Skarga wniesiona w dniu 24 stycznia 2011 r. - Martinair Holland NV przeciwko Komisji Europejskiej(Sprawa T-67/11)
(2011/C 95/15)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 26 marca 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Martinair Holland NV (Haarlemmermeer, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat R. Wesseling)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności art. 1-7 decyzji w całości lub w części lub
– obniżenie grzywien nałożonych w art. 5 decyzji, oraz
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Dokonanie kontroli legalności i stwierdzenie nieważności, na podstawie art. 263 i art. 261 TFUE oraz art. 31 rozporządzenia nr 1/2003, decyzji Komisji C(2010) 7694 wersja ostateczna z dnia 9 listopada 2010 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 porozumienia między Konfederacją Szwajcarską a Wspólnotą Europejską w sprawie transportu lotniczego (Sprawa COMP/39.258 - Lotniczy przewóz towarów) skierowanej do Martinair Holland N.V. oraz, tytułem żądania ewentualnego, obniżenie nałożonej grzywny.
W uzasadnieniu skarżąca podnosi dwa zarzuty.
1) Po pierwsze skarżąca zarzuca, że:
– Komisja uchybiła obowiązkowi uzasadnienia ciążącemu na niej na podstawie art. 296 TFUE i art. 41 Karty (prawo do dobrej administracji) ze względu na to, że nie jest możliwe ustalenie na podstawie decyzji charakteru i zakresu naruszenia (naruszeń); z jednej strony sentencja decyzji wyraźnie wskazuje cztery (prawdopodobnie jednolite i ciągłe) naruszenia dotyczące odmiennych grup adresatów, różnych okresów i szlaków geograficznych. Z drugiej strony uzasadnienie nie jest oparte na żadnym z tych czterech szczegółowych naruszeń ani się do nich nie odnosi;
– w zakresie w jakim Sąd nie może w pełni dokonać kontroli legalności uzasadnienia decyzji z powodu braku (wystarczająco jasnego) rozumowania, Komisja naruszyła podstawowe uprawnienia procesowe skarżącej; w szczególności skarżąca podnosi, że decyzja narusza prawo do dobrej administracji; prawo do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu oraz domniemanie niewinności i prawa do obrony zgodnie z art. 41, 47 i 48 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.
2) Po drugie skarżąca zarzuca, że Komisja popełniła oczywiste błędy w ocenie przy ustalaniu grzywny z naruszeniem rozporządzenia nr 1/2003(1), wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien oraz naruszyła zasady proporcjonalności, równości traktowania i obowiązek uzasadnienia niezgodnie z art. 41 i 49 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 296 TFUE oraz innymi podstawowymi zasadami prawa UE. W tym względzie skarżąca twierdzi, że:
– po pierwsze Komisja popełniła oczywiste błędy w ocenie naruszając wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien oraz zasady proporcjonalności i równości traktowania wliczając obrót związany ze stawkami i lotami z powrotem przy obliczaniu wartości sprzedaży;
– po drugie Komisja popełniła oczywiste błędy w ocenie wagi naruszenia uchybiając rozporządzeniu nr 1/2003, wytycznym w sprawie metody ustalania grzywien oraz zasadom proporcjonalności;
– po trzecie Komisja naruszyła rozporządzenie nr 1/2003, wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien oraz zasadę proporcjonalności uwzględniając uregulowania prawne jako okoliczność łagodzącą w celu obniżenia grzywny tylko o 15 %;
– po czwarte Komisja naruszyła ciążący na niej obowiązek uzasadnienia w odniesieniu do obliczenia grzywny niezgodnie z art. 296 TFUE i art. 41 Karty.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. 2003 L 1, s. 1).
