Streszczenie decyzji Komisjiz dnia 20 lipca 2010 r.
dotyczącej postępowania przewidzianego w art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz w art. 53 Porozumienia EOG
(Sprawa COMP/38.866 - Fosforany paszowe)
(notyfikowana jako dokument nr C(2010) 5004)
(Jedynie teksty w jezyku angielskim i francuskim są autentyczne) (Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2011/C 111/10)
(Dz.U.UE C z dnia 9 kwietnia 2011 r.)
Dnia 20 lipca 2010 r. Komisja przyjęła decyzję dotyczącą postępowania przewidzianego w art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Zgodnie z przepisami art. 30 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003(1)Komisja niniejszym podaje do wiadomości nazwy stron oraz zasadniczą treść decyzji wraz z informacjami na temat wszelkich nałożonych kar, uwzględniając jednak uzasadnione prawo przedsiębiorstw do ochrony ich tajemnicy handlowej.
1. WPROWADZENIE
(1) W związku z niniejszą sprawą przyjęto dwie decyzje: z jednej strony "uproszczoną" decyzję na korzyść przedsiębiorstw, które w swoich formalnych wnioskach ugodowych ("propozycjach ugodowych")(2) przyznały się do udziału w kartelu w sprawie sprzedaży fosforanów spożywczych stosowanych w paszach, z drugiej zaś strony decyzję w sprawie przedsiębiorstw Timab Industries S.A. oraz Compagnie Financière et de Participation Roullier (Francja) (zwanych dalej "CFPR/Timab"), które porzuciły postępowanie ugodowe. Niniejsze streszczenie wiąże się z decyzją skierowaną do CFPR/Timab.
(2) Adresaci decyzji dopuścili się pojedynczego i ciągłego naruszenia art. 101 TFUE oraz, od dnia 1 stycznia 1994 r., art. 53 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (dalej "Porozumienia EOG"), polegającego na porozumieniu co do sprzedaży fosforanów spożywczych stosowanych w paszach, trwającym od dnia 16 września 1993 r. do dnia 10 lutego 2004 r.
2. OPIS SPRAWY 2.1. Procedura
(3) Postępowanie rozpoczęto w związku ze złożonym przez przedsiębiorstwo Kemira w dniu 28 listopada 2003 r. wnioskiem o zwolnienie z grzywny dotyczącym lat 1989-2003. Komisja uzyskała dalsze dowody w czasie inspekcji przeprowadzonych w dniach 10 i 11 lutego 2004 r. W dniu 18 lutego 2004 r. przedsiębiorstwo Tessenderlo złożyło wniosek o złagodzenie kary. Następnie Komisja otrzymała kolejne wnioski o złagodzenie kary od przedsiębiorstw Quimitécnica i CFPR/Timab.
(4) Pismem z dnia 19 stycznia 2009 r. poinformowano strony o decyzji dotyczącej rozpoczęcia postępowania w celu zawarcia ugody. W wyniku rozmów ugodowych wszystkie strony przedstawiły swoje propozycje ugodowe w terminach, jakie im wyznaczono, poza przedsiębiorstwami CFPR/Timab, które porzuciły postępowanie ugodowe.
(5) W dniu 23 listopada 2009 r. Komisja przyjęła pakiet sześciu pisemnych zgłoszeń zastrzeżeń skierowanych do ogółu stron. Oprócz CFPR/Timab wszystkie strony udzieliły odpowiedzi, potwierdzając, że treść pisemnych zgłoszeń zastrzeżeń była zgodna z ich propozycjami oraz że nadal są zainteresowane postępowaniem ugodowym.
(6) Po uzyskaniu pełnego dostępu do akt sprawy, przedsiębiorstwa CFPR/Timab udzieliły w dniu 2 lutego 2010 r. pisemnej odpowiedzi na pisemne zgłoszenia zastrzeżeń i wzięły udział w przesłuchaniu, które odbyło się w dniu 24 lutego 2010 r.
(7) Na posiedzeniach w dniu 2 i 16 lipca 2010 r. Komitet Doradczy ds. Praktyk Ograniczających Konkurencję i Pozycji Dominujących wydał przychylną opinię. Decyzję tę przyjęto dnia 20 lipca 2010 r. (na wzór decyzji, której adresatami były strony postępowania ugodowego).
2.2. Podsumowanie naruszenia przepisów
(8) Omawiana sprawa dotyczy naruszenia przepisów art. 101 TFUE oraz, od dnia 1 stycznia 1994 r., art. 53 Porozumienia EOG w zakresie sprzedaży fosforanów spożywczych. Celem kartelu był podział dużej części europejskiego rynku fosforanów spożywczych, polegający na rozdziale pomiędzy członkami kartelu kwot sprzedaży oraz uzgadnianiu cen i - w koniecznym zakresie - warunków sprzedaży.
(9) Porozumienia kartelowe, określone mianem "Club", CEPA (Centre d'Étude des Phosphates Alimentaires) oraz - później - Super CEPA, okazały się mocne i zdolne do dostosowywania się w kolejnych latach do nieustannie zmieniających się warunków przemysłowych i handlowych.
(10) Głównym przedmiotem uzgodnienia był podział ilości fosforanów spożywczych dostarczanych do kilku państw europejskich, w tym państw członkowskich, rzeczywistych lub przyszłych, oraz pewnych państw, które z czasem przystąpiły do Porozumienia EOG. Przedsiębiorstwa uzgadniały także określone ograniczenia w zakresie produkcji (dotyczące np. produkcji opartej na technice kwasu fosforowego lub przekierowywaniu pewnej części surowców oraz nadwyżek produkcji na rynki nawozów) i dzieliły się klientami. Członkowie kartelu porozumieli się zwłaszcza co do systemu kwot obejmującego różne strefy geograficzne na terenie Europy, w oparciu o który producentom przydzielano wielkości sprzedaży i poszczególnych klientów. W stosownych przypadkach uciekano się do rekompensat w celu wyrównania różnic.
(11) Celem kartelu było także umożliwienie zainteresowanym członkom uzgadnianie stosowanych w poszczególnych państwach cen i - w stosownych przypadkach - warunków sprzedaży.
(12) Przedsiębiorstwa kontaktowały się ze sobą często i spotykały się w regularnych odstępach czasu w celu dokonywania wspomnianego uzgodnienia poprzez umowy dotyczące kontroli cen i podziału rynku, zarówno na poziomie europejskim, jak i w poszczególnych państwach. Przedsiębiorstwa przewidziały i stosowały mechanizmy kontroli i rekompensaty w celu nadzorowania umowy o podziale rynku oraz interweniowania w sporach dotyczących znacznych różnic w stosunku do uzgodnionych kwot na poziomie europejskim i krajowym oraz rozstrzygania ich. Nie przeszkadzało to jednak stronom korzystać z okazji do podawania niewłaściwych danych i wprowadzania się wzajemnie w błąd.
(13) Ceny, zwyżki cen i inne warunki sprzedaży czy kupna (w przypadku kupna jedynie w koniecznych przypadkach) dyskutowano w odniesieniu do każdego państwa oddzielnie.
(14) Całość naruszenia dotyczyła przeważającej części obszaru Unii, a następnie także dużej części obszaru EOG(3) i trwała co najmniej od dnia 19 marca 1969 r. co najmniej do dnia 10 lutego 2004 r.
(15) Jeśli chodzi o przedsiębiorstwo Timab, ustalono, że brało ono udział i w pełni uczestniczyło w umowach Super CEPA oraz w ogólnym kartelu dotyczącym fosforanów spożywczych od dnia 16 września 1993 r. do dnia 10 lutego 2004 r.
(16) Przedsiębiorstwo CFPR (spółka dominująca grupy Roullier) jest odpowiedzialne solidarnie, wraz z przedsiębiorstwem Timab, za udział w naruszeniu od dnia 16 września 1993 r. co najmniej do dnia 10 lutego 2004 r.
2.3. Adresaci decyzji i okres trwania naruszenia przepisów
(17) Następujące podmioty prawne dopuściły się naruszenia w określonych poniżej okresach:
– Timab Industries S.A.: od dnia 16 września 1993 r. co najmniej do dnia 10 lutego 2004 r.,
– Compagnie Financière et de Participation Roullier: od dnia 16 września 1993 r. co najmniej do dnia 10 lutego 2004 r.
2.4. Środki zaradcze
(18) W celu określenia wysokości grzywien Komisja stosuje zasady określone w wytycznych w sprawie grzywien z 2006 r.(4). Stosuje ona także przepisy obwieszczenia w sprawie łagodzenia kar z 2002 r. oraz swojego obwieszczenia o prowadzeniu postępowań ugodowych wobec przyjęcia decyzji na podstawie art. 7 i 23 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 w sprawach kartelowych.
2.4.1. Podstawowa wysokość grzywny
(19) Zgodnie z przepisami wytycznych w sprawie grzywien podstawowa kwota grzywny nakładanej na każdą ze stron jest sumą kwoty zmiennej i kwoty dodatkowej. W celu ustalenia kwoty zmiennej grzywny pewna część wartości sprzedaży (mieszcząca się pomiędzy 0 a 30 %), której wielkość uzależniona jest od wagi naruszenia, zostanie pomnożona przez liczbę lat, w ciągu których dokonywano naruszenia. Kwota dodatkowa stanowi od 15 do 25 % wartości sprzedaży produktów lub usług, których dotyczy naruszenie w danym roku obrotowym (tzn. zasadniczo w ostatnim roku trwania naruszenia).
(20) Grzywna nakładana na przedsiębiorstwa, które wyraziły zgodę na udział w postępowaniu ugodowym, jest obliczana według metody przedstawionej w wytycznych w sprawie grzywien, która jest tą samą metodą co dla przedsiębiorstw, które nie przystały na takie postępowanie (czyli w tym przypadku CFPR/Timab). Jednak zgodnie z obwieszczeniem o prowadzeniu postępowań ugodowych tylko pierwsze przedsiębiorstwa korzystają ze zmniejszenia grzywien.
(21) Zgodnie z przepisami wytycznych w sprawie grzywien podstawowa kwota grzywny wynosi 17 % wartości sprzedaży fosforanów spożywczych stosowanych w paszach, jaką realizowały przedsiębiorstwa w państwach EOG, których dotyczyło naruszenie.
(22) Kwotę podstawową mnoży się przez liczbę lat uczestnictwa w kartelu, aby w pełni uwzględnić czas uczestnictwa każdego przedsiębiorstwa w naruszeniu.
2.4.2. Korekty kwoty podstawowej
(23) W tej sprawie nie występują okoliczności obciążające ani łagodzące.
2.4.3. Zastosowanie 10 % limitu obrotów
(24) Zgodnie z art. 23 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 wartość grzywny nałożonej na każde przedsiębiorstwo nie może przekraczać 10 % jego rocznego obrotu uzyskanego w roku obrotowym poprzedzającym decyzję Komisji.
2.4.4. Zastosowanie obwieszczenia w sprawie łagodzenia kar z 2002 r.: zmniejszenie wysokości grzywien
(25) Przedsiębiorstwo Kemira złożyło w dniu 28 listopada 2003 r. wniosek o zwolnienie z grzywny, który rozpatrzono pozytywnie w dniu 16 grudnia 2003 r., jako że zainteresowany spełniał warunki obwieszczenia w sprawie łagodzenia kar. Przedsiębiorstwa Yara Phosphates i Yara Suomi, które w momencie składania wniosku były częścią tego samego przedsiębiorstwa, co Kemira, korzystają z tego samego zwolnienia z grzywny.
(26) Dowody przedstawione przez przedsiębiorstwo Tessenderlo istotnie zwiększały wartość dowodów w rozumieniu obwieszczenia w sprawie łagodzenia kar. Zadecydowano zatem o zmniejszeniu o 50 % grzywny, która w przeciwnym przypadku zostałaby nałożona na przedsiębiorstwo Tessenderlo, w odniesieniu do okresu następującego po dniu 31 marca 1989 r. Ponadto zgodnie z pkt 23 obwieszczenia w sprawie łagodzenia kar przedsiębiorstwu Tessenderlo przyznano częściowe zwolnienie, gdyż jego wniosek o złagodzenie kary umożliwił Komisji przedłużenie czasu trwania naruszenia.
(27) Dowody przedstawione w dniu 27 marca 2007 r. i następnie uzupełnione przez przedsiębiorstwo Quimitécnica istotnie zwiększały wartość dowodów w rozumieniu obwieszczenia w sprawie łagodzenia kar. Przedsiębiorstwu Quimitécnica należy więc przyznać zmniejszenie grzywny, która zostałaby w przeciwnym wypadku na nie nałożona, o 25 %. Przedsiębiorstwo José de Mello, które w momencie składania wniosku było częścią tego samego przedsiębiorstwa, co Quimitécnica, korzysta z tego samego zmniejszenia grzywny.
(28) W dniu 14 października 2008 r. przedsiębiorstwa CFPR/ Timab złożyły wniosek z tytułu obwieszczenia w sprawie łagodzenia kar. Następnie uzupełniły ten wniosek w dniu 28 października 2008 r. Przyznano im zmniejszenie w wysokości 5 % zgodnie z obwieszczeniem w sprawie łagodzenia kar.
2.4.5. Wypłacalność przedsiębiorstwa
(29) Dwa z omawianych przedsiębiorstw powołały się na swoją "niewypłacalność" zgodnie z pkt 35 wytycznych w sprawie grzywien z 2006 r. Komisja ponownie zbadała wnioski i dokładnie przeanalizowała dane finansowe dotyczące wspomnianych przedsiębiorstw. W wyniku badania przyjęła ona jeden wniosek i przyznała zmniejszenie kwoty grzywny o 70 %.
3. DECYZJA
(30) Grzywny nakładane na mocy art. 23 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 są następujące:
| 59.850.000 EUR |
solidarnie na przedsiębiorstwa Timab Industries S.A. i Compagnie Financière et de Participation Roullier |
______
(1) Dz.U. L 1 z 4.1.2003, s. 1.
(2) Zgodnie z art. 10a ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 773/2004 zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 622/2008 w odniesieniu do prowadzenia postępowań ugodowych w sprawach kartelowych.
(3) Co się tyczy zasięgu geograficznego porozumienia, przez cał y czas obejmowało ono Austrię, Belgię, Danię, Finlandię, Francję, Irlandię, Niderlandy, Niemcy, Norwegię, Szwecję, Węgry i Zjednoczone Królestwo, podczas gdy inne państwa, jak Hiszpania i Portugalia, były objęte odpowiednio co najmniej od 1992 r. i 1993 r.
(4) Dz.U. C 210 z 1.9.2006, s. 2.
