Skarga wniesiona w dniu 22 lutego 2011 r. - AU Optronics przeciwko Komisji(Sprawa T-94/11)
(2011/C 120/34)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 16 kwietnia 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: AU Optronics Corp. (Hsinchu, Tajwan) (przedstawiciele: B. Hartnett, Barrister, i O. Geiss, adwokat)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2010) 8761 wersja ostateczna z dnia 8 grudnia 2010 r. w sprawie COMP/39.309 - LCD - Wyświetlacze ciekłokrystaliczne, w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej;
– tytułem żądania ewentualnego, obniżenie grzywny nałożonej na skarżącą; oraz
– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi osiem zarzutów.
1) W ramach zarzutu pierwszego skarżąca twierdzi, że Komisja nie wykazała w wymagany prawem i regułami postępowania dowodowego sposób, że instytucja ta posiadała jurysdykcję w zakresie stosowania art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG, gdyż:
– nie wykazała istnienia jurysdykcji terytorialnej;
– nie wykazała, że domniemane porozumienie wywierało bezpośredni, istotny i przewidywalny skutek na terenie EOG.
2) W ramach zarzutu drugiego skarżąca podnosi, że Komisja w sposób oczywisty naruszyła prawo i popełniła oczywisty błąd w zakresie ustaleń faktycznych, stosując art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG.
3) W ramach zarzutu trzeciego skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła jej prawo do obrony.
4) W zarzucie piątym skarżąca twierdzi, że Komisja błędnie określiła czas trwania naruszenia.
5) W ramach zarzutu piątego skarżąca podnosi, że Komisja w oczywiście błędny sposób ustaliła kwotę podstawową grzywny, w szczególności ze względu na to, że:
– w oczywiście błędny sposób obliczyła wartość sprzedaży;
– popełniła oczywisty błąd, nie biorąc pod uwagę przy ocenie wagi naruszenia indywidualnego postępowania skarżącej.
6) W zarzucie szóstym skarżąca podnosi, że Komisja nie przedstawiła wystarczającego uzasadnienia odnoszącego się do oceny wagi naruszenia.
7) W ramach zarzutu siódmego skarżąca utrzymuje, że Komisja błędnie zastosowała obwieszczenie w sprawie współpracy z 2002 r.,(1) gdyż:
– popełniła oczywisty błąd polegający na braku uznania, że współpraca skarżącej stanowiła bardzo istotną wartość dodaną, co uzasadnia obniżenie grzywny o wartość mieszczącą się w przedziale 20 do 30 % lub w pobliżu jego górnej granicy;
– w sposób oczywisty naruszyła prawo przez to, że oparła decyzję na kryteriach, które nie zostały przewidziane w obwieszczeniu w sprawie współpracy z 2002 r.; oraz
– w konsekwencji, naruszyła prawo skarżącej do obrony.
8) W ramach zarzutu ósmego skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła jej prawo do sprawiedliwego procesu, naruszając w rezultacie art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, gdyż:
– skarżącej nie umożliwiono przesłuchania ani krzyżowego przesłuchania świadków;
– skarżącej nie umożliwiono ustosunkowania się do sposobu obliczenia nałożonej na nią grzywny;
– grzywnę nałożono po przeprowadzeniu niejawnego przesłuchania ustnego, w którym nie uczestniczył organ wydający decyzję; oraz
– zaskarżona decyzja została wydana przez organ administracyjny i żaden organ sądowy nie jest właściwy do przeprowadzenia kontroli wszystkich aspektów tego aktu.
______
(1) Obwieszczenie Komisji w sprawie zwolnienia z grzywien oraz zmniejszania grzywien w przypadkach karteli (tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. 2002, C 45, s. 3)
