Skarga wniesiona w dniu 22 lipca 2011 r. - Iran Transfo przeciwko Radzie(Sprawa T-392/11)
(2011/C 290/13)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 1 października 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Iran Transfo (Teheran, Iran) (przedstawiciel: adwokat K. Kleinschmidt)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2011/299/WPZiB z dnia 23 maja 2011 r. zmieniającej decyzję 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu w zakresie w jakim akt ten dotyczy strony skarżącej;
– zarządzenie środków organizacji postępowania na podstawie art. 64 regulaminu postępowania przed Sądem, na mocy których strona pozwana zostanie zobowiązana do przedstawienia różnych dokumentów mających związek z zaskarżoną decyzją, w zakresie w jakim dotyczą one strony skarżącej;
– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.
1) Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia praw podstawowych zagwarantowanych w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej
Zdaniem strony skarżącej miało miejsce naruszenie praw przysługujących jej na podstawie Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "kartą praw podstawowych"). W art. 16 karty praw podstawowych zapewniono wolność prowadzenia działalności gospodarczej w Unii Europejskiej a w jej art. 17 zapewniono prawo do używania a także swobodnego rozporządzania mieniem nabytym zgodnie z prawem. Artykuły 20 i 21 karty praw podstawowych gwarantują stosowanie wobec skarżącej zasad równego traktowania i niedyskryminacji.
W drodze zaskarżonej decyzji uniemożliwiono stronie skarżącej uczestnictwo w obrocie gospodarczym w Unii Europejskiej. W ten sposób ekonomiczna egzystencja strony skarżącej została zagrożona. Strona skarżąca opiera działalność o dostawy z obszaru gospodarczego Unii Europejskiej.
W niniejszej sprawie nie występuje interes publiczny uzasadniający ograniczenie wolności prowadzenia działalności gospodarczej, prawa własności, zasad równego traktowania i niedyskryminacji. W szczególności nie wystąpiły okoliczności, które w wystarczającym stopniu uzasadniałyby decyzję strony pozwanej i związane z nią naruszenie praw podstawowych strony skarżącej. W szczególności strona skarżąca nie brała udziału w rozprzestrzenianiu lub rozwoju systemów przenoszenia broni jądrowej.
2) Zarzut drugi dotyczący oczywistego błędu w ocenie okoliczności, w oparciu o które została wydana decyzja
Strona pozwana dopuściła się oczywistego błędu w ocenie okoliczności, w oparciu o które wydała swoją decyzję. Strona skarżąca nie brała udziału w rozprzestrzenianiu lub rozwoju systemów przenoszenia broni jądrowej.
3) Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności
Wydając decyzję strona pozwana nie zastosowała się do zasady proporcjonalności. Strona skarżąca nie może co prawda wykluczyć, że zaopatrywany przez nią dostawca energii sprzedał transformatory irańskiemu urzędowi energii atomowej niezgodnie z umową i bez wiedzy strony skarżącej. Irański urząd energii atomowej mógł jednak bez trudu zaopatrzyć się w takie transformatory na rynku światowym tudzież na rynku Unii Europejskiej. Sporne transformatory średniego napięcia są produkowane przez wszystkich ważniejszych producentów i sprzedawane na całym świecie, włącznie z Iranem. Poza tym na całym świecie ma miejsce ożywiony handel używanymi transformatorami, których cechy wydajnościowe odpowiadają transformatorom produkowanym przez stronę skarżącą.
4) Zarzut czwarty dotyczący naruszenia prawa do bycia wysłuchanym
Doszło do naruszenia prawa do bycia wysłuchanym. Uzasadnienie zawarte w pkt 16 załącznika I do zaskarżonej decyzji jest dla strony skarżącej niezrozumiałe i żadne zrozumiałe uzasadnienie nie zostało jej przekazane przez stronę pozwaną w inny sposób, co powoduje iż naruszone zostały prawo strony skarżącej do obrony i jej prawo do skutecznej ochrony prawnej.
