Skarga wniesiona w dniu 21 czerwca 2011 r. - Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej(Sprawa C-313/11)
(2011/C 252/44)
Język postępowania: polski
(Dz.U.UE C z dnia 27 sierpnia 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (Przedstawiciele: D. Bianchi i A. Szmytkowska, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie, że poprzez wprowadzenie zakazu wytwarzania, wprowadzania do obrotu i stosowania w żywieniu zwierząt w Polsce pasz genetycznie zmodyfikowanych oraz organizmów genetycznie zmodyfikowanych przeznaczonych do użytku paszowego Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej na mocy art. 16 ust. 5, 19, 20 i 34 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy(1);
– obciążenie Rzeczpospolitej Polskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Komisja zarzuca Rzeczpospolitej Polskiej, że poprzez przyjęcie krajowej ustawy o paszach zakazującej wytwarzania, wprowadzania do obrotu i stosowania w żywieniu zwierząt w Polsce pasz genetycznie zmodyfikowanych oraz organizmów genetycznie zmodyfikowanych przeznaczonych do użytku paszowego, Polska uchybiła swoim zobowiązaniom, które ciążą na niej na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003. W wyniku przyjęcia wspomnianego rozporządzenia, które wprowadza pełną harmonizację w dziedzinie zezwoleń dotyczących pasz GMO na poziomie Unii, Polska nie może przyjmować przepisów prawnych zabraniających wprowadzania do obrotu, stosowania i wytwarzania na jej terytorium produktów będących przedmiotem wymienionych zezwoleń. Konkretnie, Polska uchybiła:
– art. 16 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, zgodnie z którym zezwolenie dotyczące wprowadzania do obrotu, używania lub przetwarzania GMO do użytku paszowego, paszy zawierającej lub składającej się z GMO oraz paszy wyprodukowanej z GMO wydaje się, odrzuca, odnawia, zmienia, zawiesza lub cofa jedynie z przyczyn podanych w rozporządzeniu oraz zgodnie z procedurami w nim określonymi.
– art. 19 rozporządzenia, który określa, iż kompetencje do wydania zezwolenia ma Komisja Europejska;
– art. 20 rozporządzenia, zgodnie z którym produkty już wprowadzone do obrotu i zatwierdzone na mocy prawa obowiązującego przed wejściem w życie rozporządzenia 1829/2003 uznaje się za zatwierdzone na mocy tego rozporządzenia;
– art. 34 rozporządzenia (klauzula w sprawie środków ochronnych), który to przepis, ze względu na pełną harmonizację przedmiotowej dziedziny, stanowi jedyną możliwość przyjęcia środków nadzwyczajnych mających na celu zawieszenie lub zmianę wydanego zezwolenia.
Nie ma przy tym znaczenia, iż wejście w życie spornego zakazu zostało w krajowym prawie odroczone, ponieważ, samo przyjęcie przez ustawodawcę i opublikowanie spornych przepisów niezgodnych z prawem Unii stanowi uchybienie zobowiązaniom ciążącym na Rzeczypospolitej Polskiej w związku z wymienionym rozporządzeniem.
______
(1) Dz.U. L 268, s. 1; Polskie wydanie specjalne: Rozdział 13 Tom 32 P. 432 - 454
