Skarga wniesiona w dniu 23 lutego 2011 r. - LG Display i LG Display Taiwan przeciwko Komisji(Sprawa T-128/11)
(2011/C 130/37)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 30 kwietnia 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: LG Display Co. Ltd (Seul, Korea) i LG Display Taiwan (Tajwan, Republika Chińska) (przedstawiciele: A.. Winckler i F.C. Laprévote, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– częściowe uchylenie lub znaczne obniżenie nałożonej grzywny;
– obciążenie Komisji kosztami prawnymi oraz wszystkimi innymi kosztami i wydatkami poniesionymi w związku z niniejszą sprawą;
– podjęcie wszelkich innych środków, jakie Trybunał uzna za stosowne.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżące wnoszą o stwierdzenie nieważności części decyzji Komisji C(2010) 8761 wersja ostateczna z dnia 8 grudnia 2010 r. w sprawie COMP/39.309 - LCD - Wyświetlacze ciekłokrystaliczne, w której Komisja uznała, że skarżące, wraz z innymi przedsiębiorstwami, naruszyły art. 101 TFUE i art. 53 EOG poprzez uczestnictwo w pojedynczym i ciągłym porozumieniu i stosowanie uzgodnionych praktyk w sektorze wyświetlaczy ciekłokrystalicznych do telewizorów, notebooków i monitorów, w zakresie, w jakim w decyzji tej nałożono grzywny na skarżące.
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.
1) W ramach zarzutu pierwszego skarżące podnoszą, że przy obliczaniu grzywien Komisja błędnie i niesłusznie włączyła wartość sprzedaży LG Display do wartości sprzedaży jej spółek dominujących i naruszyła właściwe zasady postępowania, takie jak prawo do obrony. W tym względzie skarżące podnoszą, że:
– po pierwsze, twierdzenie Komisji, że naruszenie dotyczyło sprzedaży na rzecz spółek dominujących LG Display nie było częścią pisma w sprawie przedstawienia zarzutów, zaś istnienie rozbieżności między treścią tego pisma a treścią zaskarżonej decyzji stanowi naruszenie prawa skarżących do bycia wysłuchanymi;
– po drugie, Komisja błędnie zastosowała wytyczne w sprawie grzywien, uwzględniając przy obliczaniu grzywny wartość sprzedaży LG Display na rzecz jej spółek dominujących;
– po trzecie, uznanie tej sprzedaży za "bezpośrednią sprzedaż EOG" oraz "bezpośrednią sprzedaż EOG poprzez produkty przetworzone" narusza zasadę równego traktowania.
Skarżące utrzymują, że grzywna nałożona na LG Display może być obliczona jedynie na podstawie sprzedaży "na wolnym rynku", dokonywanej na rzecz podmiotów niepowiązanych, gdyż tylko taka sprzedaż może stanowić przedmiot naruszenia.
2) W ramach zarzutu drugiego skarżące podnoszą, że Komisja błędnie odmówiła zwolnienia LG Display grzywien za rok 2005, a tym samym naruszyła obwieszczenie w sprawie współpracy z 2002 r. W tym względzie skarżące utrzymują, że:
– po pierwsze, w wyniku uchybień proceduralnych istotnie ograniczony został dostęp LG Display do akt sprawy;
– po drugie, LG Display spełniła kryteria częściowego zwolnienia z grzywny, określone w odnośnym obwieszczeniu w sprawie współpracy z 2002 r.;
– po trzecie, oddalenie przez Komisję wniosku LG Display nie jest uzasadnione, a u jego podstaw leży kilka naruszeń prawa oraz błędów w zakresie ustaleń faktycznych.
3) W zarzucie trzecim skarżące podnoszą, iż pomimo okoliczności, że LG Display współpracowała z Komisją w wyjątkowo dużym zakresie, wykraczającym znacznie poza zakres obowiązków wynikających z obwieszczenia w sprawie współpracy z 2002 r., Komisja odmówiła przyznania jej, ze względu na tę współpracę, dodatkowej obniżki grzywny o co najmniej 10 %, wobec czego naruszyła obwieszczenie w sprawie współpracy.
4) W zarzucie czwartym skarżące twierdzą, że wyłączenie przez Komisję japońskich dostawców LCD z zakresu zaskarżonej decyzji, mimo iż dwóch z nich przyznało, że uczestniczyło w tym samym pojedynczym i ciągłym naruszeniu, stanowi naruszenie zasady pewności prawa, naraża LG Display na istotne ryzyko powtórnego pociągnięcia do odpowiedzialności za to samo naruszenie, a także narusza zasadę proporcjonalności.
