Język postępowania: francuski(2016/C 211/42)
(Dz.U.UE C z dnia 13 czerwca 2016 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Tilly-Sabco (przedstawiciele: R. Milchior, F. Le Roquais, S. Charbonnel, adwokaci)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącej odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnosząca odwołanie podnosi cztery zarzuty.
Zarzut pierwszy opiera się na dokonanej przez Sąd błędnej wykładni art. 3 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję 2 . Komisja nie pozwoliła komitetowi na zbadanie w wyznaczonym terminie wszystkich niezbędnych elementów, w tym stawki refundacji, aby mógł on wydać swoją opinię w przedmiocie projektu rozporządzenia.
Zarzut drugi opiera się na błędnej wykładni art. 164 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych ("rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku") 3 . Skarżąca podnosi w szczególności, że Sąd niesłusznie uznał rozporządzenie wykonawcze nr 689/2013 za "okresowy instrument rolny".
Zarzut trzeci opiera się na braku uzasadnienia lub niewystarczającym uzasadnieniu rozporządzenia wykonawczego nr 689/ 2013 i dotyczy w szczególności uznania go za "rozporządzenie standardowe" oraz uzasadnienia ustalenia na poziomie zero stawki refundacji. Sposób ustalenia stawki refundacji nie podlega ponadto kontroli sądowej. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku dotyczące stopniowego obniżania stawek refundacji jest wewnętrznie sprzeczne.
Zarzut czwarty opiera się na naruszeniu prawa lub na oczywistym błędzie w ocenie, ponieważ Sąd nie dokonał poprawnej wykładni kryteriów z art. 164 ust. 3 rozporządzenia nr 1234/2007. Sąd potwierdził bowiem w przypadku niektórych kryteriów fakt, że Komisja uwzględniła w sposób dyskrecjonalny i bez przedstawienia uzasadnienia okres referencyjny 2009-2013, czyli okres wyjątkowo długi i miniony, zamiast roku 2013, czego wymagają stosowne przepisy, a w szczególności art. 164 ust 3 lit. a) rozporządzenia nr 1234/2007. Sąd dopuścił się też oczywistego błędu w ocenie, gdy uznał w szczególności, że różnica w cenie drobiu brazylijskiego nie wymagała wprowadzenia refundacji wywozowych celem zapewnienia równowagi na unijnym rynku mięsa drobiowego, jak również naturalnego rozwoju w zakresie cen i wymiany handlowej. Sąd uznał wreszcie, że Komisja dopuściła się błędu, podnosząc przed nim argumenty różne od argumentów przedstawionych przed komitetem zarządzającym.
