Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 1 lipca 2010 r. w sprawie T 62/08 ThyssenKrupp Acciai Speciali Terni SpA przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 15 września 2010 r. przez ThyssenKrupp Acciai Speciali Terni SpA(Sprawa C-448/10 P)
(2010/C 317/36)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 20 listopada 2010 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie ThyssenKrupp Acciai Speciali Terni SpA (przedstawiciele: T. Salonico, G. Barone i A. Marega, adwokaci)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącej odwołanie
Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:
– uchylenie zaskarżonego wyroku(1) i stwierdzenie nieważności decyzji(2), w zakresie w jakim negują one odszkodowawczy i kompensacyjny charakter spornego środka, uznając go natomiast za pomoc państwa niezgodną z prawem i ze wspólnym rynkiem; lub
– uchylenie zaskarżonego wyroku w części, w której Sąd neguje, że nakaz odzyskania zawarty w decyzji jest sprzeczny z zasadą uzasadnionych oczekiwań, oraz w konsekwencji stwierdzenie nieważności decyzji w części, w której Komisja nakazuje Włochom niezwłoczne odzyskanie pomocy wraz z odsetkami; i
– obciązenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Wnosząca odwołanie utrzymuje, że zaskarżony wyrok jest błędny oraz że w związku z tym powinien on zostać uchylony z następujących powodów:
1) naruszenia art. 107 i 108 TFUE, wewnętrznie sprzecznego uzasadnienia i oczywistego błędu z powodu przeinaczenia dowodów dostarczonych w odniesieniu do wykładni spornego środka jako pomocy państwa, a nie jako środka kompensacyjnego na rzecz wnoszącej odwołanie. Sąd błędnie dokonał zawężającej wykładni krajowych przepisów i orzecznictwa przytoczonych przez wnoszącą odwołanie w pierwszej instancji, które wykazują, że sporny środek nie stanowi pomocy państwa, lecz że zachował on odszkodowawczy cel pierwotnie przewidziany przez ustawodawcę włoskiego w 1962 r. oraz uznany przez Komisję i Sąd;
2) naruszenia art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 659/1999(3), jak również wewnętrznie sprzecznego i niewystarczającego uzasadnienia, w zakresie w jakim Sąd doszedł do wniosku, że nakaz odzyskania zawarty w decyzji nie jest sprzeczny z zasadą uzasadnionych oczekiwań. Wyrok Sądu jest obarczony błędem i nie zawiera odpowiedniego uzasadnienia, w zakresie w jakim Sąd zanegował, że przedłużone milczenie Komisji w odniesieniu do wyjaśnień udzielonych przez władze włoskie pod koniec roku 1991 na temat tego, że pierwsze przedłużenie taryfy Terni zachowuje pierwotny odszkodowawczy cel, stanowi okoliczność, która może spowodować powstanie uzasadnionych oczekiwań po stronie wnoszącej odwołanie co do faktu, że przedłużenia taryfy Terni, w tym sporny środek, nie stanowią pomocy państwa.
______
(1) Wyrok Sądu Unii Europejskiej (piąta izba) z dnia 1 lipca 2010 r. w sprawie T 62/08.
(2) Decyzja Komisji 2008/408/WE z dnia 20 listopada 2007 r. w sprawie pomocy państwa C 36/A/06 (ex NN 38/06) przyznanej przez Włochy na rzecz ThyssenKrupp, Cementir oraz Nuova Terni Industrie Chimiche (Dz.U. 2008, L 144, s. 37)
(3) Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. [88] traktatu WE (Dz.U. L 83, s. 1).
