Zalecenie dotyczące ustawodawstwa mającego zastosowanie do osób bezrobotnych prowadzących działalność zawodową lub handlową w niepełnym wymiarze w państwie członkowskim innym niż państwo miejsca zamieszkania.

ZALECENIE NR U1

z dnia 12 czerwca 2009 r.

dotyczące ustawodawstwa mającego zastosowanie do osób bezrobotnych prowadzących działalność zawodową lub handlową w niepełnym wymiarze w państwie członkowskim innym niż państwo miejsca zamieszkania

(Tekst mający znaczenie dla EOG oraz dla Umowy między WE a Szwajcarią)

(2010/C 106/15)

(Dz.U.UE C z dnia 24 kwietnia 2010 r.)

KOMISJA ADMINISTRACYJNA DS. KOORDYNACJI SYSTEMÓW ZABEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO,

uwzględniając art. 72 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego⁽¹⁾, zgodnie z którym Komisja Administracyjna odpowiada za rozpatrywanie wszelkich spraw administracyjnych lub dotyczących wykładni, wynikających z przepisów rozporządzenia (WE) nr 883/2004 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego⁽²⁾,

uwzględniając art. 11 ust. 3 lit. a) i art. 16 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 883/2004 i art. 18 rozporządzenia (WE) nr 987/2009,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Należy zezwolić osobom zamieszkującym na terytorium państwa członkowskiego i uprawnionym do otrzymywania zasiłków dla bezrobotnych na mocy ustawodawstwa, któremu podlegają, na prowadzenie działalności zawodowej lub handlowej w niepełnym wymiarze na terytorium innego państwa członkowskiego, przy jednoczesnym zachowaniu uprawnienia do zasiłków dla bezrobotnych zapewnianych przez państwo miejsca zamieszkania.

(2) W celu uniknięcia możliwych kolizji praw konieczne jest w tej sytuacji określenie ustawodawstwa mającego zastosowanie do takich osób na mocy art. 11 rozporządzenia (WE) nr 883/2004.

(3) Na mocy art. 11 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia osoby otrzymujące świadczenia pieniężne z powodu lub w konsekwencji wykonywanej pracy najemnej lub na własny rachunek uważane są za wykonujące wspomnianą pracę.

(4) Na mocy art. 11 ust. 3 lit. a) wspomnianego rozporządzenia osoba wykonująca w państwie członkowskim pracę najemną lub pracę na własny rachunek podlega ustawodawstwu tego państwa członkowskiego.

(5) W interesie osób, o których mowa w powyższym motywie (1), zaleca się, aby w dalszym ciągu podlegały one ustawodawstwu ich państwa miejsca zamieszkania zarówno w zakresie płatności składek należnych z tytułu ich działalności zawodowej lub handlowej, jak i przyznawania świadczeń.

(6) Artykuł 16 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 883/2004 zezwala państwom członkowskim na wprowadzenie wyjątków od art. 11-15 tego rozporządzenia.

Działając zgodnie z warunkami określonymi w art. 71 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 883/2004,

NINIEJSZYM ZALECA WŁAŚCIWYM URZĘDOM I INSTYTUCJOM, ABY:

1. Właściwe władze zainteresowanych państw członkowskich zawarły porozumienia zgodnie z art. 16 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 883/2004 lub udzieliły instrukcji wyznaczonym przez nie organom do zawarcia takich porozumień, przy zachowaniu następujących warunków: porozumienia powinny przewidywać, że osoby otrzymujące zasiłek dla bezrobotnych w ich państwie miejsca zamieszkania i jednocześnie podejmujące działalność zawodową lub handlową w niepełnym wymiarze w innym państwie członkowskim podlegają wyłącznie ustawodawstwu państwa miejsca zamieszkania zarówno w zakresie płatności składek, jak i przyznawania świadczeń;

instytucja zapewniająca zasiłek dla bezrobotnych w państwie miejsca zamieszkania zainteresowanej osoby informuje instytucję wyznaczoną przez właściwą władzę tego państwa o każdej działalności zawodowej lub handlowej podejmowanej przez zainteresowaną osobę w innym państwie członkowskim;

ostatnia z instytucji niezwłocznie informuje instytucję wyznaczoną przez właściwą władzę państwa członkowskiego, na terytorium którego zainteresowana osoba podejmuje działalność w niepełnym wymiarze, że osoba ta w dalszym ciągu będzie podlegała ustawodawstwu państwa członkowskiego miejsca zamieszkania.

2. Do tych porozumień zastosowanie mają procedury administracyjne określone w art. 19-21 rozporządzenia (WE) nr 987/2009.

3. Porozumienie zawarte przez państwa członkowskie zgodnie z zaleceniem nr 18 z dnia 28 lutego 1986 r., załączone do niniejszego zalecenia, pozostaje w mocy pod rządami rozporządzeń (WE) nr 883/2004 i (WE) nr 987/2009, z zastrzeżeniem pkt 2 niniejszego zalecenia.

4. Niniejsze zalecenie zostaje opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsze zalecenie stosuje się od dnia wejścia w życie rozporządzenia (WE) nr 987/2009.

	Przewodniczący Komisji Administracyjnej
	Gabriela PIKOROVÁ

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 166 z 30.4.2004, s. 1.

⁽²⁾ Dz.U. L 284 z 30.10.2009, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Porozumienie z dnia 28 października 1986 r. pomiędzy Belgią a Luksemburgiem w sprawie określenia ustawodawstwa mającego zastosowanie do osób bezrobotnych zamieszkujących w jednym z tych dwóch państw członkowskich, w którym to państwie otrzymują one zasiłki dla bezrobotnych, pracując jednocześnie w niepełnym wymiarze w drugim państwie członkowskim.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2010.106.49
• Rodzaj: Zalecenie
• Tytuł: Zalecenie dotyczące ustawodawstwa mającego zastosowanie do osób bezrobotnych prowadzących działalność zawodową lub handlową w niepełnym wymiarze w państwie członkowskim innym niż państwo miejsca zamieszkania.
• Data aktu: 12/06/2009
• Data ogłoszenia: 24/04/2010
• Data wejścia w życie: 01/05/2010