacjami przetwarzania danych osobowych, a nie indywidualnych przypadków. [Popr. 32]
(41) W celu zagwarantowania skutecznej ochrony praw i wolności osób, których dane dotyczą poprzez działania prewencyjne, administrator lub podmiot przetwarzający powinien w określonych przypadkach konsultować się z organem nadzorczym przed przetwarzaniem. Ponadto jeśli ocena skutków w zakresie ochrony danych wykaże, że operacje przetwarzania mogą się wiązać z wysokim poziomem konkretnego ryzyka dla praw i wolności podmiotów danych, organ nadzorczy powinien być w stanie zapobiec przed rozpoczęciem operacji ryzykownemu przetwarzaniu, które jest niezgodne z niniejszą dyrektywą, oraz przedstawić propozycje zaradzenia tej sytuacji. Taka konsultacja może również zostać przeprowadzona w trakcie przygotowywania przez parlament narodowy środka ustawodawczego lub opartego na takim środku ustawodawczym środka, który określa charakter przetwarzania danych oraz ustanawia odpowiednie gwarancje. [Popr. 33]
(41a) W celu utrzymania bezpieczeństwa i zapobiegania przetwarzaniu z naruszeniem przepisów niniejszej dyrektywy administrator lub podmiot przetwarzający powinien ocenić ryzyko związane z przetwarzaniem oraz wdrożyć środki mające na celu ograniczenie tego ryzyka. Środki te powinny zapewnić odpowiedni poziom bezpieczeństwa, z uwzględnieniem stanu wiedzy naukowej oraz kosztów ich wdrożenia w stosunku do ryzyka oraz charakteru danych osobowych podlegających ochronie. Przy wprowadzaniu norm technicznych i środków organizacyjnych w celu zadbania o bezpieczeństwo przetwarzania należy sprzyjać neutralności pod względem technologicznym. [Popr. 34]
(42) Naruszenie ochrony danych osobowych, w braku odpowiedniej i szybkiej reakcji, może spowodować poważne szkody spowodować znaczną stratę ekonomiczną i szkody społeczne dla danej osoby, w tym dla reputacji danej osoby oszustwo dotyczące tożsamości. Z tego względu, administrator, niezwłocznie po powzięciu wiadomości o naruszeniu, powinien powiadomić o nim organ nadzorczy. Osoby, których dane osobowe lub prywatność mogłyby ucierpieć wskutek takiego naruszenia, powinny być niezwłocznie powiadamiane, aby umożliwić im podjęcie niezbędnych środków ostrożności. Naruszenie powinno być uznawane za mające niekorzystny wpływ na dane osobowe lub prywatność osoby fizycznej, jeżeli jego skutkiem mogą być np. kradzież lub sfałszowanie tożsamości, uszkodzenie ciała, poważne upokorzenie lub naruszenie dobrego imienia w związku z przetwarzaniem danych osobowych. Zawiadomienie powinno zawierać informacje o środkach podjętych przez usługodawcę w celu zaradzenia naruszeniu, a także zalecenia dla abonenta lub osoby, których ono dotyczy. Powiadomienia powinny być przekazywane podmiotom danych tak szybko, jak to możliwe, w ścisłej współpracy z organem nadzorczym oraz z poszanowaniem wytycznych wydanych przez ten organ. [Popr. 35]
(43) Przy określaniu szczegółowych przepisów dotyczących formy i procedur mających zastosowanie przy zgłaszaniu naruszeń ochrony danych osobowych należy odpowiednio uwzględnić okoliczności naruszenia, w tym zbadać, czy dane osobowe były zabezpieczone właściwymi technicznymi środkami ochrony, skutecznie ograniczającymi prawdopodobieństwo niewłaściwego wykorzystania danych. W tych przepisach i procedurach należy ponadto uwzględnić słuszne interesy właściwych organów, w przypadkach gdy przedwczesne ujawnienie mogłoby niepotrzebnie utrudnić badanie okoliczności naruszenia.
(44) Administrator lub podmiot przetwarzający powinien wyznaczyć osobę, która będzie pomagać danemu administratorowi lub podmiotowi w monitorowaniu i wykazywaniu zgodności przepisów przyjętych z przepisami przyjętymi na mocy niniejszej dyrektywy. Inspektor W przypadku, gdy kilka właściwych organów działa pod nadzorem organu centralnego, przynajmniej ten organ centralny powinien wyznaczyć takiego inspektora ochrony danych może zostać wyznaczony wspólnie przez szereg jednostek właściwego organu. Inspektorzy ochrony danych muszą być w stanie wykonywać swoje obowiązki i zadania niezależnie i skutecznie, w szczególności dzięki ustanowieniu zasad służących uniknięciu konfliktów interesów z innymi zadaniami wykonywanymi przez inspektora ochrony danych. [Popr. 36]
(45) Państwa członkowskie powinny zadbać o to, by przekazywanie danych dokonywane było wyłącznie w przypadku, gdy to konkretne przekazanie jest to konieczne do zapobiegania przestępstwom, prowadzenia dochodzeń w ich sprawie, wykrywania ich i ścigania albo wykonywania kar kryminalnych oraz gdy administrator w państwie trzecim lub organizacji międzynarodowej organizacja międzynarodowa jest właściwym organem publicznym w rozumieniu niniejszej dyrektywy. Przekazywanie może mieć miejsce w przypadkach, w których Komisja zdecydowała, że dane państwo trzecie lub organizacja międzynarodowa zapewnia odpowiedni poziom ochrony lub gdy wprowadzono odpowiednie gwarancje, lub gdy wprowadzono odpowiednie gwarancje w drodze prawnie wiążącego instrumentu. Dane przekazane właściwym organom publicznym w państwach trzecich nie powinny być dalej przetwarzane w celach innych niż te, dla których zostały przekazane. [Popr. 37]
(45a) Operacje wtórnego przekazania dokonywane przez właściwe organy w państwach trzecich lub organizacje międzynarodowe, którym dane osobowe zostały przekazane, powinny być dozwolone wyłącznie w przypadku, gdy operacja wtórnego przekazania jest niezbędna do tego samego konkretnego celu co początkowe przekazanie, a odbiorcą wtórnym jest także właściwy organ publiczny. Operacje wtórnego przekazania nie powinny być dozwolone na potrzeby ogólnych celów egzekwowania prawa. Właściwy organ, który dokonał początkowego przekazania, powinien zezwolić na operację wtórnego przekazania. [Popr. 38]
(46) Komisja może podjąć decyzję, która będzie obowiązywać w całej Unii, że niektóre państwa trzecie lub też jakieś terytorium lub sektor przetwarzający dane w państwie trzecim bądź organizacja międzynarodowa oferują odpowiedni poziom ochrony danych, gwarantując tym samym pewność prawną i jednolitość w całej Unii co do państw trzecich lub organizacji międzynarodowych uznawanych za zapewniające taki poziom ochrony. W takich przypadkach przekazywanie danych osobowych do tych państw może odbywać się bez potrzeby uzyskania dalszego zezwolenia.
(47) Zgodnie z podstawowymi wartościami, na których opiera się Unia, w szczególności ochroną praw człowieka, Komisja powinna wziąć pod uwagę sposób, w jaki dane państwo trzecie przestrzega zasad praworządności, dostępu do wymiaru sprawiedliwości, a także międzynarodowych norm i standardów ochrony praw człowieka.
(48) Komisja powinna mieć również możliwość uznania, że państwo trzecie lub terytorium bądź sektor przetwarzający dane w państwie trzecim lub organizacja międzynarodowa nie oferują odpowiedniego poziomu ochrony danych. W związku z tym przekazywanie danych osobowych do tego państwa trzeciego powinno być zakazane, chyba że opiera się ono na umowie międzynarodowej, odpowiednich gwarancjach lub odstępstwie. Należy przewidzieć możliwość odbywania konsultacji między Komisją a tymi państwami trzecimi lub organizacjami międzynarodowymi. Taka decyzja Komisji pozostaje jednak bez uszczerbku dla możliwości dokonywania przekazania na podstawie odpowiednich gwarancji zawartych w prawnie wiążącym instrumencie lub na podstawie odstępstwa ustanowionego w niniejszej dyrektywie. [Popr. 39]
(49) Przekazanie, które nie jest dokonane w oparciu o taką decyzję stwierdzającą odpowiedni stopień ochrony, powinno być dopuszczalne jedynie wtedy, gdy w prawnie wiążącym instrumencie prawnym wprowadzono odpowiednie gwarancje, zapewniające ochronę danych osobowych lub gdy administrator lub podmiot przetwarzający ocenili wszystkie okoliczności towarzyszące operacji przekazywania danych lub zestawowi takich operacji i, na podstawie tej oceny uznaje, że obowiązują odpowiednie gwarancje w zakresie ochrony danych osobowych. W przypadkach, w których brakuje podstawy do dokonywania przekazania należy umożliwić zastosowanie odstępstwa w celu ochrony żywotnych interesów podmiotu danych, lub innej osoby, lub ochrony słusznych interesów podmiotu danych, jeżeli prawo państwa członkowskiego przekazującego dane osobowe tak stanowi lub też jeżeli jest to konieczne dla zapobieżenia bezpośredniemu, poważnemu zagrożeniu dla bezpieczeństwa publicznego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, lub też, w indywidualnych przypadkach, na potrzeby zapobiegania przestępstwom, prowadzenia dochodzeń w ich sprawie, wykrywania ich lub ścigania lub w celu wykonywania kar kryminalnych, lub też, w indywidualnych przypadkach, do celów ustanowienia roszczeń prawnych, ich realizacji lub bronienia ich. [Popr. 40]
(49a) W przypadkach, gdy brakuje podstaw do dokonania przekazania, w razie potrzeby należy umożliwić zastosowanie odstępstwa w celu ochrony żywotnych interesów podmiotu danych lub innej osoby lub zabezpieczenia uzasadnionych interesów podmiotu danych, gdy prawo państwa członkowskiego przekazującego dane osobowe tak stanowi lub gdy jest to konieczne dla zapobieżenia bezpośredniemu, poważnemu zagrożeniu dla bezpieczeństwa publicznego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, lub też, w indywidualnych przypadkach, na potrzeby zapobiegania przestępstwom, prowadzenia dochodzeń w ich sprawie, wykrywania ich lub ścigania lub w celu wykonywania kar kryminalnych, lub też, w indywidualnych przypadkach, do celów ustanowienia roszczeń prawnych, ich realizacji lub ich bronienia. Odstępstwa te należy interpretować w sposób rygorystyczny i nie powinny one umożliwiać częstego, masowego i zorganizowanego przekazywania danych osobowych ani hurtowego przekazywania danych, które powinno być ograniczone do ściśle niezbędnych danych. Ponadto decyzja o przekazaniu powinna być podejmowana przez należycie uprawnioną osobę, operacja przekazania musi być udokumentowana, a dokumentacja ta musi być udostępniana na żądanie organowi nadzorczemu w celu kontroli zgodności przekazania z prawem. [Popr. 41]
(50) Przenoszenie danych osobowych ponad granicami może wiązać się z jeszcze większym ryzykiem niemożności wykonywania przez osoby fizyczne praw do ochrony danych osobowych, by chronić się przed niezgodnym z prawem wykorzystaniem lub ujawnieniem tych danych. Organy nadzorcze mogą jednocześnie uznać, że nie są w stanie rozpatrywać skarg lub prowadzić dochodzeń związanych z działalnością, która ma miejsce poza granicami ich państwa. Ich wysiłki zmierzające do wspólnej pracy w kontekście transgranicznym mogą także być hamowane przez niewystarczające uprawnienia w zakresie zapobiegania powyżej opisanym zjawiskom lub zaradzenia im oraz niespójne systemy prawne. Z tego względu należy promować ściślejszą współpracę między organami nadzorczymi w zakresie ochrony danych, by pomagać im w wymianie informacji z ich międzynarodowymi odpowiednikami.
(51) Utworzenie w państwach członkowskich organów nadzorczych, wykonujących swoje funkcje w sposób całkowicie niezależny jest koniecznym elementem ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych. Organy nadzorcze powinny monitorować stosowanie przepisów w sposób zgodny z niniejszą dyrektywą oraz przyczyniać się do ich spójnego stosowania w całej Unii, w celu ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania ich danych osobowych. W tym celu organu organy nadzorcze powinny współpracować ze sobą oraz z Komisją. [Popr. 42]
(52) Państwa członkowskie mogą powierzyć organowi nadzorczemu już wcześniej ustanowionemu w państwach członkowskich na mocy rozporządzenia (UE) ..../2014 odpowiedzialność za zadania spoczywające na organach nadzorczych, które mają zostać ustanowione na mocy niniejszej dyrektywy.
(53) Państwa członkowskie mogą ustanowić więcej niż jeden organu nadzorczy, w odzwierciedleniu swojej struktury konstytucyjnej, organizacyjnej i administracyjnej. Każdy organ nadzorczy powinien zostać wyposażony w odpowiednie zasoby finansowe i ludzkie, pomieszczenia i infrastrukturę, w tym wyposażenie techniczne oraz doświadczony i wykwalifikowany personel, niezbędne do skutecznego wykonywania swoich zadań, w tym zadań związanych ze wzajemną pomocą i współpracą z innymi organami nadzorczymi w całej Unii. [Popr. 43]
(54) Warunki ogólne członkostwa w organie nadzorczym powinny być określone w przepisach prawa każdego państwa członkowskiego i powinny w szczególności przewidywać, iż członkowie tego organu powinno powinni być wybierani przez parlament albo przez rząd państwa członkowskiego na podstawie konsultacji przeprowadzonych z parlamentem oraz obejmować regulacje dotyczące kwalifikacji i stanowiska tych członków. [Popr. 44]
(55) Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie także do działalności sądów krajowych, natomiast właściwość organów nadzorczych nie powinna obejmować przetwarzania danych osobowych wykorzystywanych przez sądy w ramach sprawowania wymiaru sprawiedliwości, by chronić niezawisłość sędziów podczas wykonywania przez nich zadań sądowych. Wyjątek ten powinien być jednak ściśle ograniczony do rzeczywistych zadań sądowych w sprawach sądowych i nie powinien mieć zastosowania do innych działań, w których sędziowie mogą brać udział, zgodnie z prawem krajowym.
(56) Aby zapewnić spójne monitorowanie i wykonanie niniejszej dyrektywy w całej Unii, organy nadzorcze powinny mieć w każdym państwie członkowskim te same obowiązki i faktyczne uprawnienia, w tym faktyczne uprawnienie do przeprowadzania dochodzenia, uprawnienie do dostępu do wszystkich danych osobowych i wszystkich informacji niezbędnych do realizacji każdej funkcji nadzorczej, uprawnienie do dostępu do wszelkich pomieszczeń administratora danych lub podmiotu przetwarzającego, w tym sprzętu wykorzystywanego do przetwarzania danych, oraz uprawnienie do przeprowadzania prawnie wiążących interwencji, podejmowania decyzji i nakładania sankcji, w szczególności w sprawach skarg od osób fizycznych oraz do udziału w postępowaniu sądowym. [Popr. 45]
(57) Każdy organ nadzorczy powinien rozpatrywać skargi zgłoszone przez podmiot danych oraz przeprowadzić stosowne dochodzenie. Dochodzenie na podstawie skargi powinno być prowadzone, z zastrzeżeniem kontroli sądowej, w zakresie odpowiednim do konkretnej sprawy. Organ nadzorczy powinien poinformować podmiot danych o postępach i wyniku skargi w rozsądnym terminie. Jeśli dana sprawa wymaga przeprowadzenia dalszego dochodzenia lub koordynacji z innym organem nadzorczym, podmiot danych, powinien zostać o tym niezwłocznie poinformowany.
(58) Organy nadzorcze powinny wspierać się wzajemnie w wykonywaniu swoich zadań oraz świadczyć sobie wzajemną pomoc, by zapewnić spójne stosowanie i egzekwowanie przepisów przyjętych na mocy niniejszej dyrektywy. Każdy organ nadzorczy powinien wykazywać gotowość do uczestnictwa we wspólnych operacjach. Organ nadzorczy, który otrzyma stosowny wniosek, powinien mieć obowiązek rozpatrzenia go w ustalonym terminie. [Popr. 46]
(59) Europejska Rada Ochrony Danych ustanowiona rozporządzeniem (UE) ..../2012 2014 powinna przyczyniać się do spójnego stosowania niniejszej dyrektywy na terytorium całej Unii, w tym poprzez doradzanie Komisji iinstytucjom unijnym, promowanie współpracy organów nadzorczych na terytorium całej Unii, a także powinna wydawać opinie dla Komisji w toku przygotowywania aktów delegowanych i wykonawczych na podstawie niniejszej dyrektywy. [Popr. 47]
(60) Każdy podmiot danych, powinien mieć prawo do złożenia skargi organowi nadzorczemu w dowolnym państwie członkowskim oraz do skorzystania z sądowego środka ochrony prawnej, jeśli uzna, że jego prawa wynikające z niniejszej dyrektywy są naruszane lub jeśli organ nadzorczy nie zareaguje na skargę albo nie podejmuje działania, pomimo iż jest ono niezbędne do ochrony praw podmiotu danych.
(61) Każdy organ, organizacja lub zrzeszenie działające w interesie publicznym a na celu ochronę praw i interesów podmiotów danych w zakresie ochrony ich danych i które i utworzone zgodnie z prawem państwa członkowskiego, powinny mieć prawo do złożenia skargi organowi nadzorczemu lub skorzystania z prawa do sądowego środka ochrony prawnej w imieniu podmiotów danych jeśli zostały przez nich należycie umocowane, lub też złożenia, niezależnie od skargi podmiotu danych własnej skargi, jeśli uzna, iż doszło do naruszenia ochrony danych osobowych. [Popr. 48]
(62) Każda osoba fizyczna lub prawna powinna mieć prawo do sądowego środka ochrony prawnej przeciwko dotyczącej jej decyzji organu nadzorczego. Postępowanie przeciwko organowi nadzorczemu należy wszcząć przed sądem państwa członkowskiego, w którym organ nadzorczy ma siedzibę.
(63) W celu zapewnienia skuteczności postępowań sądowych państwa członkowskie powinny zagwarantować szybkie przyjmowanie środków mających zaradzić lub zapobiec naruszeniom niniejszej dyrektywy.
(64) Każda szkoda, w tym szkoda niemajątkowa, jaką dana osoba może ponieść wskutek niezgodnego z prawem przetwarzania danych, powinna zostać wyrównana przez administratora lub podmiot przetwarzający, który może być zwolniony z odpowiedzialności w przypadku dowiedzenia, że szkoda nie powstała z jego winy, szczególnie wówczas gdy udowodni winę podmiotu danych, lub w przypadku siły wyższej. [Popr. 49]
(65) Na wszystkie osoby fizyczne i prawne, która nie przestrzegają niniejszej dyrektywy, niezależnie od tego czy działają na podstawie prawa prywatnego czy publicznego, powinny zostać nałożone kary. Państwa członkowskie powinny dopilnować, by kary były skuteczne, proporcjonalne i odstraszające oraz podjąć wszelkie środki mające na celu wykonanie tych kar.
(65a) Przekazywanie danych osobowych innym organom lub podmiotom niepublicznym w Unii jest zakazane, chyba że przekazanie jest zgodne z prawem, odbiorca danych ma siedzibę w jednym z państw członkowskich, nie istnieje żaden konkretny uzasadniony interes podmiotu danych zapobiegający przekazaniu, a przekazanie jest niezbędne w konkretnym przypadku, gdy administrator przekazuje dane w celu wykonania powierzonego mu na mocy prawa zadania lub w celu zażegnania bezpośredniego i poważnego zagrożenia dla bezpieczeństwa publicznego lub w celu zapobieżenia poważnemu naruszeniu praw osób fizycznych. Administrator powinien poinformować odbiorcę danych o celu przetwarzania i zawiadomić organ nadzorczy o przekazaniu. Odbiorca danych powinien zostać również poinformowany o ograniczeniach przetwarzania i powinien dopilnować ich przestrzegania. [Popr. 50]
(66) Aby spełnić cele niniejszej dyrektywy, a mianowicie chronić podstawowe prawa i wolności osób fizycznych, w szczególności ich prawo do ochrony danych osobowych, oraz by zagwarantować swobodny przepływ danych osobowych w Unii, należy przekazać Komisji uprawnienie do przyjmowania uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. W szczególności należy przyjąć akty delegowane dotyczące zawiadamiania organu nadzorczego o naruszeniach powinny zostać przyjęte w celu dalszego doprecyzowania kryteriów i warunków operacji przetwarzania wymagających oceny skutków w zakresie ochrony danych, kryteriów i wymogów dotyczących naruszeń ochrony danych osobowychoraz odpowiedniego poziomu ochrony zapewnianego przez państwo trzecie lub terytorium lub sektor, w którym odbywa się przetwarzanie w tym państwie trzecim, lub też organizację międzynarodową. Szczególnie ważne jest, aby w czasie swoich prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, zwłaszcza z Europejską Radą Ochrony Danych. W trakcie przygotowywania i opracowywania aktów delegowanych Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazanie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. [Popr. 51]
(67) Aby zagwarantować jednolite warunki wdrażania W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszej dyrektywy w zakresie dotyczącym dokumentacji przez administratorów danych i podmioty przetwarzające dane bezpieczeństwa przetwarzania, zwłaszcza w odniesieniu do norm szyfrowania, i zgłaszania organowi nadzorczemu naruszeń ochrony danych osobowych oraz odpowiedniego poziomu ochrony zapewnianego przez państwo trzecie lub terytorium lub sektor, w którym odbywa się przetwarzanie w tym państwie trzecim, lub też organizację międzynarodową, Komisji, należy powierzyć kompetencje Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję 6 . [Popr. 52]
(68) Środki dotyczące prowadzenia dokumentacji przez administratorów i podmioty przetwarzające, bezpieczeństwa przetwarzania, i zgłaszania organowi nadzorczego nadzorczemu naruszeń ochrony danych osobowych oraz odpowiedniego poziomu ochrony zapewnianego przez państwo trzecie albo terytorium lub sektor, w którym odbywa się przetwarzanie w tym państwie trzecim, lub też organizację międzynarodową powinny być przyjmowane w trybie procedury sprawdzającej, ze względu na powszechny zakres zastosowania stosowania tych aktów. [Popr. 53]
(69) Komisja powinna przyjąć akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie, jeśli, w należycie uzasadnionych przypadkach dotyczących państwa trzeciego, terytorium lub sektora, w którym przetwarzane są dane w tym państwie trzecim, lub w organizacji międzynarodowej, które nie zapewniają odpowiedniego poziomu ochrony, jest to bezwzględnie konieczne ze względu na potrzebę pilnych działań. [Popr. 54]
(70) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, mianowicie ochrona podstawowych praw i wolności osób fizycznych, w szczególności ich prawa do ochrony ich danych osobowych, oraz zapewnienie swobodnego przepływu danych osobowych w ramach całej Unii, nie mogą zostać osiągnięte w wystarczającym stopniu przez państwa członkowskie, natomiast lecz z uwagi na skalę i skutki proponowanego działania możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na szczeblu unijnym, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości, o której mowa w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wychodzi wykracza poza zakres niezbędny to, co jest niezbędne do osiągnięcia tego celu tych celów. Państwa członkowskie mogą ustanowić przepisy przewidujące wyższe standardy niż te przewidziane w niniejszej dyrektywie. [Popr. 55]
(71) Decyzję ramową 2008/977/WSiSW należy uchylić niniejszą dyrektywą.
(72) Dyrektywa nie powinna wpływać na przepisy szczególne dotyczące przetwarzania danych osobowych przez właściwe organy na potrzeby zapobiegania przestępstwom, prowadzenia dochodzeń w ich sprawie, wykrywania ich lub ścigania lub w celu wykonywania kar kryminalnych zawarte w aktach Unii przyjętych przed datą przyjęcia niniejszej dyrektywy, regulujące przetwarzanie danych osobowych między państwami członkowskimi lub dostęp wyznaczonych organów państw członkowskich do systemów informacyjnych ustanowionych na mocy Traktatów. W związku z tym, że z art. 8 Karty oraz z art. 16 TFUE wynika, iż podstawowe prawo do ochrony danych osobowych należy zapewnić w spójny i jednolity sposób w całej Unii, Komisja powinna, w terminie dwóch lat od wejścia w życie niniejszej dyrektywy, ocenić sytuację pod kątem stosunku niniejszej dyrektywy do aktów przyjętych przed datą przyjęcia niniejszej dyrektywy regulujących przetwarzanie danych osobowych między państwami członkowskimi lub dostęp wyznaczonych organów państw członkowskich do systemów informacyjnych ustanowionych na mocy Traktatów, w celu oceny potrzeby uzgodnienia tych przepisów szczególnych z niniejszą dyrektywą oraz powinna przedstawić odpowiednie wnioski mające na celu zapewnienie spójnych i jednolitych przepisów prawnych dotyczących przetwarzania danych osobowych przez właściwe organy lub dostępu wyznaczonych organów państw członkowskich do systemów informacyjnych ustanowionych na mocy Traktatów, a także przetwarzania danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii do celów zapobiegania przestępstwom, prowadzenia dochodzeń w ich sprawie, wykrywania ich lub ścigania, albo wykonywania kar kryminalnych w ramach zakresu stosowania niniejszej dyrektywy. [Popr. 56]
(73) Aby zagwarantować całościową i spójną ochronę danych osobowych w Unii umowy międzynarodowe zawarte przez Unię lub państwa członkowskie przed wejściem w życie niniejszej dyrektywy powinny zostać zmienione zgodnie z niniejszą dyrektywą. [Popr. 57]
(74) Niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dla przepisów dotyczących zwalczania niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz pornografii dziecięcej ustanowionych w dyrektywie 2011/93/UE Parlamentu Europejskiego i Rady 7 .
(75) Zgodnie z art. 6a Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Zjednoczone Królestwo i Irlandia nie są związane przepisami ustanowionymi w niniejszej dyrektywie w przypadkach, w których państwa te nie są związane przepisami regulującymi formy współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych lub współpracy policyjnej, które wymagają przestrzegania przepisów ustanowionych na podstawie art. 16 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
(76) Zgodnie z art. 2 i 2a Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie jest związana niniejszą dyrektywą ani nie ma ona do niej zastosowania. Ze względu na to, że niniejsza dyrektywa stanowi rozwinięcie dorobku Schengen w rozumieniu postanowień tytułu V Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Dania, zgodnie z art. 4 tego protokołu, w terminie sześciu miesięcy od daty przyjęcia niniejszej dyrektywy podejmuje decyzję czy dokona transpozycji dyrektywy do swojego prawa krajowego. [Popr. 58]
(77) W odniesieniu do Norwegii i Islandii, niniejsza dyrektywa stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 8 .
(78) W odniesieniu do Szwajcarii, niniejsza dyrektywa stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej między Unią Europejską i Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 9 .
(79) W odniesieniu do Lichtensteinu, niniejsza dyrektywa stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 10 .
(80) Niniejsza dyrektywa respektuje prawa podstawowe i jest zgodna z zasadami uznanymi w Karcie utrwalonej w Traktacie, w szczególności prawem do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, prawem do ochrony danych osobowych oraz prawem do skutecznego środka ochrony prawnej i rzetelnego procesu. Ograniczenia tych praw są zgodne z art. 52 ust. 1 karty, ponieważ są niezbędne do realizacji celów leżących w interesie ogólnym uznanych przez Unię lub ze względu na potrzebę ochrony praw i wolności innych osób.
(81) Zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną państw członkowskich i Komisji dotyczącą dokumentów wyjaśniających z dnia 28 września 2011 r. 11 , państwa członkowskie zobowiązały w uzasadnionych przypadkach dołączyć do zawiadomienia o swoich środkach transpozycji przynajmniej jeden dokument wyjaśniający związek między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów transpozycyjnych. W odniesieniu do niniejszej dyrektywy prawodawca uznaje przekazanie tych dokumentów za uzasadnione,
(82) Niniejsza dyrektywa nie powinna stanowić dla państw członkowskich przeszkody we wdrażaniu w krajowych przepisach o postępowaniu karnym środków zapewniających możliwość korzystania przez podmioty danych z prawa do informacji, dostępu, poprawienia, usunięcia i ograniczenia ich danych osobowych w toku postępowania karnego oraz ewentualnych ograniczeń tych praw,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
