Skarga wniesiona w dniu 29 grudnia 2010 r. - Republika Grecka przeciwko Komisji(Sprawa T-588/10)
(2011/C 89/41)
Język postępowania: grecki
(Dz.U.UE C z dnia 19 marca 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Republika Grecka (przedstawiciele: I. Chalkias, E. Lefteriotou i X. Basakou)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
Skarżąca wnosi do Sądu o:
– uwzględnienie skargi;
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 4 listopada 2010 r. "wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW)" w części dotyczącej korekt finansowych na niekorzyść Republiki Greckiej;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W swojej skardze Republika Grecka wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2010/668/UE z dnia 4 listopada 2010 r. "wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW)", notyfikowanej jako dokument nr C(2010) 7555 wersja ostateczna i opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej L 288 z dnia 5 listopada 2010 r., s. 24 (Dz.U. L 288, s. 24), w części dotyczącej korekt finansowych na jej niekorzyść w zakresie a) pomocy bezpośredniej - grunty uprawne, b) uprawy tytoniu, c) zasady wzajemnej zgodności, d) suszonych winogron, e) wysp Morza Egejskiego oraz f) premii na zwierzęta.
W odniesieniu do korekty dotyczącej pomocy bezpośredniej - grunty uprawne skarżąca powołuje się w pierwszej kolejności na brak ważnej podstawy prawnej stosowania dawnych wytycznych do nowej wspólnej polityki rolnej (WPR) i do nowego systemu płatności jednolitej, jak również na brak zdefiniowania w tym nowym systemie kontroli głównych i pomocniczych, tak aby mogły być stosowane ryczałtowe kwoty korekt.
W drugiej kolejności skarżąca podkreśla, że stosowanie dawnych wytycznych do nowej WPR narusza poważnie zasadę proporcjonalności.
W trzeciej kolejności skarżąca twierdzi, że nałożenie korekty, w niniejszym przypadku w ponad trzykrotnej wysokości, stanowi naruszenie zasady uzasadnionych oczekiwań, ponieważ wskutek orzeczeń sądowych nie było możliwe odnowienie lub uzupełnienie systemu identyfikacji działek rolnych - systemu informacji geograficznej (LPIS-GIS) i Grecja uzgodniła z UE plan działania w celu uzupełnienia LPIS-GIS, który to plan był ściśle przestrzegany.
W czwartej kolejności skarżąca utrzymuje, że: a) okoliczności faktyczne zostały źle i błędnie ocenione (jeśli chodzi o podnoszone spóźnione przeprowadzenie i złą jakość kontroli na miejscu) oraz b) z porównania danych LPIS-GIS, które zostały użyte dla roku złożenia wniosków 2006, z kompletnymi i wiarygodnymi danymi LPIS-GIS z roku 2009 - jak Komisja mogła sprawdzić w drodze kontroli na miejscu - wynika, że różnice i błędy są znikome i nie przekraczają 2,5 %.
W odniesieniu do korekty w zakresie tytoniu skarżąca powołuje się w pierwszej kolejności na błędną wykładnię i błędne zastosowanie art. 31 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005(1), ponieważ braki zarzucane przez UE nie stworzyły żadnego ryzyka dla EFOGR.
W drugiej kolejności skarżąca podkreśla, że warunki przyznania premii zostały ustalone wyczerpująco i wyłącznie w art. 5 rozporządzenia (EWG) nr 2075/92(2), w związku z czym Komisja niezgodnie z prawem ustanowiła w art. 16 ust 1 rozporządzenia (WE) nr 2848/1998(3) - jako dodatkowy warunek przyznania premii - że tytoń musi zostać dostarczony pierwszemu przetwórcy do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku zbiorów (spóźnione dostawy tytoniu).
W trzeciej kolejności skarżąca zwraca uwagę na to, że art. 16 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2848/1998 narusza zasadę proporcjonalności, zważywszy, że kilkudniowe opóźnienie w dostawie tytoniu, za które nie ponoszą odpowiedzialności producenci tytoniu, lecz przedsiębiorstwa nabywające tytoń, pozbawia producentów całości ich rocznych przychodów, przy czym nie następuje obowiązkowe stopniowanie/obniżenie premii, oraz narusza także art. 39 ust. 1 lit. b) TFUE i art. 3 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 2075/92.
W czwartej kolejności skarżąca utrzymuje, że niezgodne z prawem jest pozbawienie producentów premii z powodu kilkudniowego opóźnienia w dostawie tytoniu, tym bardziej, że przedsiębiorstwo powołało się na istnienie nadzwyczajnych okoliczności, które nie pozwoliły mu przedstawić na czas listów gwarancyjnych i uczestniczyć w dostawach tytoniu.
W piątej kolejności skarżąca podnosi, że Komisja niesłusznie przyjęła, że przeniesienie umów na uprawę nie jest dopuszczalne na podstawie rozporządzenia (EWG) nr 2075/92 i rozporządzenia (WE) nr 2848/98.
W szóstej kolejności skarżąca utrzymuje, że a) art. 5 i 6 ust. 2 tiret drugie rozporządzenia nr 2075/92 zostały błędnie ocenione i zastosowane w odniesieniu do zatwierdzenia trzech pierwszych przetwórców, którzy nie mieli własnych urządzeń (niedopuszczalni przetwórcy) oraz że b) Komisja nie uwzględniła w szczególności danych centrum przetwarzania tytoniu Grecji Centralnej A.T.P.L.
W odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności skarżąca powołuje się w pierwszej kolejności na brak ważnej podstawy prawnej nałożenia korekty w tym zakresie.
W drugiej kolejności skarżąca podkreśla, że niedopuszczalne jest zastosowanie ze skutkiem wstecznym przepisów, o których mowa w dokumencie AGRI 64043 z dnia 9 czerwca 2006 r., do roku 2005 będącego przedmiotem kontroli.
W trzeciej kolejności skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła obowiązek współpracy nałożony w traktacie, ponieważ rok 2005 był pierwszym rokiem stosowania nowego systemu oraz z tego względu, że zastosowała się ona natychmiast i w pełni do zaleceń Unii Europejskiej, tak że również zgodnie z ogólną zasadą słuszności korekty w wysokości 10 % w nowym zakresie zobowiązań nie są uzasadnione.
W czwartej kolejności skarżąca utrzymuje, że Komisja popełniła błąd w ocenie okoliczności faktycznych w odniesieniu do sześciu punktów przytoczonych przez Unię Europejską.
W odniesieniu do suszonych winogron skarżąca twierdzi w pierwszej kolejności, że niezgodne z prawem i nieuzasadnione korekty opierają się na błędzie faktycznym oraz na błędnej ocenie okoliczności faktycznych i art. 3 ust. 2 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1621/1999(4).
W drugiej kolejności skarżąca podkreśla, że pomnożenie przez pięć z 2 do 10 % korekty stosowanej do suszonych winogron między okresem 2002-2003 a okresem 2003-2004 oraz okoliczność, że ta korekta uległa bardziej niż podwojeniu z 10 do 25 % między okresami 2003-2004, 2004-2005 i następnym okresem 2005-2006, są wynikiem błędnego zastosowania wytycznych w sprawie korekt ryczałtowych i wadliwej oceny okoliczności faktycznych. Stanowi to ponadto oczywiste naruszenie zasady proporcjonalności i przekroczenie uprawnień Unii Europejskiej.
W trzeciej kolejności skarżąca utrzymuje, że a) pomnożenie przez pięć korekty z 5 % stosowanej do suszonych winogron korynckich dla okresu 2004-2005 do 25 % dla okresu 2005-2006 stanowi błędną wykładnię i błędne zastosowanie wytycznych w sprawie korekt ryczałtowych, oczywiste naruszenie zasady proporcjonalności i przekroczenie uprawnień Unii Europejskiej w odniesieniu do nałożenia korekty oraz że b) ustalenie 5 % dla okresu 2004/2005, w którym nie została przyznana żadna pomoc dla działek przeznaczonych pod uprawę winorośli, które to działki nie osiągnęły minimalnej wydajności, jest arbitralne i nieuzasadnione.
W czwartej kolejności skarżąca powołuje się na błędną ocenę okoliczności faktycznych dotyczących podnoszonych błędów w rejestrach winnic, identyfikacji i pomiaru działek przeznaczonych pod uprawę winorośli.
W piątej kolejności skarżąca podkreśla błędną ocenę okoliczności faktycznych, jeśli chodzi o podnoszone braki w wymogach w zakresie zarządzania i kontroli środka.
W odniesieniu do wysp Morza Egejskiego skarżąca powołuje się w pierwszej kolejności na naruszenie powagi rzeczy osądzonej, jako że w swoim wyroku z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-175/03 Grecja przeciwko Komisji (nieopublikowanym w Zbiorze) Trybunał Sprawiedliwości stwierdził nieważność korekty finansowej, która została nałożona w tym zakresie dla tych samych lat, oraz pomocniczo na naruszenie art. 264 i 266 TFUE.
W drugiej kolejności skarżąca wskazuje na błędną wykładnię i błędne zastosowanie art. 7 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1258/1999(5), który stanowi, że korekty są nakładane zgodnie z regułą 24 miesięcy, lub pomocniczo na naruszenie istotnych wymogów proceduralnych bądź brak kompetencji Unii Europejskiej ratione temporis do nałożenia w 2010 r. korekty opartej na jej piśmie z dnia 17 sierpnia 2000 r.; ponadto twierdzi, że nałożenie w 2010 r. korekt dotyczących niedociągnięć w systemie kontroli dla 1999, 2000 i 2001 r. narusza ogólne zasady pewności prawa, rozsądnego terminu i działania Unii Europejskiej we właściwym czasie z tego powodu, że postępowanie trwało nadmiernie długo, co nie miało żadnego uzasadnienia.
Wreszcie w odniesieniu do premii na zwierzęta skarżąca powołuje się w pierwszej kolejności na nieważność postępowania dotyczącego rozliczenia rachunków z powodu braku kompetencji Komisji ratione temporis do nałożenia korekt finansowych, a w drugiej kolejności na błędną ocenę okoliczności faktycznych i naruszenie zasady proporcjonalności w odniesieniu do oceny ryzyka, jakie stanowią dla funduszu problemy, o których tu mowa.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej.
(2) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2075/92 z dnia 30 czerwca 1992 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku surowca tytoniowego.
(3) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2848/98 z dnia 22 grudnia 1998 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2075/92 w zakresie systemu premii, określania kwot produkcyjnych i przyznawania specjalnej pomocy grupom producentów w sektorze surowca tytoniowego.
(4) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1621/1999 z dnia 22 lipca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/96 w odniesieniu do pomocy odnoszącej się do uprawy winogron przeznaczonych do produkcji niektórych odmian winogron suszonych.
(5) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1258/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej.
