Skarga wniesiona w dniu 29 listopada 2007 r. - Ryanair przeciwko Komisji(Sprawa T-441/07)
(2008/C 37/43)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 9 lutego 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Ryanair Ltd (Dublin, Irlandia) (przedstawiciel: adwokat E. Vahida)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie na podstawie art. 232 WE, że Komisja zaniechała działania zgodnie z jej zobowiązaniami wynikającymi z traktatu WE, nie zajmując stanowiska w odniesieniu do skargi złożonej do Komisji w dniu 3 listopada 2005 r., po tym jak została do tego formalnie wezwana w dniu 2 sierpnia 2007 r.
– obciążenie Komisji kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez skarżącą, nawet jeśli po wniesieniu skargi Komisja podejmie działanie, które zdaniem Sądu usunie potrzebę wydania decyzji lub jeśli Sąd odrzuci skargę jako niedopuszczalną, oraz
– podjęcie wszelkich środków, które Sąd uzna za stosowne.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca podnosi w zarzucie pierwszym, że Komisja nie zbadała starannie i w sposób bezstronny skargi złożonej do niej przez skarżącą, w której doniosła ona o bezprawnym udzieleniu pomocy polegającej na przyznaniu korzyści w formie umorzenia przez państwo włoskie na korzyść Volare długów wynoszących 20 milionów EUR, które Volare miała względem włoskich portów lotniczych oraz obniżki opłat lotniskowych oraz kosztów paliwa.
Skarżąca podnosi, że środki będące przedmiotem jej skargi stanowią pomoc państwa, która spełnia przesłanki art. 87 ust. 1 WE. Ponadto na wypadek gdyby Sąd uznał, że niektórych korzyści przyznanych Volare nie można było przypisać państwu, ponieważ włoskie porty lotnicze mogły ustalać swoje opłaty w sposób autonomiczny, skarżąca podnosi, że takie korzyści stanowiłyby dyskryminację sprzeczną z zasadami konkurencji, która nie może być uzasadniona obiektywnymi względami i w konsekwencji narusza art. 82 WE.
Skarżąca dalej podnosi, że Komisja była zobowiązana, zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003(1) i rozporządzenia Komisji (WE) nr 773/2004(2), do starannego zbadania faktycznego i prawnego materiału dowodowego przedstawionego jej przez składającą skargę w celu podjęcia w rozsądnym terminie decyzji, czy należy wszcząć postępowanie dotyczące stwierdzenia naruszenia, czy też odrzucić skargę do niej złożoną. Komisja ani nie podjęła żadnej decyzji po otrzymaniu skargi, w której potwierdziłaby naruszenie lub odrzuciła skargę do niej złożoną po uprzednim powiadomieniu skarżącej zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 773/2004 ani nie wydała uzasadnionej decyzji o umorzeniu postępowania z powodu braku interesu wspólnotowego.
W konsekwencji skarżąca twierdzi, że prima facie doszło do naruszenia prawa konkurencji a Komisja powinna była potrzebować mniej niż 21 miesięcy, aby dojść do takiego wniosku i aby odpowiednio wszcząć postępowanie. Okres bezczynności Komisji przekroczył rozsądne granice.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 1, str. 1).
(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 773/2004 z dnia 7 kwietnia 2004 r. odnoszące się do prowadzenia przez Komisję postępowań zgodnie z art. 81 i art. 82 Traktatu WE (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 123, str. 18).
