Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 8 marca 2011 r. w sprawie T-37/05, World Wide Tobacco España przeciwko Komisji, wniesione w dniu 19 maja 2011 r. przez World Wide Tobacco España, S.A.(Sprawa C-240/11 P)
(2011/C 211/35)
Język postępowania: hiszpański
(Dz.U.UE C z dnia 16 lipca 2011 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: World Wide Tobacco España, S.A. (przedstawiciele: M. Odriozola i A. Vide, adwokaci)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
– Częściowe uchylenie wyroku Sądu w sprawie T-37/05;
– obniżenie kwoty grzywny nałożonej na wnoszącą odwołanie;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania w obu instancjach.
Zarzuty i główne argumenty
W pierwszej kolejności, wnosząca odwołanie uważa, że Komisja naruszyła zasadę równego traktowania nakładając bardziej restrykcyjny czynnik odstraszający na WWTE (World Wide Tobacco España, S.A.) niż na inne przedsiębiorstwa przetwórcze. Komisja nałożyła czynnik odstraszający na WWTE z uwagi na udział WWTE w międzynarodowej grupie mającej znaczącą pozycję gospodarczą i finansową. Okoliczność, że WWTE działała quod non pod decydującym wpływem swych spółek dominujących, została uznana jedynie za czynnik dodatkowy.
W drugiej kolejności, tytułem żądania ewentualnego, Trybunał powinien ponownie obliczyć współczynnik, jeżeli uzna, że jedna ze spółek dominujących nie jest odpowiedzialna za zachowanie WWTE. Sąd nie powinien był oddalać argumentów WWTE ze względu na to, że nie ujęła ona w skardze twierdzeń swych spółek dominujących, gdyż do nich a nie do ich spółki zależnej należy zakwestionowanie przypisywanej im odpowiedzialności. W każdym razie wydane wyroki, ponieważ orzeczono w nich w przedmiocie skarg spółek dominujących, w tym również wyrok w sprawie T-24/05, są prawomocne między solidarnie odpowiedzialnymi stronami.
W trzeciej kolejności, Sąd nie powinien był uznać za niedopuszczalny ze względu na brak jasności argumentu skarżącej, zgodnie z którym twierdziła ona, że, ponieważ spółki dominujące nie były odpowiedzialne, Komisja nałożyła grzywnę, która naruszała granicę 10 % obrotu. Powody są identyczne z przedstawionymi w poprzednim akapicie: wyłącznie spółki dominujące mają zdolność kwestionowania przypisanej im odpowiedzialności oraz wydany wyrok jest prawomocny między solidarnie odpowiedzialnymi stronami.
Wreszcie Komisja narusza dyrektywy w sprawie metody ustalania grzywien nie uwzględniając okoliczności, że w latach 1996 i 1997 WWTE nie przestrzegała umów. Wnosząca odwołanie uważa również, iż nie powoławszy się wyraźnie na tę okoliczność łagodzącą w zaskarżonej decyzji, Komisja nie może twierdzić, że okoliczność tę uwzględniła.
