Skarga wniesiona w dniu 4 listopada 2009 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii(Sprawa C-435/09)
(2010/C 24/46)
Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 30 stycznia 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: M. van Beek, J.-B. Laignelot i C.A.H.M. ten Dam, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Królestwo Belgii
Żądania
1) stwierdzenie, że nieprzyjmując przepisów niezbędnych dla prawidłowego i pełnego wykonania,
w odniesieniu do Regionu Flamandzkiego: art. 4 ust. 2 i 3 w związku z załącznikami II i III,
w odniesieniu do Regionu Walońskiego: art. 4 ust. 1 w związku z załącznikiem I pkt 8 lit. a), pkt 18 lit. a) i art. 7 ust. 1 lit. b) oraz
w odniesieniu do Regionu Bruksela - stolica: art. 4 ust. 2 i 3 w związku z załącznikami II i III oraz załącznika III jako takiego,
dyrektywy Rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne(1), w brzmieniu nadanym jej przez dyrektywę Rady 97/11/WE z dnia 3 marca 1997 r.,
Belgia nie wywiązała się z zobowiązań ciążących na niej na mocy tej dyrektywy.
2. obciążenie Belgii kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu Komisja powołała się na następujące względy:
a) W odniesieniu do ustawodawstwa Regionu Flamandzkiego Komisja stwierdza, że jeżeli chodzi o określenie obowiązku poddania projektów wymienionych w załączniku II do dyrektywy ocenie wpływu na środowisko, zgodnie z art. 5-10 dyrektywy, ustawodawstwo to nie bierze pod uwagę wszystkich relewantnych kryteriów wskazanych w załączniku III do dyrektywy. Rząd flamandzki nie wykazał, jakoby wskazane przez niego alternatywne procedury stosowane do przedmiotowych projektów spełniały wymogi art. 2 i art. 5-10 dyrektywy.
b) W odniesieniu do ustawodawstwa Regionu Walońskiego Komisja stwierdza po pierwsze, że dla projektów wymienionych w pkt 18 lit. a) załącznika I (Zakłady przemysłowe do produkcji pulpy z drewna lub podobnych materiałów włóknistych) ustawodawstwo to określa próg, podczas gdy dyrektywa takiego progu nie przewiduje, a dla projektów wymienionych w pkt 8 lit. a) załącznika I (porty śródlądowe) określa próg wyrażony liczbą statków a nie liczbą ton, jak tego dokonuje dyrektywa. Po drugie Komisja stwierdza, że w ustawodawstwie Regionu Walońskiego art. 7 ust. 1 lit. b) dyrektywy nie został prawidłowo transponowany.
c) W odniesieniu do ustawodawstwa Regionu Bruksela-stolica Komisja stwierdza po pierwsze, że dokonując transpozycji art. 4 ust. 3 dyrektywy w ustawodawstwie tym nie wzięto pod uwagę wszystkich kryteriów selekcji wymienionych w załączniku III dyrektywy i że wskazane przez rząd Brukseli alternatywne sposoby oceny nie mają wszystkich cen wskazanych w dyrektywie. Po drugie Komisja stwierdza, że ustawodawstwo to nie dokonuje transpozycji załącznika III jako takiego.
______
(1) Dz.U. L 175, s. 40.
