Odwołanie od wyroku Sądu wydanego w dniu 8 września 2010 r. w sprawie T-458/08 Wilfer przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 23 listopada 2010 r. przez Hansa-Petera Wilfera(Sprawa C-546/10 P)
(2011/C 30/42)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 29 stycznia 2011 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Hans-Peter Wilfer (przedstawiciel: adwokat W. Prinz)
Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie wyroku Sądu (czwarta izba) z dnia 8 września 2010 r. w sprawie T-458/08 w całości;
– obciążenie drugiej strony postępowania kosztami.
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsze odwołanie zostało wniesione od wyroku Sądu, na mocy którego została oddalona skarga wnoszącego odwołanie o stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego z dnia 25 lipca 2008 r. dotycząca odrzucenia zgłoszenia do rejestracji graficznego znaku towarowego przedstawiającego główkę gitary w kolorach srebrnym, szarym i brązowym.
Na poparcie swego odwołania wnoszący je podnosi cztery zarzuty.
Sąd nie uwzględnił dokumentów, które zostały przedstawione w załączeniu do skargi. Wnoszący odwołanie uważa, że stanowiły one jedynie uzupełnienie do zawartych w skardze wywodów, a więc powinny były one zostać uwzględnione.
Sąd naruszył art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94, ponieważ nie uwzględnił, ze w przypadku trójwymiarowych znaków towarowych odpowiadających kształtowi towaru należy dokonać rozróżnienia na towary masowe i na towary szczególne. Towary szczególne charakteryzują się tym, że w odczuciu właściwego kręgu odbiorców odpowiadają one określonym częściom towaru, które służą właśnie do tego, by wskazywać na pochodzenia. W związku z tym nie mają zastosowania żadne szczególne wymogi dotyczące wykazania zdolności do odróżniania. W tych okolicznościach w przypadku tych części towarów wystarczy już minimum charakteru odróżniającego. Ponadto kwestia zdolności do odróżniania nie została oceniona z uwzględnieniem stwierdzeń wynikających z doświadczenia życiowego, które są znane właściwemu kręgowi odbiorców (muzykom zawodowym i hobbistom), że instrumenty strunowe, jak na przykład skrzypce takie jak Stradivarius, wyróżniają się ze względu na szczególny kształt główki. Sąd nie uwzględnił też, że w przypadku graficznego znaku towarowego przypominającego tylko część towaru, która zwykle służy do celów odróżnienia, jak na przykład główka gitary, wystarczy już minimum charakteru odróżniającego.
Sąd naruszył określoną w art. 74 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94 zasadę badania stanu faktycznego z urzędu, ponieważ w kontekście pytania, w jakim stopniu główka gitary może wskazywać na pochodzenie, nie uwzględnił stosunku reguły do wyjątku.
Sąd naruszył wreszcie zasadę równości, ponieważ nie uwzględnił, że istnieją inne wspólnotowe i krajowe znaki towarowe, które także przedstawiają główkę gitary.
