Konferencja na temat różnorodności biologicznej - Nagoja 2010.

Konferencja na temat różnorodności biologicznej - Nagoja 2010

P7_TA(2010)0353

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 października 2010 r. w sprawie strategicznych celów UE na 10. posiedzenie Konferencji Stron Konwencji o różnorodności biologicznej, które odbędzie się w dniach 18-29 października 2010 r. w Nagoi (Japonia)

(2011/C 371 E/04)

(Dz.U.UE C z dnia 20 grudnia 2011 r.)

Parlament Europejski,

– uwzględniając 10. posiedzenie Konferencji Stron Konwencji ONZ o różnorodności biologicznej (KRB), które odbędzie się w dniach 18-29 października 2010 r. w Nagoi w Japonii,

– uwzględniając pytanie do Komisji i Rady w sprawie strategicznych celów UE na 10. posiedzenie Konferencji Stron Konwencji o różnorodności biologicznej, które odbędzie się w dniach 18-29 października 2010 r. w Nagoi w Japonii (O-0111/2010 - B7-0467/2010, O-0112/2010 - B7-0468/2010),

– uwzględniając szczyt Rady Europejskiej w Goteborgu w 2001 r., na którym uzgodniono, że w ramach strategii UE na rzecz zrównoważonego rozwoju do 2010 r. ograniczy się utratę różnorodności biologicznej,

– uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z 25-26 marca 2010 r., w szczególności ust. 14,

– uwzględniając sprawozdanie otwartej grupy roboczej ad hoc ds. przeglądu stosowania Konwencji o różnorodności biologicznej na temat prac jej trzeciego posiedzenia w dniach 24-28 maja 2010 r. oraz wstępny plan strategiczny na okres po 2010 r.,

– uwzględniając sprawozdanie z dziewiątego posiedzenia otwartej grupy roboczej ad hoc do spraw dostępu i podziału korzyści (ABS) w dniach 22-28 marca 2010 r. oraz projekt protokołu w sprawie ABS (załączniki z Cali i Montrealu),

– uwzględniając art. 115 ust. 5 oraz art. 110 ust. 2 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że KRB jest najszerszym światowym porozumieniem w sprawie ochrony różnorodności biologicznej; mając na uwadze, że podpisały ją 193 strony, w tym 27 państw członkowskich UE oraz Unia Europejska,

B. mając na uwadze, że Rok Różnorodności Biologicznej ogłoszony przez Organizację Narodów Zjednoczonych powinien stać się impulsem politycznym służącym skuteczniejszej realizacji wszystkich trzech celów KRB: ochrony różnorodności biologicznej, jej zrównoważonego wykorzystywania, a także sprawiedliwego i równego podziału korzyści wynikających z wykorzystania zasobów genetycznych,

C. mając na uwadze szacunki Banku Światowego, według których podstawą bytu 60 mln rdzennej ludności są lasy; mając na uwadze, że wylesianie stanowi ogromną przeszkodę w realizacji milenijnych celów rozwoju, z uwagi na utratę usług ekosystemowych spełnianych przez lasy (takich jak opady, zapobieganie erozji gleby oraz oczyszczanie wód),

D. mając na uwadze, że sprawozdanie w sprawie "niebieskiego dwutlenku węgla" opublikowane przez FAO, UNEP i IUCN w październiku 2009 r. pokazuje, że degradacja obszarów przybrzeżnych (wskutek nadmiernych połowów, niszczenia namorzynów oraz eutrofizacji) oraz niszczenie siedlisk morskich stanowią poważne zagrożenie dla zdolności oceanów do absorpcji CO₂, wskutek czego są one źródłem poważnych obaw w dziedzinie polityki klimatycznej,

E. mając na uwadze, że należy usunąć poważne braki we wdrażaniu programów roboczych KRB,

F. mając na uwadze, że ochrona różnorodności biologicznej stanowi kluczowy warunek osiągnięcia milenijnych celów rozwoju (MCR) oraz że cel różnorodności biologicznej na 2010 r. włączono w 2006 r. jako nowy punkt w ramach MCR nr 7 ("Zapewnienie zrównoważonego rozwoju środowiska naturalnego"),

G. mając na uwadze, że Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych ogłosiło rok 2010 Międzynarodowym Rokiem Różnorodności Biologicznej; mając na uwadze, że tematem Międzynarodowego Dnia Różnorodności Biologicznej w 2010 r. jest "Bioróżnorodność na rzecz rozwoju i ograniczania ubóstwa",

H. mając na uwadze, że 70 % ubogich ludzi na świecie żyje na obszarach wiejskich, a ich egzystencja i dobrobyt bezpośrednio zależą od różnorodności biologicznej oraz że uboga ludność miejska jest również zależna od różnorodności biologicznej ze względu na funkcje ekosystemowe, takie jak utrzymanie dobrej jakości wody i powietrza oraz rozkład odpadów,

Pilna potrzeba działania

1. wyraża ogromne zaniepokojenie faktem, że nie zrealizowano światowego celu na rok 2010 w zakresie różnorodności biologicznej zakładającego znaczne obniżenie tempa jej utraty, ani też celu UE w zakresie zahamowania utraty różnorodności biologicznej;

2. wyraża głębokie zaniepokojenie faktem, że w ramach międzynarodowych strategii politycznych nie uznaje się zahamowania utraty różnorodności biologicznej za kwestię pilną;

3. jest głęboko zaniepokojony stałym wzrostem nielegalnego wykorzystywania zasobów genetycznych i szerzącym się na świecie piractwem biologicznym;

4. podkreśla, że przy odpowiednich zasobach i woli politycznej istnieją narzędzia pozwalające obniżyć na większą skalę poziom utraty różnorodności biologicznej; wyraża przekonanie, że istnieje wiele powiązań pomiędzy ochroną klimatu, realizacją milenijnych celów rozwoju oraz hamowaniem utraty różnorodności biologicznej;

5. wzywa Komisję i państwa członkowskie do objęcia roli przewodniej podczas COP 10 w celu przekonania wszystkich stron o naglącej potrzebie działania; w związku z tym wzywa Komisję i państwa członkowskie do jak najszybszego podania swojego stanowiska do publicznej wiadomości, przed konferencją COP 10;

6. aby umożliwić odgrywanie takiej wiodącej roli, zdecydowanie zachęca Komisję i państwa członkowskie do ujednolicenia stanowiska i zwiększenia tempa i skuteczności ich wewnętrznych procedur decyzyjnych, by umożliwić szybkie zawarcie porozumienia w sprawie wewnętrznego stanowiska UE, które zostanie zaprezentowane podczas COP 10, oraz przeznaczenie większych zasobów i więcej czasu na dyplomatyczne wysiłki podejmowane wobec krajów trzecich;

7. uważa za niekonsekwentne i godne pożałowania, że organizująca konferencję Japonia, w ramach innych forów takich jak konwencja CITES i Komisja IWC, udaremniła istotne postępy w zakresie ochrony zagrożonych gatunków morskich, takich jak tuńczyk błękitnopłetwy i wieloryby;

Gospodarka

8. podkreśla, że w prowadzonych badaniach takich jak analiza pt. "Ekonomia ekosystemów i różnorodności biologicznej" (TEEB), szacuje się spadek poziomu jakości życia spowodowany utratą różnorodności biologicznej na 50 miliardów euro rocznie (tuż poniżej 1 % PKB), przewidując jego wzrost do 14 trylionów euro (czyli do 7 % szacunkowego PKB) w 2050 r.; podkreśla, że analiza TEEB wykazała, że zysk z inwestowania w ochronę różnorodności biologicznej jest do 100 razy większy;

9. stoi na stanowisku, że decyzje, które należy podjąć w trakcie COP 10, powinny w szczególności odzwierciedlać wyniki analizy TEEB i bazować na wynikających z niej zaleceniach, tj. aby rachunki krajowe odzwierciedlały koszty utraty różnorodności biologicznej oraz jej wartość; podkreśla, że, w innym wypadku nie będzie możliwości monitorowania przyszłego finansowego i gospodarczego wpływu obecnego kryzysu w zakresie różnorodności biologicznej na gospodarkę; podkreśla, że więcej uwagi należy poświęcić badaniu i zatwierdzaniu instrumentów rynkowych takich jak tzw. "habitat-banking" i opłaty za korzystanie z funkcji ekosystemów, aby zapewnić, że na ochronę różnorodności biologicznej przeznaczane będą stosowne środki finansowe;

10. podkreśla potrzebę tworzenia i ulepszania metod precyzyjnej oceny finansowych korzyści z usług w zakresie funkcjonowania ekosystemów, a w związku z tym do oszacowania kosztów utraty różnorodności biologicznej; wyraża przekonanie, że pozwoli to zgromadzić cenne dla decydentów politycznych dane, przygotować kampanie pogłębiające wiedzę w tym zakresie oraz przyczynić się do szerzej zakrojonej dyskusji w społeczeństwie;

11. podkreśla, że różnorodność biologiczna i ekosystemy przynoszą wspólne korzyści i muszą być postrzegane jako wspólne dobro; zauważa jednak z niepokojem, że społeczności lokalne otrzymują często niewielką zapłatę za usługi, jakie pomagają wygenerować, lub nie otrzymują jej wcale, podczas gdy to one są w największym stopniu dotknięte utratą różnorodności biologicznej i upadkiem usług ekosystemowych; nalega zatem na decydentów w Nagoi, aby zdefiniowali narzędzia polityczne, których celem będzie rozwiązanie problemu nierównej dystrybucji korzyści czerpanych z natury, a także aby stworzyli możliwości udzielania wsparcia finansowego i technicznego społecznościom i jednostkom działającym zgodnie z zasadą prawidłowego gospodarowania zasobami naturalnymi;

Plan strategiczny KRB

Ogólna misja do roku 2020 oraz wizja na rok 2050

12. nalega, aby Komisja i państwa członkowskie poparły w całości ambitną misję KRB, która zakłada, że do roku 2020: zahamowana zostanie utrata różnorodności biologicznej, a korzyści płynące z różnorodności biologicznej oraz usług w zakresie funkcjonowania ekosystemów będą rozdzielane sprawiedliwie; wzywa Komisję i państwa członkowskie do zobowiązania się do założeń "Wizji 2050", co pozwoli zadbać o ochronę ekosystemów, nadanie im odpowiedniej wartości i przywracanie do poprzedniego stanu;

Cele strategiczne oraz główne założenia na rok 2020

13. wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania realizacji mierzalnych, ambitnych i realistycznych celów pośrednich przewidzianych na konkretne terminy, zwłaszcza zaś do zapewnienia, iż do roku 2020:

– każdy będzie świadom znaczenia różnorodności biologicznej oraz działań, jakie może podejmować na rzecz jej ochrony

– wartość różnorodności biologicznej oraz możliwości wynikające z jej ochrony i zrównoważonego wykorzystywania zostaną uwzględnione w rachunkach krajowych oraz strategiach politycznych na rzecz rozwoju i ograniczania ubóstwa

– zlikwidowane zostaną dotacje szkodliwe dla różnorodności biologicznej

– strony opracują i zrealizują plany zmierzające do zwiększenia wydajności zasobów, ograniczenia ich marnotrawienia oraz utrzymania eksploatacji zasobów w granicach nieszkodliwych dla środowiska

– wylesianie netto będzie równe zeru i zatrzymana zostanie utrata i degradacja naturalnych siedlisk oraz będzie się wspierać kraje rozwijające się w zrównoważonym zarządzaniu zasobami leśnymi

– zahamuje się nadwerężanie ekosystemów morskich poprzez prowadzenie nadmiernych połowów i wyeliminuje szkodliwe praktyki połowowe

– położy się kres wprowadzaniu gatunków inwazyjnych do ekosystemów i zasiedlaniu ich tymi gatunkami

– pod ochroną znajdzie się co najmniej 20 % obszarów lądowych, słodkowodnych i morskich

– zostanie zwiększony wpływ różnorodności biologicznej oraz ekosystemów lądowych, słodkowodnych i nadmorskich na sekwestrację i magazynowanie gazów cieplarnianych

– zapobiegnie się wyginięciu znanych nam gatunków zagrożonych

– 15 % zdegradowanych ekosystemów zostanie przywróconych do poprzedniego stanu

– nastąpi podział korzyści wynikających z wykorzystania zasobów genetycznych oraz uruchomiony zostanie fundusz dostępu i podziału korzyści

– zostaną podjęte działania w zakresie zaangażowanego planowania, zarządzania wiedzą i budowania potencjału, powstaną systemy pozwalające chronić wiedzę tradycyjną, tradycje i zwyczaje ludności rdzennej w zakresie zrównoważonego wykorzystywania różnorodności biologicznej

– zwiększone zostaną możliwości (zasoby ludzkie i finansowe) realizowania zapisów konwencji

– zostanie zahamowana utrata różnorodności biologicznej roślin uprawnych i zwierząt hodowlanych w ekosystemach rolnych oraz ich odpowiedników żyjących w stanie dzikim;

Wskaźniki

14. podkreśla potrzebę określenia konkretnych, opartych na danych naukowych wskaźników, by oceniać postępy w realizacji strategicznych celów i założeń;

15. z zadowoleniem przyjmuje wprowadzenie w ramach UE narzędzi, takich jak portal europejskiego systemu informacji o różnorodności biologicznej (BISE) oraz wyznaczony przez Europejską Agencję ds. Środowiska (EAŚ) poziom odniesienia w zakresie różnorodności biologicznej; stoi na stanowisku, że narzędzia te są porównywalne i można je wykorzystać do zwiększenia skuteczności porozumień międzynarodowych oraz działań podejmowanych w ramach konwencji;

Dostęp do zasobów genetycznych i podział korzyści (ABS)

16. podkreśla, że aby wypracować szersze porozumienie w sprawie strategicznego planu działania konwencji na okres po 2010 r., należy pomyślnie zakończyć negocjacje w sprawie międzynarodowego systemu ABS podczas COP 10, co powinno zaowocować protokołem do KRB zawierającym zarówno prawnie wiążące jak i niewiążące postanowienia;

17. potwierdza zasadę, że formy życia i procesy życiowe nie mogą być przedmiotem patentów; podkreśla zatem potrzebę utrzymania "wyłączenia hodowców", zgodnie z Międzynarodową konwencją o ochronie nowych odmian roślin;

18. podkreśla, że protokół w sprawie ABS musi gwarantować przejrzystość, pewność prawną oraz przewidywalność w odniesieniu do dostępu do zasobów genetycznych, a także sprawiedliwy i równy podział korzyści wynikających z wykorzystywania zasobów genetycznych, ich pochodnych oraz tradycyjnej wiedzy związanej z zasobami genetycznymi;

19. wzywa Komisję i państwa członkowskie do poparcia uwzględnienia w protokole zasady uprzedniej dobrowolnej i świadomej zgody społeczności rdzennych i lokalnych na skorzystanie z dostępu do ich tradycyjnej wiedzy związanej z zasobami genetycznymi;

20. uznaje, że tradycyjna wiedza związana z zasobami genetycznymi ma znaczenie dla ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej, a także dla sprawiedliwego i równego dzielenia korzyści wynikających z wykorzystania zasobów genetycznych, w związku z czym musi być odpowiednio uwzględniona w protokole na temat ABS zgodnie z Deklaracją praw ludów tubylczych przyjętą przez ONZ;

21. apeluje zatem do Komisji i Rady o przyjęcie projektu dokumentu z Cali dotyczącego podziału korzyści wynikających z ogólnodostępnej tradycyjnej wiedzy, podziału korzyści wynikających z wykorzystania pochodnych zasobów genetycznych, monitorowania, śledzenia i zgłaszania użytkowania zasobów genetycznych oraz o przyjęcie postanowień dotyczących warunków wzajemnie uzgodnionych przez użytkowników i dostawców zasobów genetycznych;

22. uznaje wzajemną zależność krajów w odniesieniu do zasobów genetycznych dla żywności i rolnictwa oraz ich znaczenie dla ogólnoświatowego bezpieczeństwa żywnościowego i stąd także potrzebę uwzględnienia tych zasobów genetycznych w negocjacjach w sprawie międzynarodowego systemu ABS;

23. uznaje różnice poglądów w sprawie zastosowania z mocą wsteczną przyszłego protokołu w sprawie dostępu i podziału korzyści i wzywa Strony do znalezienia wykonalnych i sprawiedliwych rozwiązań, aby uwzględnić uzasadnione obawy;

Tematyczny program prac - morska i nadmorska różnorodność biologiczna

24. wzywa Komisję i państwa członkowskie do zdecydowanego propagowania idei, że ważne są dalsze postępy w identyfikacji i ochronie obszarów oraz gatunków na obszarach morskich o szczególnym znaczeniu ekologicznym lub biologicznym w ramach jurysdykcji krajowych i poza nimi;

Tematyczny program prac - obszary chronione

25. uznaje, że nastąpiły znaczne postępy we wdrażaniu programu prac dotyczącego obszarów chronionych; podkreśla jednak, że pełna realizacja tego programu wymaga jeszcze znacznego nakładu pracy;

26. nalega, aby Komisja i państwa członkowskie zapewniły, że na szczycie COP 10 pierwszeństwo uzyska kwestia wzmocnienia stosownej pomocy dla obszarów chronionych i usprawnienia zarządzania nimi, jak również informowania kluczowych decydentów o korzyściach płynących z ochrony obszarów, oraz aby w razie konieczności wystąpiły one o zwiększenie funduszy;

27. podkreśla, że w myśl zasady zawartej w Powszechnej deklaracji praw człowieka, Komisja Europejska, ONZ i państwa będące stroną protokołów prawnych dotyczących wyznaczania parków naturalnych i obszarów chronionych, powinny włączyć przepis prawny gwarantujący ochronę sądową i prawną praw własności ziemi ludności rdzennej będącej tradycyjnymi właścicielami ziemskimi, ochronę ich działalności społecznej i tradycyjnego wykorzystania przez nich ziemi, a także uznający formalnie ich prawa w aktualnych modelach gospodarowania;

28. podkreśla, że do deklaracji dotyczących obszarów chronionych oraz do strategii ochrony należy dołączyć protokół zawierający definicję całościowych systemów tropikalnych, obejmującą wodę;

Różnorodność biologiczna a zmiany klimatu

29. podkreśla potrzebę uwzględnienia w polityce dotyczącej klimatu środków ochrony różnorodności biologicznej oraz zmaksymalizowania wzajemnego korzystnego oddziaływania na siebie tych dwóch celów; podkreśla ponadto, że wkład finansowy na rzecz ochrony różnorodności biologicznej wywiera faktycznie pozytywny wpływ na strategie dostosowania się do zmian klimatu i przeciwdziałania im, szczególnie z uwagi na to, że w większości krajowych planów dostosowawczych przedłożonych w kontekście UNFCCC, a zwłaszcza planów krajów rozwijających się, kładzie się nacisk na odporność ekosystemów; w związku z tym wzywa do czynienia dalszych wysiłków na rzecz wzmocnienia synergii oraz powiązań pomiędzy różnorodnością biologiczną a polityką w zakresie klimatu, zwłaszcza pomiędzy Ramową konwencją Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) a KRB; apeluje w tym kontekście do sekretariatu KRB o udzielenie Parlamentowi pełnomocnictwa, aby mógł przyczynić się do prac w ramach UNFCCC;

30. potwierdza podstawowe znaczenie różnorodności biologicznej oraz odpornych ekosystemów dla łagodzenia zmian klimatu i dostosowania się do nich, biorąc pod uwagę, że ekosystemy lądowe i morskie pochłaniają obecnie około połowy antropogenicznych emisji CO₂;

31. podkreśla potrzebę ochrony odporności ekosystemów poprzez przyjmowanie środków przeciwdziałających szerokiemu rozpowszechnianiu organizmów zmodyfikowanych genetycznie, uwzględniając w pełni postanowienia protokołu kartageńskiego o bezpieczeństwie biologicznym;

Włączenie różnorodności biologicznej w politykę rozwojową

32. z zadowoleniem przyjmuje utworzenie międzyrządowej platformy ds. różnorodności biologicznej i funkcjonowania ekosystemów (IPBES), opierającej się na modelu określonym przez międzyrządowy zespół ds. zmian klimatu (IPCC);

33. zaznacza, że programy mające na celu ochronę różnorodności biologicznej i ograniczenie ubóstwa muszą uwzględniać priorytety ludzi ubogich i kłaść większy nacisk na lokalne zarządzanie środowiskiem, gwarantowany dostęp do zasobów różnorodności biologicznej, reformę rolną i uznanie zwyczajowych form posiadania i użytkowania gruntów i nieruchomości;

34. wzywa państwa członkowskie i Komisję do nadania nowego impulsu światowemu sojuszowi na rzecz przeciwdziałania zmianom klimatycznym i jego instrumentowi wsparcia, tak aby zwiększyć potencjał i podstawową wiedzę krajów rozwijających się na temat spodziewanych skutków utraty różnorodności biologicznej, a także skutecznie uwzględnić je w planach rozwoju i odnośnych budżetach; wzywa UE, aby w swojej strategii dotyczącej współpracy na rzecz rozwoju w pełni wykorzystała milenijną ocenę ekosystemów;

35. przypomina, że 80 % ludności świata korzysta z leków tradycyjnych, wyprodukowanych na bazie roślin, a różnorodność biologiczna może pomóc w obniżeniu krajowych kosztów zapewnienia środków medycznych w wielu krajach rozwijających się, gdyż stanowi niezbędną podstawę leków tradycyjnych i szeregu leków syntetycznych; w związku z tym wzywa COP-10 do podjęcia działań zmierzających do zlikwidowania biopiractwa; podkreśla, że ochrona różnorodności biologicznej jest bezpośrednio związana z osiągnięciem milenijnego celu rozwoju (MCR) nr 6;

36. domaga się uwzględnienia w krajowych i regionalnych opracowaniach strategicznych Komisji konkretnych środków zmierzających do formalnego uznania prawa ludności wiejskiej i autochtonicznej do zarządzania zasobami naturalnymi i czerpania z nich korzyści;

37. jest przekonany, że reforma dopłat (w sektorach rolnictwa, rybołówstwa i energii) w UE ma kluczowe znaczenie dla spójności polityki na rzecz rozwoju w celu uniknięcia szkód dla różnorodności biologicznej i funkcji ekosystemowych; jednocześnie przypomina, że możliwości likwidacji szkodliwych dopłat w krajach rozwijających się (szczególnie w sektorze paliwowym, spożywczym i wodnym) muszą towarzyszyć mechanizmy kompensacyjne dla osób ubogich, dla których taka natychmiastowa likwidacja może mieć niekorzystne skutki;

38. popiera stosowanie krajowych strategii i planów działania z zakresu różnorodności biologicznej w celu uwzględnienia wkładu różnorodności biologicznej w rozwój i ograniczanie ubóstwa;

39. podkreśla znaczenie różnorodności biologicznej w ograniczaniu występowania takich chorób jak malaria, która - jak dowiedziono - występuje rzadziej w nadal zalesionych obszarach, gdzie jest większa różnorodność gatunków ptactwa;

40. podkreśla, że produkcja ekologiczna przyczynia się do ochrony gleby, wód i różnorodności biologicznej, będąc jednocześnie źródłem różnorodności niezbędnej do zdrowego żywienia; nalega zatem, aby rozszerzyć inwestycje w trwałe rolnictwo w celu poprawy podaży żywności oraz ograniczenia ubóstwa;

Biopaliwa

41. podkreśla potrzebę przyjęcia podczas COP 10 zalecenia w sprawie biopaliw; przypomina, że niezwykle ważna jest ocena bezpośredniego i pośredniego wpływu biopaliw na różnorodność biologiczną; podkreśla ponadto, że należy przewidzieć kryteria certyfikacji i kryteria dotyczące zrównoważonego rozwoju mające zastosowanie do biopaliw;

Inwazyjne gatunki obce

42. zwraca uwagę w związku ze środkami nadzwyczajnymi na konieczność objęcia priorytetem działań wymierzonych przeciwko inwazyjnym gatunkom obcym, które już obecnie wprowadzają znaczną nierównowagę w ekosystemach, pociągając za sobą poważne negatywne konsekwencje dla różnorodności biologicznej w ogóle;

Finansowanie

43. podkreśla potrzebę radykalnego zwiększenia światowych funduszy przeznaczanych na ochronę różnorodności biologicznej, szczególnie w ramach istniejących źródeł finansowania, jak i poprzez nowe i innowacyjne źródła, w tym nowe i innowacyjne instrumenty rynkowe;

44. apeluje zatem do Komisji i państw członkowskich o podanie do publicznej wiadomości, z odpowiednim wyprzedzeniem przed COP10, ich zobowiązań finansowych dotyczących realizacji celów KRB;

45. jest przekonany, że same wydatki publiczne nie będą wystarczające, aby zrealizować określony w KRB cel dotyczący różnorodności biologicznej i podkreśla, iż społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw powinna obejmować również różnorodność biologiczną;

46. mając na uwadze wyniki analiz TEEB, domaga się, aby spotkanie COP 10 posłużyło jako okazja do wysłania sygnału do sektora prywatnego na temat gospodarczych korzyści udziału tego sektora w walce o ochronę różnorodności biologicznej;

47. podkreśla jednak, że decyzja dotycząca zaangażowania przedsiębiorstw powinna obejmować nie tylko dobrowolne zobowiązania, lecz także narzucone obowiązki, zwłaszcza w zakresie dostarczania informacji i dostępu do nich, jak też uwzględniania rdzennej ludności i ludności lokalnej w nawiązywaniu trwałego dialogu;

48. nalega, aby Komisja i państwa członkowskie opracowały innowacyjne systemy płatności dokonywanych na rzecz funkcjonowania ekosystemów i mobilizujących prywatne źródła finansowania oraz aby wdrożyły te systemy, przy jednoczesnym utrzymaniu maksymalnej ochrony odnośnych ekosystemów;

49. podkreśla jednak, że systemy takie powinny opierać się na doświadczeniach ostatniego kryzysu finansowego, jak też z doświadczeń związanych z wadami systemów handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych; podkreśla również, że analiza tych ograniczeń powinna wyraźnie zostać uwzględniona w mandacie specjalnej grupy roboczej ds. innowacji finansowych;

50. uważa, że instrumenty finansowania ochrony klimatu, takie jak mechanizm ograniczania emisji wynikających z wylesiania i degradacji lasów (REDD+), finansowanie w trybie przyspieszonym (ang. fasttrack financing), mechanizm czystego rozwoju (CDM) oraz mechanizm wspólnych wdrożeń (JI) należy zreformować w taki sposób, aby objęły one środki ochronne na rzecz różnorodności biologicznej oraz zapewniły, o ile to możliwe, wspólne korzyści w zakresie różnorodności biologicznej;

51. podkreśla ponadto, że reformy muszą objąć nowe definicje lasów oparte o biomy, sporządzone przez ONZ i odzwierciedlające szerokie różnice w różnorodności biologicznej i wartościach emisji CO₂ różnych biomów, przy jednoczesnym wyraźnym odróżnieniu lasów naturalnych od lasów, w których przeważają monokultury leśne i gatunki nierodzime; wzywa zatem Komisję i państwa członkowskie do prowadzenia prac w tym kierunku w ramach Organu Pomocniczego ds. Naukowych i Technicznych (SBSTA);

52. podkreśla potrzebę znalezienia rozwiązań pozwalających na uwzględnienie kosztów zewnętrznych, takich jak szkody w dziedzinie różnorodności biologicznej oraz koszty ponoszone w celu wspierania tej różnorodności, w końcowych cenach produktów na rynku;

Synergia pomiędzy trzema konwencjami z Rio

53. stoi na stanowisku, że należy wzmocnić synergię pomiędzy trzema konwencjami z Rio: w sprawie różnorodności biologicznej (KRB), zmian klimatu (UNFCCCC) oraz pustynnienia (UNCCD);

54. wzywa Komisję i państwa członkowskie do aktywnego poparcia pomysłu zorganizowania w ramach szczytu Rio +20 w 2012 r. posiedzenia wysokiego szczebla dotyczącego trzech konwencji z Rio;

Międzyrządowa Platforma Naukowo-Polityczna w sprawie Różnorodności Biologicznej i Funkcjonowania Ekosystemów (IPBES) oraz dzielenie się wiedzą

55. z zadowoleniem przyjmuje osiągnięte przez rządy w czerwcu 2010 r. w Pusan porozumienie w sprawie utworzenia Międzyrządowej Platformy Naukowo-Politycznej w sprawie Różnorodności Biologicznej i Funkcjonowania Ekosystemów (IPBES); wzywa Komisję i państwa członkowskie do zagwarantowania faktycznego utworzenia platformy IPBES jak najwcześniej w 2011 r.; jest zdania, że skoro wkład IPBES będzie zależał od jakości badań prowadzonych na szczeblu UE oraz na szczeblu międzynarodowym, kwestią najwyższej wagi jest zapewnienie przez UE i państwa członkowskie wystarczających zasobów do prowadzenia badań dotyczących różnorodności biologicznej;

56. wzywa do doskonalenia wiedzy i technologii związanych z różnorodnością biologiczną, jej wartością i procesami, a także do usprawnienia dzielenia się tą wiedzą i technologiami;

Podejście skoordynowane

57. nalega, aby zrównoważony charakter produktów będących przedmiotem międzynarodowych umów handlowych był kluczowym elementem tych umów; podkreśla w związku z tym potrzebę włączenia kwestii niehandlowych, takich jak metody produkcyjne i poszanowanie różnorodności biologicznej, do wszystkich przyszłych umów zawieranych w ramach WTO;

58. zachęca Komisję i państwa członkowskie do włączenia elementu środowiskowego do ich stosunków z krajami trzecimi oraz do dalszego uprawiania tzw. "zielonej dyplomacji";

59. apeluje do Komisji i państw członkowskich o dopilnowanie, by zaktualizowany główny cel "2010" zawarty w planie strategicznym KRB, który ma zostać przyjęty na dziesiątym posiedzeniu Konferencji Stron KRB w Nagoi, został włączony jako zaktualizowany cel w ramach 7. milenijnego celu rozwoju (MCR) oraz by był on uważany za niezbędny dla terminowego osiągnięcia tych istotnych celów do roku 2015; podkreśla, że niezbędne jest, by Komisja i państwa członkowskie uznały wiele rodzajów synergii i współzależności istniejących między wszystkimi MCR i traktowały je jako całość;

*

**

60. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom stron KRB oraz sekretariatowi KRB.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2011.371E.14
• Rodzaj: Rezolucja
• Tytuł: Konferencja na temat różnorodności biologicznej - Nagoja 2010.
• Data aktu: 07/10/2010
• Data ogłoszenia: 20/12/2011