(2014/C 252/03)(Dz.U.UE C z dnia 2 sierpnia 2014 r.)
grafika
Strona narodowa nowej obiegowej monety okolicznościowej o nominale 2 euro wyemitowanej przez Niderlandy
Obiegowe monety euro mają status prawnego środka płatniczego w całej strefie euro. W celu poinformowania ogółu społeczeństwa, a także podmiotów obracających monetami w ramach swojej działalności, Komisja ogłasza opis wszystkich nowych wzorów monet euro 1 . Zgodnie z konkluzjami Rady z dnia 10 lutego 2009 r. 2 państwom członkowskim strefy euro oraz państwom, które zawarły układ monetarny z Unią Europejską przewidujący emisję monet euro, przysługuje prawo do emisji okolicznościowych obiegowych monet euro, przy czym emisja ta musi spełniać określone warunki, a w szczególności monety muszą mieć nominał 2 euro. Monety okolicznościowe mają parametry techniczne zwykłych obiegowych monet o nominale 2 euro, lecz na ich stronie narodowej znajduje się wzór okolicznościowy mający istotne symboliczne znaczenie dla danego państwa lub całej Europy.
Państwo emitujące: Niderlandy
Upamiętniane wydarzenie: Oficjalne pożegnanie byłej królowej Beatrycze
Opis motywu: W wewnętrznej części monety znajdują się profile króla Wilhelma Aleksandra i byłej królowej Beatrycze. Po lewej stronie, w półkolu, umieszczono napis "WILLEM-ALEXANDER KONING DER NEDERLANDEN", a po prawej stronie, w półkolu - napis "BEATRIX PRINSES DER NEDERLANDEN". Między tymi dwoma napisami na górze znajduje się korona, a na dole znak mincerski i znak mennicy, a pomiędzy nimi rok emisji "2014".
Na zewnętrznym otoku monety umieszczonych jest dwanaście gwiazd flagi europejskiej.
Planowany nakład: 1 mln
Data emisji: maj 2014 r.
1 Zob. Dz.U. C 373 z 28.12.2001, s. 1, zawierający odniesienie do wszystkich stron narodowych monet, które zostały wyemitowane w 2002 r.
2 Zob. konkluzje Rady ds. Gospodarczych i Finansowych z dnia 10 lutego 2009 r. i zalecenie Komisji z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych wytycznych dotyczących narodowych stron i emisji monet euro przeznaczonych do obiegu (Dz.U. L 9 z 14.1.2009, s. 52).
