Język postępowania: grecki(2015/C 026/23)
(Dz.U.UE C z dnia 26 stycznia 2015 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouchagiar i P.J. Loewenthal)
Druga strona postępowania: Republika Grecka
Żądania wnoszącej odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Odwołanie jest oparte na jednym jedynym zarzucie: zdaniem wnoszącej odwołanie Sąd błędnie zinterpretował i zastosował art. 107 ust. 1 TFUE, uznając, że sporny środek nie przysparza korzyści kasynom publicznym. Zarzut ten dzieli się na trzy części.
W pierwszej kolejności zdaniem wnoszącej odwołanie w pkt 52-58 zaskarżonego wyroku Sąd naruszył art. 107 ust. 1 TFUE, stwierdzając, że na podstawie spornego środka kasynom publicznym nie zostaje przyznana korzyść w drodze pobierania niższej kwoty z tytułu wstępu, ponieważ wpłacane kwoty stanowią 80 % cen biletów wstępu otrzymywanych przez kasyna publiczne i prywatne.
W drugiej kolejności zdaniem wnoszącej odwołanie w pkt 59-68 zaskarżonego wyroku Sąd naruszył art. 107 ust. 1 TFUE, stwierdzając, że nie wystarcza, by Komisja oceniła korzyść przyznaną w drodze spornego środka jako bezpośrednią dyskryminację podatkową z mocy samego prawa, lecz że Komisja powinna była oprzeć istnienie korzyści na analizie ekonomicznej skutków spornego środka.
W trzeciej kolejności zdaniem wnoszącej odwołanie w pkt 74-80 zaskarżonego wyroku Sąd naruszył art. 107 ust. 1 TFUE, stwierdzając z jednej strony, że praktyka nieodpłatnego wstępu nie może zwiększać korzyści płynących ze spornego środka, jako że ten środek nie przysparza korzyści, oraz z drugiej strony, że aby móc uwzględnić argumentację Komisji, powinna ona była wykazać, że w praktyce liczba przyznanych nieodpłatnie biletów wstępu była nadmiernie wysoka w stosunku do celu uregulowania greckiego, w którym zezwolono na taką praktykę, co prowadziło do naruszenia warunków ustanowionych w tym uregulowaniu krajowym.
