Skarga wniesiona w dniu 28 września 2010 r. - Gill przeciwko Komisji Europejskiej(Sprawa T-471/10)
(2011/C 103/40)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 2 kwietnia 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Brendan Gill (Lifford, Irlandia) (przedstawiciele: A.M. Collins SC, N.J. Travers, barrister oraz D.P. Barry, solicitor)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji doręczonej Irlandii pismem C(2010) 4752 z dnia 13 lipca 2010 r., doręczonej skarżącemu w dniu 16 lipca 2010 r., oddalającej wnioski w przedmiocie poprawy warunków bezpieczeństwa polegających na wydłużeniu statku "Brendelen" i na zastąpieniu go nowym trawlerem morskim, wydanej w miejsce decyzji Komisji 2003/245/WE z dnia 4 kwietnia 2010 r. dotyczącej powyższych wniosków w przedmiocie zwiększenia celów wieloletniego programu kierunkowego POP IV w celu uwzględnienia poprawy warunków bezpieczeństwa, warunków nawigacji morskiej, higieny, jakości produktów i warunków pracy jednostek pływających o długości całkowitej większej niż 12 metrów (Dz.U. L 90, str. 48), której nieważność w części dotyczącej skarżącego stwierdzono mocą wyroku Sądu z dnia 13 czerwca 2006 r. w sprawach połączonych T-218/03 do T-240/03 Boyle i inni przeciwko Komisji (Zb.Orz., str. II-1699).
– obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżący niniejszą skargą żąda na podstawie art. 263 TFUE stwierdzenia nieważności decyzji Komisji doręczonej Irlandii pismem C(2010) 4752 z dnia 13 lipca 2010 r., doręczonej skarżącemu w dniu 16 lipca 2010 r., oddalającej wnioski w przedmiocie poprawy warunków bezpieczeństwa polegających na wydłużeniu statku "Brendelen" i na zastąpieniu go nowym trawlerem morskim, wydanej w miejsce decyzji Komisji 2003/245/WE z dnia 4 kwietnia 2010 r. dotyczącej powyższych wniosków w przedmiocie zwiększenia celów wieloletniego programu kierunkowego POP IV w celu uwzględnienia poprawy warunków bezpieczeństwa, warunków nawigacji morskiej, higieny, jakości produktów i warunków pracy jednostek pływających o długości całkowitej większej niż 12 metrów (Dz.U. L 90, str. 48), której nieważność w części dotyczącej skarżącego stwierdzono mocą wyroku Sądu z dnia 13 czerwca 2006 r. w sprawach połączonych T-218/03 do T-240/03 Boyle i inni przeciwko Komisji (Zb.Orz., str. II-1699).
Na poparcie swojej skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.
Po pierwsze, strona skarżąca podnosi, że strona pozwana działała bez podstawy prawnej. Artykuł 4 ust. 2 decyzji Rady 97/413/WE z dnia 26 czerwca 1997 r. w sprawie celów i szczególnych zasad restrukturyzacji sektora rybołówstwa wspólnotowego, w okresie od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 31 grudnia 2001 r., w celu osiągnięcia trwałej równowagi pomiędzy zasobami i ich eksploatacją (Dz.U. L 175, str. 27), stanowi nadal odpowiednią podstawę prawną zaskarżonej decyzji i w ten Komisja nie miała podstawy prawnej do wydania decyzji jako decyzji ad hoc.
Po drugie, strona skarżąca uważa, że Komisja naruszyła istotne wymogi proceduralne. Podnosi ona, że zgodnie z decyzją Rady 97/143/WE, zaskarżona decyzja, powinna była zostać wydana zgodnie z procedurą komitetu zarządzającego oraz że dokonując wyboru formy decyzji ad hoc, Komisja działała z naruszeniem istotnych wymogów proceduralnych.
Po trzecie, strona skarżąca twierdzi, że Komisja dokonując błędnej wykładni art. 4 ust. 2 decyzji Rady 97/143/WE przekroczyła swoje uprawnienia, w szczególności, opierając się kryteriach pozbawionych znaczenia i pomijając definicję pojęcia "nakład połowowy" ustanowioną w decyzji Rady nr 97/413/WE oraz w przepisach wspólnotowych w dziedzinie rybołówstwa obowiązujących w momencie składania przez skarżącego wniosku o zwiększenie tonażu ze względów bezpieczeństwa w grudniu 2001 r.
Ponadto skarżący podnosi, że zaskarżona decyzja zawiera liczne oczywiste błędy w ocenie jego wniosku o zwiększenie tonażu ze względów bezpieczeństwa. W szczególności skarżący twierdzi, że decyzja Komisji o oddaleniu jego wniosku z tego względu, iż powierzchnia pokładu głównego nowej jednostki jest większa niż powierzchnia pokładu głównego Brendelen jest oczywiście błędna, jak również założenie, zgodnie z którym nowa jednostka będzie miała większy "nakład połowowy" niż Brendelen, nawet po wydłużeniu.
Wreszcie, skarżący twierdzi, że Komisja naruszyła prawo do równego traktowania. Podnosi on, że oddalenie wniosku przez Komisję z powodu większej powierzchni pokładu głównego nowej jednostki stanowi istotną różnicę w traktowaniu, równoznaczną z niedopuszczalną dyskryminacją w porównaniu z zupełnie innym podejściem przyjętym przez Komisję przy rozpatrywaniu niektórych wniosków o zwiększenie tonażu ze względów bezpieczeństwa, uwzględnionych w decyzji Komisji nr 2003/245, a także w odniesieniu to jednego z wniosków, początkowo oddalonego mocą tej decyzji a następnie uwzględnionego w decyzji Komisji z dnia 13 lipca 2010 r., doręczonej jako dokument C(2010) 4765.
