Język postępowania: francuski(2015/C 096/06)
(Dz.U.UE C z dnia 23 marca 2015 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)
Druga strona postępowania: Gilbert Szajner, Forge de Laguiole
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszący odwołanie podnosi dwa zarzuty na poparcie odwołania, a mianowicie naruszenie art. 65 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego 1 oraz naruszenie art. 8 ust. 4 tego rozporządzenia w związku z art. L 711-4 francuskiego code de propriété intellectuelle (kodeksu własności intelektualnej).
Według wnoszącego odwołanie Sąd może stwierdzić nieważność decyzji lub zmienić decyzję wyłącznie, jeśli w chwili jej przyjęcia istniała jedna z podstaw do stwierdzenia jej nieważności lub do jej zmiany spośród wskazanych w art. 65 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009. Sąd naruszył art. 65 ust. 2 przywołanego rozporządzenia, jeśli chodzi o zakres dokonanej przezeń kontroli zgodności z prawem, która powinna być ograniczona do okoliczności prawnych (w tym do orzecznictwa istniejącego w dniu przyjęcia decyzji) oraz do okoliczności faktycznych przedstawionych Izbie Odwoławczej. Sąd nie wykazał, że Izba Odwoławcza popełniła błąd w dniu przyjęcia zaskarżonej decyzji. Sąd zastąpił ocenę dokonaną przez Izbę Odwoławczą swoją oceną, a także dokonał oceny wyroku francuskiego Cour de cassation (sądu kasacyjnego) z dnia 10 lipca 2012 r., w odniesieniu do której wspomniana Izba Odwoławcza nie mogła zająć stanowiska.
Ponadto Sąd przeinaczył wyrok francuskiego Cour de cassation z dnia 10 lipca 2012 r., stwierdzając, że jest on "pozbawiony dwuznaczności jeżeli chodzi o zakres ochrony przysługującej z tytułu firmy i podlega stosowaniu w sposób generalny" oraz nadając mu w kontekście art. L 711-4 francuskiego code de propriété intellectuelle zakres, którego w sposób oczywisty nie posiada on wobec innych dokumentów zawartych w aktach sprawy.
Wreszcie Sąd popełnił błąd, określając sektory działalności spółki Forge de Laguiole w świetle kryteriów właściwych prawu znaków towarowych. Sąd powinien był określić sektory działalności spółki Forge de Laguiole poprzez odniesienie się do przeznaczenia i używania towarów sprzedawanych przez tę spółkę, a nie wyłącznie w odniesieniu do kryterium charakteru towaru.
