Skarga wniesiona w dniu 11 września 2008 r. - Elliniki Nafppigokataskevastiki i in. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-384/08)
(2008/C 301/82)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 22 listopada 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Elliniki Nafppigokataskevastiki AE Chartofylakeiou (Skaramangas, Grecja), Howaldtswerke-Deutsche Werft GmbH (Kilonia, Niemcy) i ThyssenKrup Marine Systems AG (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciel: U. Soltész, lawyer)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności art. 16 decyzji Komisji z dnia 2 lipca 2008 r. w sprawie przepisów nr C 16/2004 (ex NN 29/2004, CP 71/2002 i CP 133/2005) wprowadzonych przez Grecję na korzyść Hellenic Shipyards; oraz
– obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania poniesionymi w niniejszym postępowaniu przez stronę skarżącą.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej skardze skarżące wnoszą o częściowe stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2008)3118 z dnia 2 lipca 2008 r. (wersja ostateczna) dotyczącej szesnastu regulacji wprowadzonych przez państwo greckie na korzyść Hellenic Shipyards S.A. ("HSY"), a w szczególności stwierdzenie nieważności art. 16 tej decyzji, zgodnie z którym Komisja uznała, że gwarancja odszkodowawcza udzielona, na wypadek odzyskania pomocy państwa od HSY, przez jej poprzedniego właściciela - Bank of Industrial Development ("ETVA") - na rzecz konsorcjum(1), które nabyło HSY na podstawie umowy sprzedaży udziałów (Howaldtswerke-Deutsche Werft(2) i Ferrostaal), stanowi niezgodną z prawem pomoc państwa i należy niezwłocznie zaprzestać jej udzielania.
Skarżące podnoszą, że Komisja błędnie uznała, iż gwarancja odszkodowawcza zawarta w umowie prywatyzacyjnej została udzielona w czasie, gdy ETVA był kontrolowany przez państwo. Według skarżących gwarancja odszkodowawcza została skutecznie przyznana dopiero po dokonaniu prywatyzacji ETVA, a zatem stanowiła środek wynegocjowany między podmiotami prywatnymi i niezależnymi od państwa greckiego, a zatem nie można jej uznać za pomoc państwa.
Skarżące podnoszą nadto, iż błędny jest sformułowany przez Komisję zarzut, że dwie odrębne klauzule umieszczone w załączniku do umowy sprzedaży udziałów stanowiły jeden kompleksowy mechanizm przysparzający korzyści HSY. Skarżące twierdzą w istocie, że obie te gwarancje zostały udzielone niezależnie od siebie. Ponadto, skarżące utrzymują, że Komisja błędnie uznała, iż HSY odniosła korzyść z gwarancji odszkodowawczej, skoro w świetle okoliczności faktycznych sprawy jedynie Piraeus Bank może być uznany za podmiot, któremu gwarancja ta przysporzyła korzyści.
Skarżące twierdzą, że Komisja błędnie uznała, iż HSY przyznana została korzyść gospodarcza ze względu na gwarancję odszkodowawczą, która i) stanowi standardową klauzulę prawa prywatnego, ii) została udzielona po dokonaniu należytej oceny oraz iii) mieści się w zakresie zachowań właściwych dla prywatnego podmiotu gospodarczego.
Skarżące podnoszą dalej, że Komisja błędnie zastosowała art. 88 ust. 2 WE oraz art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 wobec niebedącej beneficjentem pomocy państwa Elliniki Nafpigokataskevastiki, nakazując jej wycofanie gwarancji odszkodowawczej.
Skarżące podnoszą także, iż argument Komisji dotyczący rzekomego obejścia effet utile odzyskania pomocy błędnie opiera się na założeniu, że obejście to nastąpiło poprzez samo udzielenie gwarancji odszkodowawczej.
Skarżące podnoszą wreszcie, że Komisja błędnie zastosowała art. 296 WE uznając, iż nie zezwala on HSY na podejmowanie pewnych czynności cywilnoprawnych o charakterze pomocniczym mających na celu podtrzymanie działalności całej stoczni.
______
(1) Konsorcjum to powołało spółkę Elliniki Nafpigokataskevastiki w celu skupienia w niej udziałów w HSY.
(2) Jedynymwłaścicielem HDW jest spółka ThyssenKrupp Marine Systems, która w 2005 r. nabyła także udziały Ferrostaal w Elliniki Nafpigokataskevastiki.
